ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΚΗ'-18 ΜΑΪΟΥ 1999:Πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής για την έρευνα των πραγματικών δεδομένων της υπόθεσης Οτσαλάν.
Το μόνο που δεν περίμενα να ακούσω απόψε από τα χείλη της Κυβερνήσεως και της κυβερνητικής Πλειοψηφίας είναι τούτο: 'Οτι το έσχατο όριο ευαισθησίας, το έσχατο όριο ευθυνών αυτής της Κυβέρνησης είναι το αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν ποινικές ευθύνες. Αφού, είπαν, η Αντιπολίτευση δεν προτείνει προανακριτική επιτροπή, τότε "τελειώσαμε". Εκεί φθάσαμε, κύριοι συνάδελφοι; Δηλαδή να μην υπάρχει άλλο όριο ευαισθησίας της Κυβέρνησης ή αντίληψης των ευθυνών της, πέραν του αν υφίστανται ή δεν υφίστανται ποινικές ευθύνες;
Νομίζω ότι αυτό είναι ένα έσχατο σημείο καταπτώσεως, που πρέπει ειδικά να μας απασχολήσει, γιατί αλίμονο εάν μια κυβέρνηση στηρίζεται μόνο στο γεγονός του κατά πόσον παραβαίνει ή δεν παραβαίνει τον ποινικό νόμο.
Αλλά το αξιοπερίεργο και εξαιρετικά ενδιαφέρον σ' αυτήν την περίπτωση είναι ότι ούτε και αυτό την ωφελεί, διότι ναι μεν η Νέα Δημοκρατία δεν προτείνει τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής εκτιμώντας τη συγκυρία και αναλογιζόμενη τις δικές της ευθύνες, εάν δημιουργούσε αυτήν τη στιγμή ένα θέμα προανακριτικής επιτροπής -αυτό είναι μια πράξη ευθύνης της Νέας Δημοκρατίας- αλλά σκεφθείτε ποιό είναι το αντίκρισμα απέναντι σ' αυτήν την πράξη σωφροσύνης και ευθύνης της Νέας Δημοκρατίας: ότι η Κυβέρνηση οχυρώνεται πίσω απ' αυτήν την κίνηση και λέγει το απλούστατο, "τέλος καλό όλα καλά", η Νέα Δημοκρατία δεν προτείνει προανακριτική επιτροπή, επιτέλους τελειώσαμε και γιατί καθόμαστε και συζητάμε.
Αυτό δεν μου προκαλεί εντύπωση, διότι και άλλα χαρακτηριστικά απ' αυτήν την υπόθεση μου δίνουν το δικαίωμα και τη δυνατότητα να σκέφτομαι ότι αυτή η Κυβέρνηση με το να έχει μείνει τόσα χρόνια στην εξουσία, με το να έχει αψηφίσει όλες τις ευαισθησίες του ελληνικού λαού και τις ανάγκες του, έχει φθάσει σε ένα τέτοιο σημείο αλαζονείας και παχυδερμίας, ώστε να οχυρώνεται πίσω από τα πολύ χοντρά, όπως είναι η ποινική ευθύνη, που υπάρχει βέβαια και εδώ και θα μου επιτρέψετε να περάσω μετά και σ' αυτό.
Ποιος φταίει τελικά για όλη αυτήν την υπόθεση; Πρώτα απ' όλα η Κυβέρνηση προσπάθησε να τα ρίξει όλα στον Οτσαλάν. 'Οσοι ήμαστε στην επιτροπή και παρακολουθήσαμε ιδίως τον κ. Πάγκαλο αλλά και τους άλλους, τελικά κοντέψαμε να πιστέψουμε ότι για όλα φταίει ο Οτσαλάν. Πρώτα απ' όλα επεχείρησε ο κ. Πάγκαλος, αν θυμάσθε παλιά, να ισχυριστεί ότι και η επιλογή της Κένια ήταν επιλογή του Οτσαλάν. 'Οταν αυτό δεν πέρασε, περάσαμε σε μια δεύτερη φάση. 'Ο,τι έγινε στην Κένια, οφείλεται στον Οτσαλάν. Ο Οτσαλάν επικοινωνούσε με τους φίλους και συνεργάτες του και επομένως επρόδιδε την παρουσία του στην Κένια και έτσι πληροφορήθηκαν οι κενιατικές αρχές την παρουσία του εκεί. Ο Οτσαλάν ηρνείτο να πάει στο αγρόκτημα ή στην Τανζανία ή όπου αλλού επινοούσαν οι δυστυχείς αυτοί πρέσβης και Καλεντερίδης, να πάει.
Και τελικά ο Οτσαλάν επέλεξε την Ολλανδία, μας είπε ο κ. Πάγκαλος, την τελευταία στιγμή. Το είπε και στη Βουλη εδώ, αλλά το ανήρεσε μετά στην επιτροπή, το ότι δηλαδή ο Οτσαλάν επέλεξε την Ολλανδία από την Κένια και έτσι την πλήρωσε παραδιδόμενος στις κενιατικές αρχές.
Ακόμη, φταίνε και άλλοι: Φταίνε κάποιοι υπερπατριώτες, μας είπαν, υπερπατριώτες που αψήφισαν την πολιτική της Κυβέρνησης και τη βούλησή της να μη δώσει πολιτικό άσυλο και έφεραν τον Οτσαλάν από την πίσω πόρτα. Και, τελικά, ποιοι άλλοι ευθύνονται; Κάποιοι επιλήσμονες των καθηκόντων τους υπάλληλοι της ΕΥΠ, οι οποίοι και στραβά μάτια έκαναν και χρηματίστηκαν κατά πάσα πιθανότητα, αν δεχθούμε την ποινική δίωξη η οποία έχει γίνει, και έβαλαν τον Οτσαλάν στην Ελλάδα. Δηλαδή όλοι οι άλλοι φταίνε, ο Οτσαλάν, οι υπερπατριώτες, οι διεφθαρμένοι, οι υπάλληλοι, μόνο η Κυβέρνηση δεν φταίει.
Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι. Και εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να λέμε την πραγματικότητα όπως είναι και όπως βγήκε ανάγλυφα από την Εξεταστική Επιτροπή, έστω και αν η κυβερνητική Πλειοψηφία προσπάθησε με όλους τους τρόπους και με όλα τα μέσα να συγκαλύψει την υπόθεση. Τι απεδείχθη; Πρώτα απ' όλα η εξοργιστική ανικανότητα της Κυβέρνησης περί την οργάνωση και τον έλεγχο των κρατικών υπηρεσιών και ιδίως της ΕΥΠ αλλά και της ΥΠΑ, με αποτέλεσμα να μπει ο Οτσαλάν κάνοντας περίπατο στην Ελλάδα. Δεν θα αναφερθώ σ' αυτά τα περιστατικά, γιατί ανεφέρθησαν από τους συναδέλφους. Μαγγίνας, Μιχαλακάκος, Μαραγκουδάκης, Ευαγγελάτος, οι άνθρωποι που άνοιξαν το δρόμο να μπει ο Οτσαλάν. Και όλα αυτά γίνονταν με τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας που είχε διατάξει ο κ. Σταυρακάκης. Μόνο που ο κ. Σταυρακάκης έδωσε την εντολή για δρακόντεια μέτρα από τις 29 του μηνός, αλλά αυτοί κατάλαβαν ότι έπρεπε να ισχύσουν από τις 30 του μηνός και όχι από τις 29 που ήρθε ο Οτσαλάν. Και το άκρον άωτον αυτής της ιλαροτραγωδίας: 'Έδωσαν εντολή να ειδοποιούνται για κάθε "ιδιωτικό αεροπλάνο" που έρχεται από τις ανατολικές χώρες και κάποιοι κατάλαβαν από τον πύργο ελέγχου ότι έπρεπε να ειδοποιούν μόνο για αεροπλάνα που ανήκουν σε φυσικά πρόσωπα και όχι προκειμένου περί αεροπλάνων που ανήκουν σε εταιρείες που ναυλώνουν αεροπλάνα!
Κύριοι συνάδελφοι, ακούστε τα και εκτιμήστε μόνοι σας την αξιοπιστία αυτών των ισχυρισμών.
Το δεύτερο που προέκυψε ήταν η απαράδεκτη έως ύποπτη έλλειψη οποιουδήποτε είδους προετοιμασίας για την αντιμετώπιση του θέματος Οτσαλάν εν γένει, τη στιγμή που υπήρχαν πληροφορίες ότι ο Οτσαλάν επιδιώκει να έλθει στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα η Κυβέρνηση να αντιδρά σπασμωδικά, να αντιδρά παράλογα και τόσο επιπόλαια, ώστε να δημιουργηθούν πράγματι πολλές-πολλές υπόνοιες για το κατά πόσον η Κυβέρνηση δεν ανέχθηκε τελικά την τελική κατάληξη του Οτσαλάν στα χέρια των Τούρκων. Δεν το λέω εγώ και δεν το στηρίζω σε γεγονότα, αλλά τα γεγονότα μίλησαν για τις υπόνοιες αυτές από μόνα τους στην Εξεταστική Επιτροπή.
Και έρχομαι στο τελευταίο σημείο που με φέρνει δυστυχώς στις ποινικές ευθύνες, τις οποίες αυτήν τη στιγμή δεν τις επικαλούμαστε και δεν τις χρησιμοποιούμε.
Αυτήν την ιστορία με τη Νότιο Αφρική που ξεχάστηκε στο δρόμο και με ενδιάμεσο σταθμό την Κένια, πώς να την εκτιμήσουμε;
'Έμπνευση ήταν του κυρίου Υπουργού Εξωτερικών, απ' ό,τι αντιληφθήκαμε, κατά αποκλειστική επιλογή της Κυβέρνησης και κατά παραπλάνηση του Οτσαλάν με τη φράση "πήγαινε στην Κένια και θα είσαι υπό την αποκλειστική προστασία της ελληνικής Κυβέρνησης". 'Όλα αυτά τι μας δείχνουν; Δεν μας δείχνουν τον ενδεχόμενο δόλο να φύγει ο Οτσαλάν στην Κένια, η οποία Κένια είναι μία χώρα όπου κυκλοφορούν σαν σφήκες οι πράκτορες των Αμερικανών, των Τούρκων, των Ισραηλινών και δεν ξέρω ποιων άλλων; Δεν σας θυμίζει, σε όσους είστε νομικοί εδώ και μάλιστα δικηγορείτε και στα ποινικά δικαστήρια, κάτι σαν ενδεχόμενο δόλο; Η Κυβέρνηση όμως οχυρώθηκε πίσω από την έλλειψη ποινικών ευθυνών.
Τέλος, όσα έγιναν στην Κένια τα οποία και περιέγραψαν ανάγλυφα οι συνάδελφοί μου -"πετάξτε τον έξω", "διώξτε τον", "να πάει στα λιοντάρια", "να πάει για σαφάρι", "να πάει όπου θέλει, σε ένα ξενοδοχείο"- τι σας θυμίζουν, κύριοι συνάδελφοι; Είναι απλά αμέλεια; Είναι απλά ενδεχόμενος δόλος ή μήπως είναι και επιδίωξη, ας πάει στην ευχή ο άνθρωπος, στο στόμα του λύκου, εμείς να γλιτώσουμε;
Θα μου πείτε, για ποιο αδίκημα; Ασφαλώς οι νομικοί θα ρωτήσουν, υπάρχουν αδικήματα του ποινικού δικαίου; Υπάρχουν, κύριοι συνάδελφοι, κάποια αδικήματα που λένε ότι, όταν αφήνεις κάποιον αβοήθητο σε κίνδυνο ζωής, έχεις ευθύνη. Και δεν ξέρω εάν μπορεί να ξεφύγει η Κυβέρνηση από μία τέτοια περίπτωση, έχοντας οδηγήσει αβοήθητο τον Οτσαλάν στα χέρια των Τούρκων.
Και υπάρχει και ένα άλλο έγκλημα που λέει "όποιος παραλείψει να λυτρώσει κάποιον από κίνδυνο ζωής, έχει, επίσης, ποινικές ευθύνες.
Αυτά όμως, βέβαια, δεν τα επικαλούμαστε, γιατί η συγκυρία μας απαγορεύει κάτι τέτοιο. Ας μην οχυρώνεται, όμως, η Κυβέρνηση πίσω από τη δήθεν ανυπαρξία ποινικών ευθυνών. Και ποινικές ευθύνες υπάρχουν, αλλά κυρίως αυτές που υπάρχουν είναι οι αδιαμφισβήτητες πολιτικές της ευθύνες.