Συνέντευξη στον δημοσιογράφο Αιμίλιο Περδικάρη (Εφημερίδα ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, 4-11-2007)
1. Κυρία Πρόεδρε, παρόλο που συνήθως κρατάτε χαμηλούς τόνους, την περασμένη εβδομάδα λύσατε τη σιωπή σας. Σας κατέταξαν, όμως, στους «αντάρτες» του κυβερνητικού στρατοπέδου. Αισθάνεσθε «αντάρτισσα» ή υπερασπίζεσθε το δικαίωμα να εκφράζετε ελεύθερα την άποψή σας;
Με κατέπληξε πραγματικά ο χαρακτηρισμός μου ως «αντάρτισας». Πολύ περισσότερο, που στη μακρά πολιτική σταδιοδρομία μου και σε ιδιαίτερα επώδυνες για τη Ν.Δ. περιστάσεις δεν διαφοροποιήθηκα ποτέ δημόσια σε βάρος του κόμματος και του εκάστοτε αρχηγού. Οι κριτικές παρατηρήσεις μου στο πλαίσιο επεξεργασίας ενός νόμου στη διαρκή επιτροπή της Βουλής ήταν άσκηση του αυτονόητου δικαιώματος αλλά και χρέους που έχω, ως βουλευτής με μακρά κοινοβουλευτική εμπειρία και επιστημονική γνώση να συμβάλλω στην καλύτερη και πιο σωστή διατύπωση των νόμων, κυρίως όμως ως πρώην Πρόεδρος της Βουλής να περιφρουρώ τη Βουλή ως θεσμό του πολιτεύματος ανεξάρτητο και σεβαστό από τις άλλες εξουσίες. Αυτή τη στάση θα τηρώ και στο μέλλον. Καλό είναι, λοιπόν, κάθε φορά που θα εκφράζω τις απόψεις μου, να μην επιστρατεύονται καιροσκοπικές ερμηνείες περί «αντάρτικου» ή «πικρίας» ή ό,τι άλλο επινοηθεί κατά τις περιστάσεις για να εμφανισθεί δήθεν ρήγμα στη Ν.Δ. Η Ν.Δ. και η Κυβέρνηση δεν κινδυνεύουν από τίποτα και πάντως δεν κινδυνεύουν από εμένα.
2. Και οι συνάδελφοί σας που διαφοροποιούνται εκφράζονται ελεύθερα; Δεν θα έπρεπε για μια κυβέρνηση με 152 βουλευτές να είναι πιο σημαντική η «κομματική νομιμότητα»;
Ελεύθερη έκφραση και «κομματική νομιμότητα» δεν είναι έννοιες ασυμβίβαστες. Αλλιώς δεν θα ήμασταν κόμμα δημοκρατικής χώρας, αλλά καταπιεστικός θεσμός ολοκληρωτικού καθεστώτος. Οι συνάδελφοί μου που εξέφρασαν και όσοι θα εκφράζουν τις απόψεις τους ελεύθερα δεν διανοήθηκαν ούτε διανοούνται να προσβάλουν το κόμμα ούτε την Κυβέρνηση. Και αυτό ισχύει είτε είμαστε 152 είτε 182 βουλευτές. Απλά η ισχνή πλειοψηφία προσφέρεται για επικοινωνιακή «αξιοποίηση».
3. Θα καταψηφίσετε νομοσχέδιο με το οποίο διαφωνείτε;
Πρόθεσή μου είναι να συμβάλλω, ώστε τα νομοσχέδια να βελτιώνονται και η ψήφος μου να έχει θετικό αντίκρισμα. Γιαυτό και θα εκφράζω ελεύθερα τις απόψεις μου. Ψηφοφορίες βέβαια υπάρχουν πολλών ειδών. Σε ψηφοφορίες με σημασία δεν διανοούμαι, όπως και όλοι μας, να προκαλέσω ζημιά στην κυβερνητική πολιτική. Τώρα χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ συνοχή και σύμπνοια για να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις.
4. Ορισμένοι μιλούν για «διαγραφές». Φοβάστε αυτό το ενδεχόμενο;
Δεν βλέπω το λόγο γιατί να υπάρξουν «διαγραφές». Τί το συνταρακτικό συνέβη για να γίνεται λόγος περί διαγραφών; Άλλωστε το μέτρο αυτό είναι τόσο αναχρονιστικό, όσο και η συζήτηση για αυτό.
5. Τις πρόωρες εκλογές και τη λίστα;
Οι εκλογές είναι ένα ενδεχόμενο, με το οποίο ο κάθε πολιτικός είναι εξοικειωμένος και έτοιμος να τις δεχθεί. Δεν τις βλέπω πάντως. Όσο για τη λίστα, εγώ ήμουν και είμαι πάντα υπέρμαχος του περιορισμού του σταυρού και υπέρ ενός τουλάχιστον μικτού συστήματος.
6. Υπάρχουν «αγράμματοι» στην κυβέρνηση που κινδυνεύουν να την αφήσουν «μεταξιταστέα;»
Μια μάλλον υπερβολική έκφρασή μου στη ροή του λόγου κόντεψε να κάνει το γύρο του κόσμου!! Γεγονός είναι, ότι κατά τη σύνταξη ενός νόμου και μάλιστα πολυσυλλεκτικού, όπως ο συζητούμενος νόμος για τις ανεξάρτητες αρχές, παρεμβάλλονται πολλοί σε διάφορα επίπεδα, με ποικίλα κίνητρα και όχι πάντα ιδιαιτέρων ικανοτήτων. Το φαινόμενο είναι διαχρονικό. Δεν μπορεί να προλαβαίνει τα πάντα ο υπουργός. Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση ο κ. Παυλόπουλος, εξαίρετος πανεπιστημιακός συνάδελφος και βαθύς γνώστης των συνταγματικών περιορισμών, αντέδρασε αμέσως αποσύροντας τη διάταξη. Αυτή την κίνησή του επήνεσα στη Επιτροπή και στη δημοσιότητα βγήκε ακριβώς το αντίθετο. Φαινόμενα των καιρών!
7. Πού στρέφατε τα βέλη σας στη συζήτηση του νομοσχεδίου για τις Ανεξάρτητες Αρχές;
Δεν εξετόξευσα βέλη εναντίον κανενός. Παρατηρήσεις έκανα σοβαρές και συγκρατημένες. Τα πρακτικά είναι αψευδής μάρτυς.
8. Τί σας πίκρανε περισσότερο; Η μή συμμετοχή σας στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, η μή συμμετοχή σας στην κυβέρνηση ή ότι δεν προταθήκατε για κάποιο αξίωμα στη Βουλή;
Η μή συμμετοχή μου στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας μου έδωσε μια θαυμάσια ευκαιρία να ξαναγυρίσω στον κόσμο μου και να αισθανθώ την αγάπη του. Είναι για μένα μεγάλη ικανοποίηση, ότι συγκέντρωσα το μεγαλύτερο ποσοστό ψήφων σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές, παρόλο ότι είχα τριάμισυ χρόνια απομακρυνθεί από τα κομματικά δρώμενα. Θα προτιμούσα βέβαια να είμαι και πάλι Πρόεδρος της Βουλής. Ωστόσο δεν επιτρέπω τα προσωπικά μου συναισθήματα να υπαγορεύουν τις πολιτικές μου κινήσεις. Προέχει άλλωστε κάποιο άλλο συναίσθημα: ότι με επιλογή του Κ. Καραμανλή έγινα Πρόεδρος της Βουλής και μάλιστα ως πρώτη γυναίκα, και γιαυτό του είμαι ευγνώμων.
9. Αισθάνεστε ότι πληρώνετε «αμαρτίες» που σας χρεώνουν ορισμένοι συνάδελφοί σας;
Δεν διακατέχομαι από τέτοια αισθήματα. Όλοι αναγνωρίζουν και πρώτος ο Πρωθυπουργός, ότι ήμουν πολύ επιτυχημένη ως Πρόεδρος της Βουλής και με ικανοποιεί βαθιά η εκτίμηση των συναδέλφων μου και η αγάπη των υπαλλήλων της Βουλής.
10. Συζητήσατε καθόλου με τον Πρωθυπουργό ή συνεργάτες του γι΄αυτά τα θέματα ή ακόμη περιμένετε εξηγήσεις;
Δεν ζητώ εξηγήσεις από κανένα, και πόσο μάλλον από τον Πρωθυπουργό ο οποίος αυτά τα θέματα τα χειρίζεται ο ίδιος με τα κριτήριά του.
11. Με τη φημολογούμενη πρόταση που σας έγινε για να αναλάβετε το υπουργείο Δικαιοσύνης, τί συνέβη;
Δεν καταλαβαίνω, πώς κυκλοφόρησε και μάλιστα καλλιεργήθηκε με επιμονή η φήμη ότι μου προτάθηκε κάποιο Υπουργείο. Καμία πρόταση δεν μου έγινε και καλό είναι να σταματήσει αυτή η φιλολογία.
12. Πώς κρίνετε το έργο της Κυβέρνησης 1,5 μήνα μετά τις εκλογές;
Η Κυβέρνηση κινείται με συνέπεια στο πλαίσιο των εξαγγελιών της και προωθεί τις μεταρρυθμίσεις που προγραμμάτισε. Ήδη άρχισε ο διάλογος για το ασφαλιστικό, η εκπαίδευση κινείται προς την κατεύθυνση των μεταρρυθμίσεων, ο προϋπολογισμός είναι επί τάπητος. Στη συζήτηση άλλωστε του προϋπολογισμού θα προκύψει ολοκληρωμένη εικόνα. Υπάρχουν βέβαια και θέματα αιχμής που την απασχολούν ιδιαιτέρως: Σκοπιανό, Πετρέλαιο κ.ο.κ.
13. Σας προβληματίζουν οι εξελίξεις στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων;
Ασφαλώς. Εκείνο που πάντως με χαροποιεί είναι ότι διαφαίνεται κάποιο «τέλος», δεν ξέρω ποιάς μορφής. Απασχολούμεθα δέκα πέντε χρόνια και βρισκόμαστε ακόμη στο στάδιο 0.