ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΙΒ΄-1.11.1982 (Ν.1304/1982):Νομοσχέδιο Υπ. Παιδείας "για την Γενική και Μέση Τεχνική-Επαγγελματική Εκπαίδευση"(Κατάργηση Γεν. Επιθεωρητών)
Η αισιοδοξία με την οποία προσπάθησε ο κ. Υπουργός να παρακάμψει το θέμα της αντισυνταγματικότητας, αναφερόμενος μάλιστα και στην νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας που εκδόθηκε, όταν το 1964 η Κυβέρνηση της Ενώσεως Κέντρου μετέτρεψε τις θέσεις των Γενικών Διευθυντών σε θέσεις επί θητεία, μπορεί να εξηγηθεί μόνο με ελλιπή γνώση της νομολογίας αυτής ή τουλάχιστον με όχι πολύ προσεκτική ανάγνωσή της. Αυτό, γιατί η απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας το 1966 περιέχει ένα σκεπτικό που ισχύει ad hoc και για την περίπτωσή μας. Λέει η απόφαση 2325 ότι απορρέει από την μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων “δέσμευσις του κοινού νομοθέτου συνισταμένη εις την υποχρέωσιν όπως τας θέσεις των οποίων την ίδρυσιν κρίνει ενδεδειγμένην προς στελέχωσιν δημοσίας τινός υπηρεσίας… ορίζει μονίμους, εφ’ όσον αύται ως εκ της φύσεως των εξυπηρετούν οργανικάς και διαρκείς ανάγκας της πολιτείας”.
Και όχι μόνο να τις ορίζει “αρχήθεν” μονίμους, αλλά και να τις διατηρήσει ως μονίμους. Και περαιτέρω η απόφαση αυτή ορίζει, ότι “θέσεις των δημοσίων υπηρεσιών μόνιμοι υπό την εκτεθείσαν έννοιαν δεν δύνανται κατά κανόνα εγκύρως ούτε αρχήθεν -άμα τη ιδρύσει των- να ορισθώσι ούτε μετά ταύτα να μετατραπώσι εις θέσεις επί θητεία ορισμένου χρόνου”.
Επομένως είτε ο κ. Υπουργός μετατρέπει θέσεις μόνιμες σε επί θητεία, είτε “αρχήθεν” δημιουργεί νέες θέσεις και τις ορίζει επί θητεία, είναι αντίθετος με το Σύνταγμα, γιατί οι αρμοδιότητες, τις οποίες δίνει σε αυτές τις θέσεις, εξυπηρετούν οργανικές και μόνιμες ανάγκες της Δημόσιας Υπηρεσίας. Εκτός αν μας πει, ότι οι Σχολικοί Σύμβουλοι δεν εξυπηρετούν μόνιμες και διαρκείς ανάγκες της Εκπαίδευσης. Αυτό όμως το δεύτερο δεν μπορεί να το πει, γιατί αν συγκρίνουμε τις καθοδηγητικές αρμοδιότητες που δίνει με το νομοθέτημα αυτό, κρυμμένες πίσω από μια φρασεολογία σκόπιμη, ώστε να δείξει ότι δεν συμπίπτουν με τις αρμοδιότητες των Γενικών Επιθεωρητών, αν συγκρίνει, επαναλαμβάνω κανείς, τις αρμοδιότητες αυτές με τις αρμοδιότητες που υπάρχουν στο Π.Δ. 295/77 των Γενικών Επιθεωρητών ειδικοτήτων, θα δει ότι συμπίπτουν απολύτως, αλλά αλλάζουν τα λόγια. Λέει το άρθρο 2 παρ.2 του Π.Δ. 295/1977 “επιστημονικές και παιδαγωγικές οδηγίες, δοκιμαστικές διδασκαλίες, υπόδειξη ορθών μεθόδων διδασκαλίας, συσκέψεις με τους εκπαιδευτικούς, ομιλίες και συζητήσεις διά της οργανώσεως δοκιμαστικών διδασκαλιών, επιστημονική προπαρασκευή, συνέδρια, εγκύκλιοι”. Υπάρχει μια πλήρης ταύτιση αρμοδιοτήτων. Επομένως οργανικές και μόνιμες ανάγκες της Εκπαίδευσης, σαν και αυτές που έχουν οι Επιθεωρητές Ειδικοτήτων, έρχεται να εξυπηρετήσει ο θεσμός των Σχολικών Συμβούλων, και με αυτή την έννοια δεν μπορεί να είναι επί θητεία.
Βέβαια, όπως είπε και ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κόμματός μας, ο σκοπός του νομοθετήματος δεν είναι να βοηθήσει την Εκπαίδευση να αποκτήσει ένα θεσμό που θα την προαγάγει, αλλά είναι ένα τέχνασμα για να βρούμε τρόπο να διώξουμε ανθρώπους, που δεν είναι αρεστοί ή που δεν εξυπηρετούν τις σκοπιμότητές μας. Το ότι αυτός είναι ο σκοπός αποδεικνύεται και από άλλα σημεία του άρθρου 6 όπου φαίνεται καθαρά ότι αυτοί οι σχολικοί σύμβουλοι είναι τελείως “ξεκρέμαστοι”. Στην παράγραφο 1 αναφέρεται ότι συνιστώνται θέσεις Σχολικών Συμβούλων. Αυτοί όμως οι Σχολικοί Σύμβουλοι είναι τελείως μετέωροι, γιατί δεν τους δημιουργείται, ούτε υπηρεσιακή στέγη, ούτε υπηρεσιακή μονάδα, ούτε περιφέρεια ευθύνης. Στο άρθρο 14 μάλιστα ορίζεται, ότι εξυπηρετούνται γραμματειακά από τις γραμματείες των Διευθύνσεων. Πρόκειται δηλαδή περί περιφερομένων εκπαιδευτικών, εν είδει γυρολόγων, οι οποίοι δεν έχουν ούτε έδρα, ούτε υπηρεσία, στην οποία να αναφέρονται. Αλλά το πιο χαρακτηριστικό που δείχνει τους ακριβείς σκοπούς του νομοθετήματος αυτού είναι η τελευταία παρ. 5, που ορίζει ότι οι υπάρχουσες θέσεις Γενικών Επιθεωρητών Μέσης Εκπαιδεύσεως καταργούνται.
Αυτή ήταν η έννοια του νομοθετήματος : να καταργήσει τις θέσεις των Γενικών Επιθεωρητών, ενώ δεν προβλέπει τίποτα για τις Γενικές Επιθεωρήσεις. Οι Γενικές Επιθεωρήσεις, ως υπηρεσίες, διατηρούνται. Και στο μεσοδιάστημα ώσπου να οριστούν αυτοί οι Σχολικοί Σύμβουλοι, οι Γενικές Επιθεωρήσεις, τι γίνονται;
Με αυτά θέλω να τονίσω και εγώ, ότι οι σκοποί του νομοθετήματος είναι άλλοι, και μπροστά στην προσπάθεια να εξυπηρετηθούν αυτοί οι σκοποί, ούτε το Σύνταγμα έγινε σεβαστό, αλλά ούτε και οι πραγματικές ανάγκες της Εκπαιδεύσεως.