ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Θ'- 18 ΜΑΡΤΙΟΥ 1997(Ν.2472/1997):Συζήτηση άρθρων Σ.Ν. Υπ. Δικαιοσύνης"Προστασία από επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα"(Εισηγήτρια)
Είναι το βασικότερο άρθρο του νομοσχεδίου, το οποίο θίγει τον πυρήνα των ατομικών δικαιωμάτων και εισέρχεται ευθέως στην ιδιωτική ζωή, διότι αφορά την επεξεργασία δεδομένων, που αναφέρονται στη φυλετική ή εθνική προέλευση, τα πολιτικά φρονήματα, τις θρησκευτικές ή φιλοσοφικές πεποιθήσεις, τη συμμετοχή σε ένωση, σωματείο κλπ., την υγεία, την κοινωνική πρόνοια και την ερωτική ζωή, όπως λέει.
Συνεπώς, η επεξεργασία τέτοιων δεδομένων πρέπει ν' απαγορεύεται σε κάθε περίπτωση. Και η μόνη εξαίρεση, που θα μπορούσε να γίνει δεκτή, θα ήταν με τη συγκατάθεση του υποκειμένου. Αν το ίδιο το πρόσωπο δημοσιοποιεί τέτοια θέματα ή τα θέτει υπό την κρίση και υπό την επεξεργασία άλλων ή εν πάση περιπτώσει δίδει τη ρητή και γραπτή, κατά την άποψή μου, συγκατάθεση τότε και μόνο τότε θα μπορούσε να επιτρέπεται η επεξεργασία ευαίσθητων δεδομένων.
Γι' αυτό η πρώτη πρόταση, που έχω να κάνω, για την περίπτωση που ο κύριος Υπουργός δεχόταν τέτοιες τροποποιήσεις, ώστε να γίνει το άρθρο ανεκτό, είναι πρώτα ν' απαγγέλλεται η γενική απαγόρευση της επεξεργασίας ευαίσθητων δεδομένων και η δεύτερη διάταξη να επιτρέπει την επεξεργασία ευαίσθητων δεδομένων, μόνο με τη γραπτή συγκατάθεση του ενδιαφερομένου και πάντως με την άδεια του κράτους, δηλαδή στη συγκεκριμένη περίπτωση της ανεξάρτητης διοικητικής αρχής, που θα προβλέπεται απ' αυτό το νομοσχέδιο και την οποία θα δούμε πώς θα τη διαμορφώσουμε.
Συνεπώς, προτείνω η δεύτερη παράγραφος να λέει "κατ' εξαίρεση και μόνο επιτρέπεται η επεξεργασία δεδομένων, μόνο όταν υπάρχει άδεια της αρχής και εφ' όσον το υποκείμενο έδωσε γραπτώς τη συγκατάθεσή του", εκτός αν η συγκατάθεση έχει αποσπαστεί με βία ή είναι εναντίον των χρηστών ηθών ή αν απαγορεύεται η συγκατάθεση, οπότε δεν μπορεί να νομιμοποιήσει την επεξεργασία ευαίσθητων δεδομένων.
Αναγνωρίζω, όμως, ότι υπάρχει μια οδηγία της Ευρωπαϊκής 'Ένωσης την οποία η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει, η οποία θέτει ορισμένους περιορισμούς, δηλαδή ανοίγει κάποιες δυνατότητες και εν τινι μέτρω υποχρεώνει τα κράτη να επιτρέψουν, πάρα την έλλειψη συγκατάθεσης, την επεξεργασία ορισμένων δεδομένων. Αλλά εδώ η διάταξη αυτή υπερέβη τα εσκαμμένα, ξεπέρασε την οδηγία της Ευρωπαϊκής 'Ένωσης και ανοίγει την πόρτα για την επεξεργασία ευαίσθητων δεδομένων, χωρίς να δίδεται και καμιά δυνατότητα να κλείσει αυτή η πόρτα. Και εξηγούμαι:
Δίνεται η δυνατότητα αυτή, όταν είναι αναγκαία η επεξεργασία για την αναγνώριση, την άσκηση ή υπεράσπιση δικαιώματος ενώπιον του δικαστηρίου. Δεν αντιλαμβάνομαι τι γενική ρήτρα είναι αυτή. Υπάρχει και στην οδηγία, αλλά οφείλουμε να την εξηγήσουμε.
Αν μεν πρόκειται για επιδίωξη δικαιωμάτων του ιδίου του ενδιαφερομένου, για τον οποίο πρόκειται, ενώπιον δικαστηρίου, τότε το ίδιο το πρόσωπο ενδιαφέρεται για την επεξεργασία, άρα δίνει και τη συγκατάθεσή του και επομένως δεν υπάρχει πρόβλημα.
Αν, όμως, πρόκειται για τρίτους, οι οποίοι επιδιώκουν δικαιώματα ενώπιον δικαστηρίου, θα μπορούν να εισέρχονται στον πυρήνα της ιδιωτικής ζωής ενός άλλου προσώπου;
Αν δεν διευκρινιστεί αυτή η ρήτρα τι εννοεί -και περιμένω να το ακούσω από τον κύριο Υπουργό- κατ' εμέ πρέπει να φύγει.
'Έπειτα ανοίγει η πόρτα για την επεξεργασία δεδομένων χωρίς τη συγκατάθεση -τονίζω- για τα μέλη ιδρύματος, σωματείου, ενώσεις προσώπων με πολιτικό, θρησκευτικό, φιλοσοφικό ή συνδικαλιστικό χαρακτήρα, για την εξυπηρέτηση του νομίμου σκοπού του σωματείου.
Δηλαδή επιτρέπεται η αποδελτίωση ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων από ένα σωματείο για την εξυπηρέτηση του σκοπού του χωρίς την συγκατάθεση των μελών; Αν τα μέλη που ανήκουν στο σωματείο με την προσχώρησή τους στο Σωματείο δίδουν τη συγκατάθεσή τους στο σωματείο να επεξεργαστεί τα προσωπικά τους δεδομένα, τότε έχουμε συγκατάθεση και δεν υπάρχει πρόβλημα. Αλλιώς, πώς θα δώσουμε αυτό το δικαίωμα με μόνη την είσοδο σε ένα σωματείο, να εισέρχεται δηλαδή το σωματείο ή το ίδρυμα ή η ένωση στα προσωπικά δεδομένα των μελών του;
Προχωρώ παρακάτω. Η περίπτωση ζ' λέει ότι η επεξεργασία πραγματοποιείται για ερευνητικούς και επιστημονικούς αποκλειστικά σκοπούς και υπό τον όρο ότι τηρείται η ανωνυμία και λαμβάνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία των δικαιωμάτων του προσώπου, στα οποία αναφέρονται. Εδώ θα μου επιτρέψετε να πω ότι αυτό είναι ένα σκέτο ευχολόγιο. Τι θα πει για ερευνητικούς και επιστημονικούς αποκλειστικά σκοπούς; 'Όλοι οι σκοποί μπορεί να είναι ερευνητικοί και επιστημονικοί αποκλειστικά. Ακόμα, τι σημαίνει ότι θα τηρείται η ανωνυμία και ότι θα λαμβάνονται τα απαραίτητα μέτρα; Είναι συγκάλυψη μιας πόρτας, την οποία πάλι ανοίγουμε ορθάνοιχτα και εκθέτουμε πολίτες στον κίνδυνο της καταστροφής της ιδιωτικής ζωής και των προσωπικών δεδομένων. Ομολογώ ότι μέσα στην οδηγία, που τη διάβασα προσεκτικά, δεν βρήκα τέτοιου είδους ρήτρα με τέτοια αόριστη διατύπωση και με τέτοιες δυνατότητες.
'Έρχομαι τώρα στην περίπτωση η' η οποία πιστεύω ότι μάλλον κατά λάθος περιελήφθη στο νομοσχέδιο, διότι δεν είναι δυνατόν σοβαρή κυβέρνηση να την προτείνει και Βουλή να την συζητά. Και αυτό γιατί επιτρέπει χωρίς την συγκατάθεση του προσώπου και χωρίς καν την ενημέρωση του προσώπου, όπως επιφυλάσσομαι να αναπτύξω στο άρθρο 11 -διότι και εκεί κόβεται το δικαίωμα ενημέρωσης- την επεξεργασία ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων για δημόσια πρόσωπα ή πρόσωπα της επικαιρότητας -οι πάντες μπορούν να είναι ή να γίνουν πρόσωπα της επικαιρότητας- που γίνεται για δημοσιογραφικούς σκοπούς. Τονίζω όχι από δημοσιογράφους. Ούτε φαίνεται ότι είναι από δημοσιογράφους ή από δημοσιογραφικά όργανα. Λέει "για δημοσιογραφικούς σκοπούς ή στο πλαίσιο καλλιτεχνικής έκφρασης". Τι θα πει στο πλαίσιο καλλιτεχνικής έκφρασης; Και ακόμη λέει ότι δεν πρέπει να παραβιάζει ουσιωδώς το δικαίωμα προστασίας της ιδιωτικής ζωής.
Εδώ πάλι μπαίνουμε στα ευχολόγια, τα οποία είναι για να καρυκεύσουν την πραγματική ουσία της διάταξης. Καταρχήν δεν καταλαβαίνω αφού θα δοθεί άδεια της αρχής, τι θα λέει αυτή η άδεια, εκτός από το να επαναλαμβάνει αυτήν τη διάταξη, η οποία είναι τόσο ευρέως διατυπωμένη και ανοίγει τέτοιες δυνατότητες, που πραγματικά δεν περιορίζει τίποτα. Δημόσια πρόσωπα και πρόσωπα της επικαιρότητας, δηλαδή, όλοι μας, είμαστε εκτεθειμένοι σε οποιαδήποτε αποδελτίωση για δημοσιογραφικούς σκοπούς, έτσι αορίστως.
Διάβασα και την οδηγία για να δω, εάν υπάρχει κάποια υποχρέωση για να κατοχυρωθεί το δικαίωμα πληροφόρησης του κοινού, διότι υπάρχει φυσικά η ανάγκη το κοινό να πληροφορείται περί των δημοσίων προσώπων -και όχι βεβαίως περί των προσώπων της επικαιρότητας, ώστε να ασκείται κατά αυτόν τον τρόπο το δημοσιογραφικό λειτούργημα και το δικαίωμα πληροφόρησης. Υπάρχει μόνο μία διάταξη -αυτήν μπόρεσα να βρω εγώ- το άρθρο 9, το οποίο λέει το εξής ανώδυνο: "Για την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα που πραγματοποιείται αποκλειστικώς για δημοσιογραφικούς σκοπούς ή στο πλαίσιο καλλιτεχνικής ή λογοτεχνικής έκφρασης τα κράτη-μέλη προβλέπουν" -ούτε υποχρεούνται ούτε επιβάλλεται-"τις εξαιρέσεις ή παρεκκλίσεις από τις διατάξεις του παρόντος κεφαλαίου, που είναι αναγκαίες ώστε το δικαίωμα της ιδιωτικής ζωής να συμβιβάζεται με τους κανόνες που διέπουν την ελευθερία της έκφρασης".
Είναι μία κατευθυντήρια γραμμή, που λέει στα κράτη ότι δεν θα πρέπει να προχωρήσετε τόσο μακριά στην ολοκληρωτική απαγόρευση, ώστε να εμποδίσετε το δικαίωμα της δημοσιογραφικής ενημέρωσης. Αλλά από αυτό που σας διάβασα, μέχρι αυτό που προβλέπει η διάταξη, είναι τέτοια η απόσταση, ώστε δεν μπορούμε ουσιαστικά ούτε καν να συζητήσουμε μέσα στη Βουλή.
Η πρότασή μου είναι κατ' αρχήν να διαγραφεί τελείως η περίπτωση η'. Αλλά εάν επιμένει η Κυβέρνηση να περιλάβει εδώ στα ευαίσθητα δεδομένα -που στα ευαίσθητα δεδομένα δεν επιτρέπονται παρεκκλίσεις- τέτοια διάταξη, υπάρχουν δύο δυνατότητες: 'Η να κάνει μία επιλογή μεταξύ των ευαίσθητων δεδομένων και μερικά να τα αφαιρέσει ούτως ή άλλως, ή να περιορίσει το δικαίωμα αυτό μόνο υπέρ εκείνων που ασκούν το δημοσιογραφικό λειτούργημα και πάντως να αναφέρεται η εξαίρεση μόνο σε δεδομένα που συνδέονται με την άσκηση του δημοσίου λειτουργήματος ή με τη διαχείριση οικονομικών συμφερόντων του ευρύτερου δημόσιου τομέα εκ μέρους του υποκειμένου. Μόνο τότε, αν επιμένει η Κυβέρνηση, θα μπορούσε -με πάρα πολύ δυσκολία το λέω αυτό, να τεθεί μια τέτοια εξαίρεση.
Η άδεια της αρχής δίδεται χωρίς να τίθεται καμία προθεσμία. Υποβάλλεται αίτηση για να δοθεί η άδεια της αρχής. Προθεσμία στην αρχή δεν τίθεται για να απαντήσει. Το θέμα είναι, αν δεν απαντά η αρχή, τι θα γίνει. Θα βρισκόμαστε μπροστά σε μία ανασφάλεια, διότι ο μεν ενδιαφερόμενος θα οχυρώνεται πίσω από την αίτηση που έχει υποβάλει και θα συνεχίζει ανενόχλητος τη δουλειά του, η δε αρχή θα στρουθοκαμηλίζει και δεν θα δίδει την άδεια ή την άρνηση.
Στο άρθρο 11 υπάρχουν και άλλες ασάφειες. Λέει, ότι καθιερώνεται το δικαίωμα ενημέρωσης του πολίτη, του οποίου τα δεδομένα, πρόκειται να γίνουν αντικείμενο επεξεργασίας. Και λέει, ότι ο υπεύθυνος επεξεργασίας οφείλει κατά το στάδιο της συλλογής να ενημερώνει με τρόπο πρόσφορο και σαφή το υποκείμενο για τα εξής στοιχεία, και αναφέρει ορισμένα στοιχεία. Τι θα πει "κατά το στάδιο της συλλογής", κατ' αρχήν; Η συλλογή είναι μία υπόθεση διαρκείας, άρα μπορεί αυτή η ενημέρωση να γίνει σε κάποιο στάδιο, αφού έχει προηγηθεί μία περίοδος κατά την οποία τα δεδομένα τα προσωπικά θα συλλέγονται. Χρειάζεται διευκρίνιση τι σημαίνει "κατά το στάδιο της συλλογής".
Ακόμη ερχόμαστε πάλι σε μία απαράδεκτη ρήτρα που έχει σχέση με δημοσιογραφικούς σκοπούς. Στην παράγραφο 4 ορίζεται ότι η υποχρέωση ενημέρωσης δεν υφίσταται, όταν η συλλογή γίνεται αποκλειστικά για δημοσιογραφικούς σκοπούς και αφορά δημόσια πρόσωπα.
Εδώ βρισκόμαστε στο ίδιο φαινόμενο, στην ίδια πόρτα που δεν κλείνει με τίποτα και δεν αντιλαμβάνομαι γιατί πρέπει να υπάρχει αυτή η εξαίρεση, την οποία με κανένα τρόπο δεν φαίνεται να επιβάλει η Οδηγία της Ευρωπαϊκής 'Ένωσης.[…]
Μία παρατήρηση σύντομη στο άρθρο 12 στο δικαίωμα πρόσβασης, επιφυλασσόμενη στη δευτερολογία να συμπληρώσω: Δεν μπορεί το δικαίωμα πρόσβασης, όπως είπα και στην πρωτολογία μου, να συνδέεται με την καταβολή χρηματικού ποσού. Καμία νομοθεσία από όσες είδα από τις ευρωπαϊκές, δεν έχει καταβολή χρημάτων. Αν το κρατήσετε, λοιπόν, πρέπει να είναι ατελώς.[…]
'Όπως έλεγα και στην αρχή, το άρθρο 7 είναι ο πυρήνας του νομοσχεδίου. Είναι το σημαντικότερο άρθρο και επομένως, από την διατύπωση αυτού του άρθρου και από την έκταση εφαρμογής του εξαρτάται και το βεληνεκές αλλά και η προστατευτική λειτουργία αυτού του νομοθετήματος.
Συμφωνώ και ισχύουν όσα είπε ο κύριος Υπουργός για την ιστορία του νομοσχεδίου. 'Έχουν γίνει πάρα πολλές προσπάθειες για την κατάθεση ενός ολοκληρωμένου και πραγματικά προστατευτικού νομοσχεδίου. 'Έλαχε στον κύριο Υπουργό ο κλήρος να είναι ο τελευταίος, ο οποίος φέρνει αυτό το νομοσχέδιο, πιεζόμενος οπωσδήποτε και από τις υποχρεώσεις που μας επιβάλλει η Ευρωπαϊκή 'Ένωση.
'Όμως το νομοσχέδιο και ιδίως το άρθρο 7, εμφάνισαν μία εικόνα, καθόλου ικανοποιητική. Εάν συγκρίνουμε το πώς ξεκίνησε και το πώς περιορίστηκε, αντιλαμβανόμαστε ότι ήρθε κατά τρόπο πρόχειρο και καθόλου εξασφαλιστικό των δικαιωμάτων του πολίτη. Και επειδή ο κύριος Υπουργός έκανε σημαντικές αναφορές στις προτάσεις της Νέας Δημοκρατίας που έχουν ήδη κατατεθεί, προτάσεις που απηχούν τη θέση της Νέας Δημοκρατίας, για ένα νομοσχέδιο που να προστατεύει αποτελεσματικά τον πολίτη από την επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων, επισημαίνω στον κύριο Υπουργό, ότι οι δικές μας προτάσεις ειδικά για τα ευαίσθητα δεδομένα προέβλεπαν ότι προκειμένου να επιτραπεί η επεξεργασία των ευαίσθητων δεδομένων, πρέπει να ψηφισθεί ειδικός νόμος απο τη Βουλή που να προβλέπει τις λεπτομέρειες.
'Έλεγε, δηλαδή, το άρθρο 2 παράγραφος 1 της πρότασής μας "η επεξεργασία των αυστηρώς προσωπικών πληροφοριών απαγορεύεται απολύτως εκτός από τις περιπτώσεις εκείνες όπου ρητές διατάξεις νόμου ορίζουν τους λόγους, το όργανο και τον τρόπο συλλογής και περαιτέρω επεξεργασίας τους".
Εμείς, δεν αφιστάμεθα από αυτή τη θέση της Νέας Δημοκρατίας και γι' αυτό θα έλεγα στον κύριο Υπουργό -αυτή είναι η πρότασή μας- να κάνει ακόμα μία πιο γενναία υποχώρηση στο άρθρο 7. Να το περιορίσει μόνο στις περιπτώσεις όπου το υποκείμενο δίδει ρητώς και γραπτώς τη συγκατάθεσή του, δηλαδή στις πρώτες περιπτώσεις του άρθρου 7, ενδεχομένως και στους λόγους εθνικής ασφαλείας και διώξεως των εγκλημάτων, παρ' όλο που έχουμε και εκεί σοβαρές επιφυλάξεις και για όλες τις άλλες περιπτώσεις που ενδέχεται κάποτε να αποφασίσουμε ότι πρέπει να γίνεται επεξεργασία προσωπικών δεδομένων χωρίς τη συγκατάθεση του υποκειμένου, να περιλάβουμε μία γενική παράγραφο, όπως αυτή των προτάσεων της Νέας Δημοκρατίας, που θα παραπέμπει στην ψήφιση ειδικών επί τούτω νόμων. Δηλαδή, η επεξεργασία ευαίσθητων δεδομένων χωρίς τη συγκατάθεση του υποκειμένου και με άδεια της αρχής για άλλους σκοπούς μπορεί να επιτρέπεται, όπου ρητή διάταξη του νόμου την προβλέπει και ταυτοχρόνως προβλέπει τους λόγους και το όργανο και τον τρόπο συλλογής των στοιχείων.
Μόνο με αυτές τις προϋποθέσεις θα γινόταν ανεκτό το άρθρο 7. 'Έτσι όμως και παρά τις βελτιώσεις του κυρίου Υπουργού δεν μπορούμε να το ψηφίσουμε.[...]
Κατ' αρχήν, να παρατηρήσω σε ό,τι είπε ο κ. Πεπονής, ορθά βεβαίως, ότι το τελευταίο εδάφιο του άρθρου 11 δεν είναι υποχρεωτικό από την Κοινότητα. Η φράση δηλαδή ότι "υποχρέωση ενημέρωσης δεν υφίσταται όταν η συλλογή γίνεται για δημοσιογραφικούς σκοπούς" δεν επιβάλλεται από καμία υποχρέωση και από καμία κοινότητα. 'Άρα, ακωλύτως, μπορεί να διαγραφεί ολόκληρο το εδάφιο της παραγράφου 4 και επομένως δεν χρειάζεται και η προσθήκη που έκανε ο κ. Πεπονής, η οποία ασφαλώς δεν σώζει την κατάσταση, γιατί το δικαίωμα πρόσβασης και το δικαίωμα αντίρρησης δεν θίγονται ελπίζω, επομένως μόνο το δικαίωμα ενημέρωσης θίγεται.
'Άρα η πρόταση είναι, κύριε Υπουργέ, και γι' αυτό βιάστηκα να πάρω το λόγο, μήπως θέλετε να το εκτιμήσετε, ότι καλύτερα είναι να φύγει ολόκληρο το τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 4 του άρθρου 11.
Τώρα, θα ήθελα να πω το εξής: Να παρατηρήσω κατ' αρχήν σε όσα είπε ο κ. Φοίβος Ιωαννίδης, ότι ο καθένας μας σε αυτή την Αίθουσα έχει το δικαίωμα να εκφράζεται και να εκφέρει όποιες απόψεις θέλει. Και ουδείς δικαιούται από εμάς εδώ να κάνει υποδείξεις για τον τρόπο συμπεριφοράς του καθενός μας καθώς επίσης και αξιολογικές κρίσεις για το περιεχόμενο των λεγομένων μας.
Επομένως, η αναφορά σε ορισμένους συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας, οι οποίοι εξέφρασαν ορισμένες απόψεις, δεν έχει θέση σ' αυτήν την Αίθουσα.
Ούτε μπορούμε να διακρίνουμε, κύριε Ιωαννίδη, τις ομάδες των πολιτών, που ενδεχομένως σε μία περίπτωση ο καθένας μας εκπροσωπεί εδώ πέρα, ως άξιες εκπροσωπήσεως και μεταφοράς των απόψεών τους, όποιες και αν είναι και αδιακρίτως αν τις υιοθετούμε ή όχι, και σε απόψεις ομάδων πολιτών, που δεν είναι άξιες εκπροσωπήσεως. Επομένως, για να ξεκαθαρίζουμε τα θέματα εδώ μέσα, ο καθένας μας εκφράζεται όπως θέλει και εκπροσωπεί απόψεις πολιτών, όποιες είναι αυτές, διότι όλες είναι σεβαστές.
Το δεύτερο, το οποίο θέλω να πω, είναι ότι η Νέα Δημοκρατία είναι συνεπέστατη στη θέση της και καθόλου ανακόλουθη. Αυτή είναι η απάντησή μου και στον κύριο Υπουργό και στον κ. Πεπονή. Κατ' αρχήν, δεν αντιλαμβάνομαι, τι είδους τακτική είναι αυτή, να απουσιάζει κανείς στην επί της αρχής συζήτηση, όπου καλείται να δώσει υπεύθυνη απάντηση, εάν δέχεται την αρχή του νομοσχεδίου ή δεν την δέχεται, και ταυτοχρόνως να ψηφίζει το άρθρο 1, το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η αρχή του νομοσχεδίου. Διότι, το άρθρο 1 εξαγγέλλει, ότι αυτό το νομοσχέδιο έχει ως αντικείμενο την προστασία των δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών των φυσικών προσώπων και ιδίως της ιδιωτικής ζωής.
Επειδή μιλώ για τη Νέα Δημοκρατία και δεν ερμηνεύω τις απόψεις άλλων συναδέλφων και μόνο στο πλαίσιο αυτής της τοποθετήσεως λέω αυτά που λέω, θα ήθελα να σας πω, ότι η Νέα Δημοκρατία είναι συνεπέστατη. Απ' αρχής και στο παρελθόν εργάστηκε για τη σύνταξη ενός νομοσχεδίου, που πραγματικά θα προστατεύει τους πολίτες από το ηλεκτρονικό φακέλωμα. Δέχομαι, όπως όλοι οι συνάδελφοι, ότι ζούμε σε μια Χώρα, η οποία αυτή τη στιγμή αφήνει τους πολίτες της απροστάτευτους, στο έλεος καθενός που αποφασίζει ξαφνικά να αποδελτιώσει και να αποθηκεύσει στοιχεία προσωπικών πληροφοριών. Και γι' αυτό το λόγο, ήμασταν πάντοτε και είμαστε υπέρ της ψήφισης ενός νομοσχεδίου, που πραγματικά προστατεύει τον πολίτη, και με αυτή την έννοια ψηφίσαμε την αρχή του νομοσχεδίου. Αλλά επίσης, είμαστε απολύτως συνεπείς, κύριε Υπουργέ, και με τις προτάσεις μας. 'Ο,τι διαβάσατε υποτίθεται, για να με διαψεύσετε, δεν αφορά τις αυστηρώς προσωπικές πληροφορίες, για τις οποίες οι προτάσεις μας έκαναν ρητή εξαίρεση. Σας πληροφορώ, ότι οι αυστηρώς προσωπικές πληροφορίες της δικής μας πρότασης νόμου αφορούσαν τις πολιτικές ή φιλοσοφικές πεποιθήσεις και τη σεξουαλική ζωή. Επομένως, είμαστε σε πλήρη ακολουθία.
Οι προτάσεις μας έκαναν και κάτι άλλο, πολύ συνεπές και πολύ σοφό. 'Έκαναν μεγαλύτερη διαβάθμιση των προσωπικών πληροφοριών. Δεν έκαναν αυτό που κάνετε εσείς, όλες είναι προσωπικές πληροφορίες και ένα κομμάτι είναι οι ευαίσθητες. Υπήρχε διαβάθμιση τεσσάρων κατηγοριών και υπήρχε διαφορετική προστασία. Επομένως οι αυστηρώς προσωπικές πληροφορίες, που είναι ο πυρήνας, εξηρτώντο από την ψήφιση ειδικού νόμου. Και αυτό πρότεινα, για το άρθρο 7. Να περιορίσετε το άρθρο 7 στην επεξεργασία ευαίσθητων δεδομένων, όταν δίνεται γραπτή συγκατάθεση, και σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, που ενδεχομένως χρειάζεται να αποδελτιώνονται ευαίσθητα δεδομένα χωρίς τη συγκατάθεση, να έρθει ειδικός νόμος, που θα προβλέπει όλες τις λεπτομέρειες και που θα έχουμε όλη την άνεση εδώ να τον συζητήσουμε. Αυτό δεν το κάνατε και γι' αυτό, δυστυχώς, δεν μπορούμε να ψηφίσουμε το άρθρο 7.