ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΜΑ΄- 15.5.2008 : Αναθεώρηση των άρθρων 78,88,90,95,98,100,118,101,102,103,104,101Α,108,111 παρ.6 & προσθήκη στο άρθ 5"
Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να κάνω μία νομοτεχνική βελτίωση. Στο άρθρο 101 που αναφέρεται στις ορεινές και στις νησιωτικές περιοχές, στο τέλος προτείνω να διαγραφεί η λέξη, «βιώσιμη», οικονομική ως ορισμός της ανάπτυξης για να μην υπάρχουν παρερμηνείες, αναζητήσεις, του τι σημαίνει «βιώσιμη» και τι δε σημαίνει «βιώσιμη». Στο κάτω κάτω τα νησιά έχουν το καθένα την ιδιομορφία του και γι‘ αυτό η ανάπτυξή τους κάθε φορά πρέπει να έχει και το δικό της χαρακτήρα, που θα τον καθορίζει ο κοινός νομοθέτης.
Επομένως το άρθρο 101 καταλήγει με τη φράση «μεριμνώντας για την ανάπτυξή τους». Δηλαδή ο κοινός νομοθέτης και η διοίκηση όταν δρουν κανονιστικά, υποχρεούται να λαμβάνουν υπ' όψιν τους τις ιδιαίτερες συνθήκες των ορεινών και των νησιωτικών περιοχών μεριμνώντας για την ανάπτυξή τους.
Θα ήθελα να εκφράσω την ικανοποίησή μου για δύο λόγους: Ο πρώτος λόγος είναι ότι έγινε η Αναθεώρηση. Τα κόμματα που συμμετέχουν στη συζήτηση της Αναθεώρησης, εκτελέσαμε το καθήκον μας απέναντι στην προηγούμενη Βουλή που μας έδωσε αυτήν την εντολή, απέναντι στον ελληνικό λαό που μας έδωσε όμοια εντολή με τις εκλογές που μεσολάβησαν. Και παρά τη λυσσαλέα αντίδραση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., το οποίο ετράπη σε άτακτο φυγή λόγω εσωτερικών προβλημάτων, αλλά και τις ομοβροντίες που ακούσαμε από τον Τύπο και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για μια δήθεν ανούσια και «νεκρή» και άνευ λόγου Αναθεώρηση, εμείς εκτελέσαμε το καθήκον μας. Φαίνεται ότι έγινε και θα γίνει η Αναθεώρηση που θα επιστεγαστεί με την ψηφοφορία, η οποία θα γίνει σε λίγες ημέρες. Αυτό είναι το ένα θέμα που με ικανοποιεί.
Και τώρα το δεύτερο και εδώ εκφράζομαι και ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας αλλά και ως Πρόεδρος της Επιτροπής Αναθεώρησης. Θέλω να εκφράσω την ικανοποίησή μου για το άριστο πνεύμα συνεννόησης και συνεργασίας που επεκράτησε και στην Επιτροπή και στην Ολομέλεια παρά τις μεγάλες διαφορές, πολιτικές και ιδεολογικές, που μας χωρίζουν με τα κόμματα της Αριστεράς.
Το αποτέλεσμα δεν είναι συντριπτικό. Πέντε διατάξεις αναθεωρούνται. Είναι σημαντικό, από άποψη ουσίας, ίσως δεν είναι σημαντικό από αριθμητική αλλά από ουσιαστική άποψη είναι σημαντικό. Φαίνεται ότι θα αναθεωρηθούν δύο διατάξεις που έχουν σχέση με το κοινοβουλευτικό μας έργο, το άρθρο 57 και το άρθρο 79 και μια διάταξη ακόμη, η οποία έχει γενικότερη κοινωνική και εθνική σημασία και εννοώ το άρθρο 101.
Να εκφράσω τη λύπη μου για τρεις διατάξεις που φαίνεται ότι δεν θα συγκεντρώσουν πλειοψηφία και ξεχωρίζω αυτές τις τρεις έναντι των πολλών άλλων, που προτείνονται από τη Νέα Δημοκρατία, γιατί ειδικά σ’ αυτές τις τρεις διατάξεις θα μπορούσε να είχε υπάρξει μια σύμπτωση. Είναι το άρθρο 78 για τις εγγυήσεις του δημοσίου που πρέπει να δίνονται με ειδικό τυπικό νόμο. Διατυπώνω έκκληση, έστω και την τελευταία στιγμή, προς το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας μέχρι την ψηφοφορία, μήπως υπάρχει περίπτωση συνεννόησης, γιατί εδώ πρόκειται για μια διάταξη που από τη μια μεριά στηρίζει τον κοινοβουλευτισμό, στηρίζει τη Βουλή, και από την άλλη θέτει φραγμούς στην εκτελεστική εξουσία.
Οι εγγυήσεις του δημοσίου δίνονται ελεύθερα και απεριόριστα και πάντα το κράτος θα έχει την εξουσία να αποφασίζει. Ούτε εξαιτίας της διάταξης αυτής, αν ψηφιζόταν, θα περιοριζόντουσαν οι εγγυήσεις, ούτε εξαιτίας της διάταξης αυτής θα γινόταν και το αντίθετο, να πολλαπλασιαστούν οι εγγυήσεις του δημοσίου. Εκείνο το οποίο θα επιτυγχάναμε, διότι το δημόσιο είναι παντοδύναμο σ’ αυτό το θέμα, θα ήταν να παρεμβάλλεται η Βουλή και να ελέγχει και να ασκεί τις πιέσεις, τις οποίες οφείλει να ασκεί προς την εκτελεστική εξουσία.
Και δύο ακόμη διατάξεις θα μπορούσαν να ψηφισθούν. Είναι εκείνη, η οποία δίνει δικαιώματα στους εργαζομένους στο δημόσιο με σύμβαση αορίστου χρόνου. Μια μεγάλη κατηγορία συμπολιτών μας θα είχαν τη δυνατότητα να εξελιχθούν μέσα στη Δημόσια Διοίκηση και να ικανοποιήσουν αφενός μεν τις δικές τους φιλοδοξίες κυρίως όμως την ίδια τη Δημόσια Διοίκηση. Και η άλλη διάταξη είναι το άρθρο 108 για τη μετονομασία του όρου: «Απόδημος Ελληνισμός» σε «Ελληνισμός της Διασποράς». Αν επιλεγόταν ο όρος «Διασπορά», θα βρισκόμασταν κάπου στη μέση. Δεν θα σημειώνονταν ακρότητες που δεν θα ήθελαν τόσο το Κ.Κ.Ε., που ανησυχεί για αλυτρωτικές τάσεις, όσο και ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός, που θέλει να προστατεύονται οι εθνικές μειονότητες. Θα περιλαμβανόταν και αυτή η επιδίωξη.
Εν πάση περιπτώσει, κύριε Πρόεδρε, μπορούμε να είμαστε ευτυχείς και ικανοποιημένοι, διότι έγινε μία συζήτηση αποδοτική, καρποφόρα και μέσα στο πλαίσιο του Κοινοβουλευτισμού και της Δημοκρατίας.