ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΙΔ'-23 ΙΟΥΛΙΟΥ 1997(Ν.2517/1997):Συζήτηση επί άρθρων και τροπολογιών Σ.Ν. Υπ.Παιδείας"Εκλογή Διδακτικού Προσωπικού Α.Ε.Ι."-Κοιν.Εκπρόσωπος
Οι βασικές αντιρρήσεις της Νέας Δημοκρατίας στο νομοσχέδιο, εστιάζονται κυρίως στο άρθρο 1. Και ασφαλώς επειδή το άρθρο 1 έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι αναφέρεται στο μέλλον και προδιαγράφει το μέλλον των Πανεπιστημίων, γι' αυτό και υπήρξε ζωηρή συζήτηση επί της αρχής και ακριβώς εξ αιτίας του άρθρου 1, ορισμένοι συνάδελφοι θεώρησαν ότι πρέπει να καταψηφίσουν το νομοσχέδιο και επί της αρχής.
Καταψηφίζουμε πράγματι το άρθρο 1 του νομοσχεδίου για τους εξής λόγους: Αντί το άρθρο 1 να προδιαγράψει ένα καινούριο μέλλον για τα πανεπιστήμια, να θέσει φραγμούς στο απαράδεκτο καθεστώς που ισχύει μέχρι σήμερα και έχει δημιουργήσει την κακοδαιμονία των πανεπιστημίων, αντί, λοιπόν, ν' ανοίξει ένα νέο δρόμο, συνεχίζει και επομένως διαιωνίζει τις παλιές αμαρτίες και κινείται στη νοοτροπία, την κάκιστη για τα πανεπιστήμια, του κεκτημένου.
Αν γενικώς στην κοινωνία και στο δημόσιο βίο έχει ισχύσει η περίφημη αρχή "Μακάριοι οι κατέχοντες", εδώ με το άρθρο 1 θεσμοθετείται η αρχή "Μακάριοι οι άπαξ εισελθόντες". Για να σας δείξω, μάλιστα, πόσο διακατέχεται το άρθρο αυτό από τη νοοτροπία της κατοχής, του -ας μου επιτραπεί η έκφραση- "γραπώματος" της θέσης, την οποία άπαξ κατόρθωσε κάποιος να καταλάβει, σας λέω το εξής, και σας κάνω την υπόδειξη να διορθωθεί, παρόλο που αυτό δεν επηρεάζει φυσικά τη θέση μας.
Συνεχίζω τη σκέψη του κ. Παντερμαλή, ο οποίος είπε ότι η λέξη "εξέλιξη" και η ιδέα της εξέλιξης πρέπει να φύγει από το νόμο, διότι δεν πρόκειται περί εξέλιξης, αλλά πρόκειται περί εκλογής. Δεν είναι μόνο ότι χρησιμοποιείται αυτός ο όρος, που πράγματι εκφράζει αυτό που είπε ο κ. Παντερμαλής, αλλά κυρίως χρησιμοποιείται και η απαράδεκτη φράση "έχει το δικαίωμα να ζητήσει την προκήρυξη της θέσης "του". Πού τη βρήκε αυτήν τη θέση; Είναι ιδιοκτησία του; Δεν είναι θέση του πανεπιστημίου αυτή που έχει ο καθένας, μια θέση που ανήκει σ' έναν τομέα μ' ένα συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο; Τι θα πει "έχει το δικαίωμα να προκηρύξει τη θέση "του" στη βαθμίδα του επίκουρου"; Αναφέρομαι στο εδάφιο α' της παραγράφου 2 του άρθρου 1.
Το ίδιο συμβαίνει και στο εδάφιο β' της παραγράφου 4 και γενικώς όλη η νοοτροπία του άρθρου είναι ότι κάποιος έχει μια θέση που την κρατάει τόσο γερά, ώστε ζητεί, η θέση του αυτή να προκηρυχθεί για την επόμενη βαθμίδα.
Τουλάχιστον για να διασκεδάσετε τις εντυπώσεις -αν αυτό δεν αποτελεί και ουσία- βγάλτε την έκφραση "να ζητήσει την προκήρυξη της θέσης του στη βαθμίδα του επίκουρου" και αντίστοιχα παρακάτω και βάλτε "να ζητήσει την προκήρυξη για την εκλογή του στη βαθμίδα του επίκουρου καθηγητή". Αφήστε αυτά τα ιδιοκτησιακά περί θέσεων οι οποίες κατέχονται και συνεχίζουν ως προίκα στις επόμενες βαθμίδες. Αυτή είναι μια παρατήρηση που τεκμηριώνει άλλωστε και τη νοοτροπία του άρθρου, για την οποία και το καταψηφίζουμε.
Το δεύτερο είναι το στοιχείο που έθιξε και ο κ. Αλογοσκούφης για την επταετία στους λέκτορες. Είναι πάρα πολύ.
Ο νέος ο οποίος θα καταλάβει τη θέση του λέκτορα πρέπει μόλις μπει μέσα στο πανεπιστήμιο να κινητοποιηθεί τόσο πολύ, να "φουλάρει" -αν μπορώ να χρησιμοποιήσω την έκφραση- τις μηχανές του, ώστε να παραγάγει αμέσως επιστημονικό έργο για να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την εξέλιξή του. Τι θα πει ότι μπορεί να παραμείνει επτά χρόνια στη θέση του λέκτορα χωρίς καν να ζητήσει να προχωρήσει παραπάνω; Αν είναι επτά χρόνια στη θέση του λέκτορα μετά θα βρούμε διάφορους τρόπους να τον κρατήσουμε, γιατί τι θα γίνει ο καημένος άμα έχει επτά χρόνια σε μία θέση;
Το τρίτο είναι η μονιμοποίηση. Γιατί πρέπει ο επίκουρος μέσα σε τρία χρόνια, υποχρεωτικά πρώτα να ζητήσει τη μονιμοποίησή του και μετά την εξέλιξή του; Εγώ βγάζω το συμπέρασμα, έτσι όπως το έχετε διατυπωμένο, ότι ένας επίκουρος δεν μπορεί να ζητήσει πρώτα την εξέλιξη στην επόμενη βαθμίδα. Δηλαδή, εάν είναι τόσο καλός ώστε να θέλει αμέσως να περάσει στη θέση του αναπληρωτή, πρέπει πρώτα να ζητήσει τη μονιμοποίησή του. 'Έτσι βγαίνει. Πρώτα θα γίνει μόνιμος και μετά θα ζητήσει εξέλιξη στην επόμενη βαθμίδα. Φαντάζομαι να μην είναι στις προθέσεις σας αυτό. Και αν δεν είναι όντως στις προθέσεις σας, διορθώστε το. Γιατί δεν μπορείτε να καταδικάζετε ανθρώπους σ' αυτήν τη διαδικασία, ανθρώπους οι οποίοι θέλουν να εξελιχθούν και να μην πάρουν τη σφραγίδα του στασίμου και μετά να ζητήσουν την εξέλιξή τους.
Το τελευταίο άλλωστε είναι τα περί προγραμματισμού που μας λέτε και περί νέου αίματος. Μάλλον είναι θεωρητικά και εκτός πραγματικότητας και αυτό αποδεικνύεται από την παράγραφο 7 του άρθρου 1. Λέτε στην παράγραφο 7: "Οι θέσεις που κενώνονται για οποιαδήποτε αιτία επαναπροκηρύσσονται εκτός ετήσιου προγραμματισμού σε οποιαδήποτε βαθμίδα". Γιατί εκτός ετήσιου προγραμματισμού;
Μία θέση κενώθηκε, τελείωσε, και πρέπει να μπει στον ετήσιο προγραμματισμό. Αν θα καταργηθεί ή θα αλλάξει γνωστικό αντικείμενο, αν θα παραμείνει, θα αποφασίσει ο τομέας και το τμήμα.
Αν θέλετε προσέξτε όλες αυτές τις παρατηρήσεις, καλό κάνουν στο άρθρο σας, δεν κάνουν κακό. Για όλους αυτούς τους λόγους, κύριε Υπουργέ, πάντως καταψηφίζουμε το άρθρο 1. […]
'Ήθελα απλώς να σχολιάσω δυο-τρεις παρατηρήσεις συναδέλφων και κοινοβουλευτικών εκπροσώπων που αφορούν τη Νέα Δημοκρατία.
Πρώτα απ' όλα στον κύριο Υπουργό. Βεβαίως συμφωνούμε σε ανοιχτές διαδικασίες και συμφωνούμε και στο δικαίωμα κρίσης. Αλλά οι συμφωνίες σ'αυτά τα δύο σημεία, δεν μπορούν να μας κάνουν να ψηφίσουμε το άρθρο, διότι οι υπόλοιπες ρυθμίσεις τις οποίες έχετε ανατρέπουν πραγματικά αυτές τις αρχές. Οι ανοιχτές διαδικασίες είναι μία επίφαση, η οποία καλύπτει κατά κάποιο τρόπο την εδραίωση του κατέχοντος, και το δικαίωμα κρίσης μετατρέπεται σε ατομικό δικαίωμα παρακολούθησης της θέσης σε όλες τις βαθμίδες.
Δε θα αναπτύξω τους λόγους και πάλι για τους οποίους καταψηφίζουμε το άρθρο, άλλωστε η παρέμβαση η τελευταία του κ. Σουφλιά δείχνει και τις διαφορές που υπάρχουν με το ν.2083.
'Ήθελα απλώς για τον κ. Τσοβόλα να πω, παρ' όλο που δεν είναι στην Αίθουσα όμως είμαι υποχρεωμένη να του απαντήσω, διότι ανέλαβε την πρωτοβουλία να ερμηνεύσει τη θέση της Νέας Δημοκρατίας και να μας καταλογίσει ανακολουθία, διότι ψηφίζουμε την αρχή και καταψηφίζουμε το άρθρο 1 που είναι η αρχή. Μα δεν είναι η αρχή του νομοσχεδίου το άρθρο 1. Δεν το κατάλαβε καλά ο κ. Τσοβόλας. Το άρθρο 1 είναι το παρακολούθημα των άρθρων 2 και 3 που ρυθμίζουν τις εκκρεμότητες των ήδη υπηρετούντων.
Το άρθρο 1 ετέθη όχι για να διαγράψει το μέλλον των πανεπιστημίων και να κάνει τομές. Τότε θα έπρεπε σε άλλο σύνολο να ενταχθεί. Αλλά ετέθη για να ισχυροποιήσει τις ρυθμίσεις των ήδη υπηρετούντων. Το νομοσχέδιο και η αρχή του νομοσχεδίου είναι τακτοποίηση εκκρεμοτήτων, δικαίων αλλά και αδίκων.
Και ακριβώς επειδή πρόκειται και περί ορισμένων δικαίων ρυθμίσεων στα άρθρα 2 και 3, γι' αυτό και το ψηφίσαμε. Βεβαίως καταψηφίζουμε το άρθρο 1 για τις συνέπειές του.
Μια λέξη θα πω για τον κ. Παπαδάτο, που είπε ότι αντιστεκόμαστε στους νέους και εδραιώνουμε τους παλιούς. Ποιους δηλαδή, κύριε Παπαδάτο; Αυτοί που είναι παλιοί σήμερα, είναι αυτοί που μπήκαν στη δεκαετία του '80. Επομένως, είναι εκείνοι που μπήκαν υποτίθεται με το νέο πνεύμα και με την μεταρρυθμιστική έφοδο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Επομένως, ας μην συνεχίσουμε αυτήν την φιλολογία περί νέων και παλαιών. Εμείς αντιστεκόμαστε,στην αναξιοκρατία.
'Ένα τελευταίο σχόλιο για το Κομμουνιστικό Κόμμα. Αν κατάλαβα καλά, το Κομμουνιστικό Κόμμα θέλει να μπαίνουν οι διδάσκοντες με ανοιχτές διαδικασίες και κατόπιν ο καθένας να εξελίσσεται μόνος του, χωρίς ανταγωνισμό. Πραγματικά αυτή είναι μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα θέση, ιδίως για το Κομμουνιστικό Κόμμα, ένα Κόμμα που είναι κατά της ιδιοκτησίας, της εμπράγματης ιδιοκτησίας, το οποίο όμως φαίνεται ότι εδώ είναι υπέρ της "πνευματικής" ιδιοκτησίας. 'Άπαξ και αποκτήσει κανείς μια θέση στο πανεπιστήμιο, αυτή τον ακολουθεί μέχρις εσχάτων! […]
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι τα άρθρα 2 και 3 είναι το προϊόν των παραχωρήσεων που έκανε ο κύριος Υπουργός προς την οργανωμένη πανεπιστημιακή κοινότητα. Πρόκειται για μεγάλες παραχωρήσεις, οι οποίες εύχομαι να είναι οι τελευταίες. Κατά ακροτάτην ανοχήν μπορούμε να δεχθούμε αυτά τα άρθρα. Θα είμεθα πάρα πολύ ευτυχείς, αν μπορούσαν να περιοριστούν. Δεν χρειάζεται π.χ. δύο φορές προκήρυξη της θέσης για τους λέκτορες και για τους επίκουρους καθηγητές. Και με μία ακόμη πλέον ακραία ανοχή θα δεχόμεθα και το άρθρο 3, παρόλο που το αποτέλεσμα της εφαρμογής και των δύο άρθρων θα είναι να μπλοκαριστούν πολλές θέσεις των πανεπιστημίων και να βρίσκουν κλειστές τις πόρτες άξιοι νέοι επιστήμονες που βγαίνουν συνεχώς από τα πανεπιστήμια.
Θα ήθελα να ευχηθώ και να δηλώσω, ότι είναι η τελευταία παραχώρηση που γίνεται προς το υπηρετούν σήμερα διδακτικό προσωπικό. Είναι η τελευταία ανοχή που παραχωρείται. Πρέπει από εδώ και πέρα να μην υπάρξει κανείς Υπουργός που θα δώσει νέες διευκολύνσεις, ώστε να τελειώσουμε πια με αυτήν τη διελκυστίνδα των συνεχών παραχωρήσεων.
Θα ήθελα να αναφερθώ σε μια πρόταση, την οποία προηγήθηκε και έκανε ο κ. Σγουρίδης. 'Έχει ξεχαστεί μία πάρα πολύ μικρή και συμπαθεστάτη κατηγορία νέων παιδιών, που δουλεύουν στα πανεπιστήμια, των ειδικών μεταπτυχιακών υποτρόφων.
Υπήρξε μια περίοδος όπου πιστέψαμε, ότι οι βοηθοί θα πρέπει να αντικατασταθούν με υποτρόφους και δόθηκε αυτή η ευκαιρία σε ένα μικρό αριθμό νέων, οι οποίοι -λίγοι έχουν μείνει, διότι ο θεσμός πλέον δεν συνεχίζεται- βρίσκονται στα πρόθυρα του διδακτορικού. 'Άλλοι έχουν κάνει και διδακτορικό. Και νομίζω ότι δικαίως διεκδικούν μια εξίσου ευνοϊκή μεταχείριση, όπως αυτήν την οποία έχουν άλλοι παλαιότεροι βοηθοί, στους οποίους δόθηκαν επανειλημμένες διευκολύνσεις, κοντά δέκα χρόνια ανοχή, για να κάνουν το διδακτορικό.
Το θέσαμε το θέμα στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή. Είπατε, κύριε Υπουργέ, ότι αυτοί δεν εντάσσονται στο τακτικό προσωπικό και δεν μπορείτε να κάνετε προβλέψεις, αλλά κρατήσατε μια επιφύλαξη, ότι θα δώσετε μια ευκαιρία.
Νομίζω ότι πρέπει μέσα σ' όλο αυτό το πνεύμα επιεικείας, το οποίο επιδεικνύετε με αυτά τα άρθρα, να συμπεριληφθούν και οι ειδικοί μεταπτυχιακοί υπότροφοι. Υπάρχουν πολλές λύσεις. 'Η να εξομοιωθούν πλήρως στα δικαιώματα με εκείνους που ευνοούνται από το άρθρο 3, είτε να γίνουν δεκτές δύο τροπολογίες, που πρόλαβα και είδα ότι υπάρχουν, μία του κ. Ποττάκη και μία του κ. Κουβέλη.
Εν πάση περιπτώσει, πρέπει να δοθεί το δικαίωμα να ενταχθούν και οι ειδικοί μεταπτυχιακοί υπότροφοι, εφόσον αποκτήσουν το διδακτορικό μέσα στο χρόνο τον οποίο προβλέπουν οι διατάξεις με τις οποίες έχουν διοριστεί. […]
Ειδικά γι' αυτό το θέμα των ειδικών μεταπτυχιακών υποτρόφων, ήθελα να μιλήσω και να παρακαλέσω τον κύριο Υπουργό να το ξανασκεφτεί. Είναι η μόνη κατηγορία την οποία αφήνουμε απέξω.
Το επιχείρημά σας, κύριε Υπουργέ, ότι θα γίνει η προκήρυξη και μπορούν να λάβουν μέρος, δεν το αντιλαμβάνομαι τι είδους επιχείρημα είναι. Το ίδιο ισχύει και για τους άλλους. Δηλαδή οι βοηθοί και οι πάσης φύσεως κύριοι και κυρίες, που ευνοούνται με το άρθρο 3 εδώ, δεν μπορούν να συμμετάσχουν σε μια ανοικτή διαδικασία του προγραμματισμού; Και αυτοί μπορούν να συμμετάσχουν. Αλλά παρ' όλα αυτά, επειδή είναι χρόνια βοηθοί, έχουν κάνει αυτό το έργο και για πολλούς και άλλους λόγους τους δίνετε όλες αυτές τις διευκολύνσεις, οι μεν να ενταχθούν κιόλας -ούτε καν να προκηρύξουν και να συναγωνιστούν αλλά να ενταχθούν -και άλλοι να προκηρύξουν οι ίδιοι τις θέσεις τους. Αυτό το δικαίωμα γιατί να μην το έχουν οι ελάχιστοι ειδικοί μεταπτυχιακοί υπότροφοι, που στην ίδια θέση βρίσκονται, την ίδια δουλειά έκαναν; Και στο κάτω κάτω της γραφής εμείς ψηφίσαμε νόμο, που δημιούργησε την κατηγορία τους. Τώρα ερχόμαστε να τους διαγράψουμε;
Γι' αυτό, νομίζω, ότι θα πρέπει να επανεξετάσετε τη θέση σας και αυτό το ελάχιστο που ζητούν, να προκηρύξουν τη θέση τους και μετά να γίνει ανοικτή διαδικασία, θα πρέπει να τους το δώσετε.[…]
Θα ήθελα να τονίσω και εγώ την αδικία που γίνεται με την παράγραφο 4 στους 'Έλληνες υπαλλήλους του εξωτερικού εν σχέσει με την εισαγωγή των παιδιών τους στα πανεπιστήμια.
Δεν καταλαβαίνω, αφού το Υπουργείο Παιδείας ψήφισε νόμο πρόσφατα, το 1996, το 2413 και με μία μεταβατική διάταξη έδωσε το δικαίωμα, όσοι υπηρετούν τώρα, να έχουν αυτό το προνόμιο για μία ακόμη πενταετία, γιατί έρχεται τώρα και την καταργεί το Υπουργείο Παιδείας;
Εσείς, κύριε Ανθόπουλε, είστε ίσως ο πλέον αρμόδιος, επειδή ασχολείστε με τα σχολεία του εξωτερικού, να μας πείτε γιατί γίνεται αυτή η άνιση μεταχείριση των Ελλήνων υπαλλήλων του εξωτερικού ως προς την εισαγωγή των παιδιών τους στα πανεπιστήμια. Γιατί καταργείτε τη μεταβατική διάταξη του ν.2413/96 την οποία πρόσφατα ψηφίσατε;