ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΝΔ΄- 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2008 : Συζήτηση επί του πορίσματος της Εξεταστικής Επιτροπής "για τη διερεύνηση της υπόθεσης της Μονής Βατοπεδίου"
Παίρνω το λόγο στηριζόμενη στη μακρά εμπειρία μου και στη μακρά κοινοβουλευτική μου θητεία, διότι έχω συμμετάσχει σχεδόν σ’ όλες τις εξεταστικές επιτροπές και τις προανακριτικές όσο καιρό ήμουν στην αντιπολίτευση. Η εμπειρία διδάσκει, κυρία Πρόεδρε, και μου δείχνει εμένα σήμερα, ότι με το πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής αυτής συνετελέσθη ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός. Και θέλω με αυτά τα λόγια να συγχαρώ τον Πρόεδρο της επιτροπής και τα δώδεκα μέλη της Νέας Δημοκρατίας που είχαν το θάρρος να σπάσουν αυτήν την ολέθρια παράδοση, όπου το κάθε κόμμα εκάλυπτε τους δικούς του και επέρριπτε τις ευθύνες του στο άλλο, δηλαδή να αναγνωρίσουν, πράγματι, ότι υπήρξαν πολιτικές ευθύνες, τόσο πολύ μάλιστα που και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός τις ανέλαβε. Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα, τονώνει το Κοινοβούλιο και τους θεσμούς του και αν δεν υπήρχε η παραφωνία του ΠΑ.ΣΟ.Κ., το οποίο κινήθηκε πάνω στην πεπατημένη «να επιρρίψουμε τις ευθύνες στους άλλους και να καλύψουμε τα δικά μας στελέχη», πραγματικά θα είχαμε κάνει ένα πολύ σοβαρό βήμα προς τα εμπρός. Οφείλω να το πω αυτό για να επαινέσω τον Πρόεδρο της εξεταστικής επιτροπής και τα δώδεκα μέλη της Νέας Δημοκρατίας που έκαναν αυτό το τόλμημα.
Τώρα εκείνο το οποίο θα ήθελα να πω περαιτέρω για να προχωρήσω λίγο παρακάτω, είναι ότι με απογοητεύει η επιμονή ολόκληρης της Αντιπολίτευσης να ζητά «προανακριτική» επιτροπή. Και θα μιλήσω πάλι από την πείρα μου, κυρία Πρόεδρε, διότι μετείχα σ’ όλες τις προανακριτικές, έχω ζήσει το Ειδικό Δικαστήριο και έχω δει πού κατέληξαν. Πού κατέληξαν, κυρία Πρόεδρε; Τέσσερις διώξεις με αποφάσεις Ειδικού Δικαστηρίου το 1990-1993, άλλες τρεις διώξεις με προανακριτική και εφαρμογή του νόμου περί ευθύνης Υπουργών το 1993-1996 και το αποτέλεσμα ήταν με μια κοινή απόφαση της Βουλής να ανασταλεί η ποινική διαδικασία, να διαγραφούν τα πάντα από το ποινικό μητρώο και στο τέλος να δοθεί η εντύπωση στον ελληνικό λαό, ότι οι πολιτικοί έκαναν όλη αυτή τη φασαρία, ενέπλεξαν την ποινική δικαιοσύνη ως μη όφειλε και στο τέλος εκάλυψαν εαυτούς και αλλήλους. Δεν προσφέρει τίποτα η εφαρμογή του νόμου περί ευθύνης Υπουργών. Και χαίρομαι που όλοι αποδοκιμάζουμε αυτόν το νόμο και λέμε ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει αυτή η ειδική μεταχείριση, αλλά όλα να πηγαίνουν υπό προϋποθέσεις στη δικαιοσύνη. Και τώρα έρχονται όλα τα κόμματα της Αντιπολίτευσης που καταφέρονται κατά του νόμου να ζητάνε να εφαρμοστεί ο νόμος αυτός περί ευθύνης Υπουργών. Για να γίνει τι; Όχι βεβαίως για να λάμψει η αλήθεια, κυρία Πρόεδρε, γιατί η πείρα δείχνει ότι δεν λάμπει η αλήθεια στο τέλος -κάτι γίνεται και η αλήθεια δεν βγαίνει- αλλά μόνο και μόνο για να συρθεί αυτή η υπόθεση όσον καιρό χρειάζεται για να αντλήσουν, όσοι νομίζουν ότι έχουν, πολιτικά οφέλη.
Κύριοι συνάδελφοι, είναι πολύ επιζήμιο αυτό στο οποίο οδεύουμε, πάλι ο πολιτικός βίος να εμπλακεί στην όσμωση της ποινικής διαδικασίας με την πολιτική διαδικασία, από την οποία όσμωση βγαίνουν ζημιωμένες και οι δυο, και η ποινική διαδικασία, δηλαδή το ποινικό δίκαιο που χρησιμοποιείται με πολιτική σκοπιμότητα, αλλά και η πολιτική διαδικασία.
Διότι στο τέλος, κύριοι συνάδελφοι, τι θα πετύχουμε, αν υποθέσουμε ότι θα γινόταν μια «προανακριτική»; Να θιγεί ακόμα περισσότερο το κύρος του πολιτικού κόσμου, να μειωθεί ακόμα περισσότερο η εμπιστοσύνη του λαού σ’ όλους μας συλλήβδην, διότι οι πολίτες δεν θα ξεχωρίζουν τα κόμματα, ότι αυτοί φταίνε και οι άλλοι δεν φταίνε, αλλά όλοι οι πολιτικοί στο τέλος θα φανούμε ότι είμαστε ίδιοι. Γι’ αυτό, κυρία Πρόεδρε, θέλω να πω ότι είναι αρκετή η φθορά που υφιστάμεθα και αρκετός ο κλονισμός της εμπιστοσύνης στους πολιτικούς και στην πολιτική. Γι’ αυτό η «προανακριτική» είναι λάθος. Είναι αντίφαση στη βασική θέση, ότι πρέπει να περιορίσουμε αυτόν τον προνομιακό για τους πολιτικούς νόμο περί ευθύνης Υπουργών και να αναλάβουμε μία κοινή προσπάθεια όλοι μας ώστε να οδηγηθούμε σε μια άλλη λύση. Βέβαια, το Σύνταγμα δεν είχαμε το θάρρος να το αλλάξουμε και να καταργήσουμε το άρθρο 86, αλλά, τουλάχιστον, μπορούμε να μην το εφαρμόζουμε, ώστε να εκθέτουμε το πολιτικό σύστημα σ’ αυτήν τη διακινδύνευση.
Τελικά, κυρία Πρόεδρε, εάν γινόταν «προανακριτική», που δεν πιστεύω ότι θα γίνει, θα καταφέρναμε να παγιδεύσουμε και την ποινική δικαιοσύνη, διότι η ποινική δικαιοσύνη μπορεί να προχωρήσει και προχωράει. Βέβαια ασχολείται με τα μη πολιτικά πρόσωπα, αλλά ποιος εμποδίζει την ποινική δικαιοσύνη να βγάλει πολιτικές και ποινικές ευθύνες Υπουργών ακόμα και μέσα απ’ αυτήν τη διαδικασία; Εάν οι μάρτυρες καταθέσουν εναντίον Υπουργών, θα φιμωθεί το στόμα τους από τη δικαιοσύνη; Κάθε άλλο. Εδώ είμαστε για να το εκμεταλλευθούμε πολιτικά. Συνεπώς, κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να πω ότι η εμμονή των κομμάτων της Αντιπολίτευσης για «προανακριτική» είναι επιζήμια για το πολιτικό σύστημα και το μόνο που μπορώ να υποθέσω είναι ότι επιζητείται για λόγους πολιτικής εκμετάλλευσης.