ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΛΔ'-4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1997(Ν.2525/1997):Συζήτηση άρθρων και τροπολογιών Σ.Ν. Υπ. Παιδείας"Ενιαίο Λύκειο,πρόσβαση στην Γ/θμια εκπαίδευση,κλπ"
Θα ήμασταν ευτυχείς εάν μπορούσαμε να φθάσουμε σε μια συνεννόηση με το Υπουργείο Παιδείας και να ψηφίσουμε αυτό το άρθρο. Το λέω αυτό, διότι η Νέα Δημοκρατία από πολλά χρόνια, από το 1989 αν δεν κάνω λάθος, έχει εκφραστεί δημόσια σ' αυτό το θέμα και έχει διατυπώσει την άποψη ότι το ισχύον σύστημα της επετηρίδας είναι άδικο και αναξιοκρατικό και ότι θα πρέπει να αντικατασταθεί με ένα δικαιότερο και πιο αξιοκρατικό σύστημα. Αυτά έχουν διατυπωθεί στα προγράμματά μας και από τον Αρχηγό του κόμματός μας.
Συνεπώς, είναι ειλικρινής η πρόθεσή μας να συνεργαστούμε. Πρέπει, όμως, να δεχθούμε ότι το θέμα δεν είναι η κατάργηση της επετηρίδας, αλλά είναι το σύστημα που θα ισχύσει. Δηλαδή, με τι θα αντικατασταθεί η επετηρίδα, ώστε να εξυπηρετηθούν δύο στόχοι: Ο ένας είναι ασφαλώς η αξιοκρατία, δηλαδή, να επιλέγονται οι καταλληλότεροι γι' αυτό το έργο και ο δεύτερος, είναι η δικαιοσύνη, διότι όταν ένα σύστημα εφαρμόζεται επί δεκαετίες, έχει δημιουργήσει εύλογες προσδοκίες και δεν είναι δυνατόν αυτές οι προσδοκίες να πεταχθούν στο καλάθι από τη μια μέρα στην άλλη.
Πρέπει να πω ότι με το σύστημα που προτείνει το Υπουργείο, παρά τις προσπάθειες ομαλής μετάβασης που γίνονται, τελικά στην ουσία εν όψει της διαμορφωθείσης καταστάσεως στην αγορά εργασίας των εκπαιδευτικών, προκαλείται μια διακοπή με το μαχαίρι. Γι' αυτό θέλω να υποστηρίξω την πρόταση που έχουμε κάνει γραπτά με μορφή τροπολογίας, η οποία αποδεικνύει τις προθέσεις μας. Σ'αυτό το θέμα, θα παρακαλέσω τον κύριο Υπουργό να πάρει θέση.
Πρώτα απ' όλα, επεκτείνουμε τη μεταβατική περίοδο από το 2002 στο 2005. Νομίζω ότι και μόνο με αυτήν την άνεση που δίνεται, συνδυασμένη με τις παραγράφους 10 και 11 που δεν υπάρχουν στο δικό σας κείμενο, και εισάγουν υποχρεωτικά δια νόμου την εκκαθάριση στην επετηρίδα, μπορεί να φθάσουμε σ' αυτό το χρονικό σημείο και να έχουν απορροφηθεί όσοι πρέπει να απορροφηθούν χωρίς να δημιουργηθούν αδικίες.
Με το σύστημα που προτείνει το Υπουργείο τίθενται δύο κριτήρια: Πρώτα, η επιτυχία στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Το ΑΣΕΠ, μπορεί να οργανωθεί κατά τρόπο αντικειμενικό και αξιοκρατικό και να κάνει καλά τη δουλειά του. 'Όμως, δεν μπορεί για τον εκπαιδευτικό να φθάνει μόνο η επιτυχία σ' ένα διαγωνισμό σε ορισμένα μαθήματα όσο και αν επιλεγούν αυτά τα μαθήματα και ο τρόπος εξέτασης κατά κατάλληλο τρόπο.
Το ένα κριτήριο λοιπόν, είναι αυτό που ισχύει για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους. Ερχόμαστε, δηλαδή, σε μία απόλυτη δημοσιουπαλληλοποίηση των καθηγητών. Και το δεύτερο είναι το πιστοποιητικό επάρκειας από τα πανεπιστήμια, το οποίο, όμως, θα ισχύσει μετά πενταετία. Μέσα στα πέντε πρώτα χρόνια δεν υπάρχει έλεγχος της διδακτικής επάρκειας.
Επομένως καλύτερα είναι το κριτήριο του διαγωνισμού, που είναι το 100% σχεδόν μαζί με το πιστοποιητικό επάρκειας αυτό το κριτήριο να μειωθεί και να μην είναι τόσο αποφασιστικό όσο είναι στη διάταξη του κυρίου Υπουργού.
Εμείς προτείνουμε ο διαγωνισμός να αποτελεί το 55% και μέσα στο υπόλοιπο 45%, να εκτιμώνται άλλα κριτήρια, όπως είναι παραδείγματος χάρη ο βαθμός του πτυχίου και η ύπαρξη μεταπτυχιακών σπουδών καθώς επίσης και η διδακτική εμπειρία. Εδώ κάνει μία προσπάθεια ο κύριος Υπουργός και εισάγει ένα ευεργετικό κριτήριο υπέρ των αναπληρωτών, που έχουν διδάξει, όμως, μόνο σε δημόσια σχολεία. Και διερωτώμαι: Τα ιδιωτικά σχολεία που είναι αναγνωρισμένα από το κράτος, λειτουργούν υπό την εποπτεία του κράτους, - το κράτος έχει θέσει φοβερούς φραγμούς στην ελευθερία κινήσεως των ιδιωτικών σχολείων- και οι εκπαιδευτικοί που διδάσκουν εκεί, δεν δικαιούνται να έχουν μία εκτίμηση της διδακτικής τους εμπειρίας και ένα συνυπολογισμό του έργου τους;
Νομίζω ότι αυτή η διαφοροποίηση που γίνεται μεταξύ δημοσίων και ιδιωτικών σχολείων είναι κατά κάποιον τρόπο "ρατσιστική", λες και οι εκπαιδευτικοί και τα παιδιά που φοιτούν στα ιδιωτικά σχολεία ανήκουν σε κάποια άλλη κατηγορία ήσσονα και όχι υπολογίσιμη για το ελληνικό δημόσιο.
Τέλος θα ήθελα να υποδείξω στον κύριο Υπουργό ότι τουλάχιστον οι παράγραφοι 10, 11 και 12 της τροπολογίας μας πρέπει να τύχουν προσοχής, διότι θέτουν το τέλος Μαρτίου 1998 ως καταληκτικό όριο για την εκκαθάριση της επετηρίδας και υποχρεώνουν τους εκπαιδευτικούς που είναι γραμμένοι αφενός μεν να δηλώσουν αν θέλουν πράγματι να διοριστούν με τη σειρά εγγραφής τους και αφετέρου να δηλώσουν εάν έχουν μόνιμη θέση στο δημόσιο.
Για τους λόγους αυτούς, αν δεν γίνουν δεκτές αυτές οι προτάσεις, με λύπη μας είμαστε υποχρεωμένοι να καταψηφίσουμε το άρθρο 6. [...]
Άκουσα με πάρα πολύ ενδιαφέρον τις αναπτύξεις του συναδέλφου που μόλις μίλησε και νομίζω ότι ήταν ένας καλός υποστηρικτής της τροπολογίας της Νέας Δημοκρατίας, διότι ακριβώς, εκεί, είναι το βασικό χαρακτηριστικό που μας διαφοροποιεί από την πρόταση του κυρίου Υπουργού, δηλαδή, το ότι η αξιολόγηση πρέπει να παραμείνει μέσα στους κόλπους του εκπαιδευτικού σώματος και όποιοι επιλεγούν, για να κάνουν την υψηλόβαθμη την οριζόντια, όπως το είπε-αξιολόγηση, πρέπει να προέρχονται μέσα από την εκπαίδευση και να επιλέγονται αξιοκρατικά και με διαγωνισμό αλλά και με άλλα κριτήρια, τα οποία το διάταγμα θα τα καθορίσει.
Θα ήθελα γενικότερα να πω, ότι το άρθρο αυτό όπως το εισηγείται η Κυβέρνηση είναι μία τραγική ειρωνεία. Γιατί πράγματι είναι ειρωνεία το σημερινό ΠΑ.ΣΟ.Κ με τη σημερινή ηγεσία και με αυτές τις αντιλήψεις, με τις οποίες εμφανίζεται, να αντιστρατεύεται κατά τέτοιο τρόπο και πολύ καθυστερημένα δυστυχώς το ΠΑ.ΣΟ.Κ που δημιούργησε την κατάσταση, την οποία πάει αυτήν τη στιγμή να διορθώσει το Υπουργείο Παιδείας. Διότι, ποια άλλη παράταξη επετέθη με τόσο μένος και με τέτοια κατεδαφιστική μανία σε κάθε έννοια αξιοκρατίας, ιεραρχίας και χρηστής διοίκησης στην εκπαίδευση από το πρώτο ΠΑ.ΣΟ.Κ;
Ανήκω σε εκείνους, σε αυτήν την Αίθουσα, που έζησαν από το 1981 την πολιτική της Κυβέρνησης, ιδίως τα πρώτα χρόνια σε όλους τους τομείς, στη Δημόσια Διοίκηση, στη δικαιοσύνη και κατ' εξοχήν στην εκπαίδευση. Ποιος δεν θυμάται πώς καρατομήθηκαν οι γενικοί επιθεωρητές; Ποιος δεν θυμάται πώς καθιερώθηκε ο θεσμός των σχολικών συμβούλων και πώς έγιναν οι πρώτες επιλογές; Ποιος δεν θυμάται τι έφοδος έγινε στη διοίκηση των σχολείων, ώστε να ανατραπεί η ιεραρχία, να μπουν στο περιθώριο τα κριτήρια της αρχαιότητας και της προϋπηρεσίας και να εισαχθούν φυσικά καινά δαιμόνια σαν και αυτά που ταλαιπώρησαν τη χώρα μας, τουλάχιστον στην πρώτη οκταετία της διακυβέρνησης της χώρας.
Πολύ αργά, λοιπόν, ανανήπτει το ΠΑ.ΣΟ.Κ και προσπαθεί να επαναφέρει τις αξίες που το ίδιο κατεδάφισε. Γιατί, τι έκανε; Εξαφάνισε την ιεραρχία, απομάκρυνε από την εκπαίδευση κάθε έννοια αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου και εισήγαγε πολλά άλλα είδη αξιολόγησης, όπως την κομματική πίστη. Είναι πασιφανές ότι οι επιλογές εκείνης της εποχής ήταν καθαρά κομματικές και δυστυχώς κύριε Υπουργέ, συνεχίστηκαν και σήμερα, παρά το ότι προσπαθείτε να επαναφέρετε μία αξιοκρατία και κάποιους άλλους κανόνες.
Η κομματική πίστη ήταν το κριτήριο της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών καθώς και πόσο ανατρεπτική ήταν η διδασκαλία τους μέσα στα σχολεία και η γενικότερη στάση τους, ανατρεπτική σε κάθε δήθεν κατεστημένη αξία.
Τώρα είναι αρκετά αργά. 'Έχει γίνει πολλή ζημιά στην εκπαίδευση. Αλλά επειδή πουθενά, ποτέ δεν είναι αργά, καλό είναι να γίνεται και κάποια προσπάθεια. 'Έτσι όμως, δεν πρέπει να εκπλήσσεται ο κύριος Υπουργός από τις αντιδράσεις οι οποίες παρουσιάζονται, ιδιαίτερα από εκείνο το μέρος της συνδικαλιστικής ηγεσίας, η οποία πρόσκειται στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. Διότι πράγματι οι άνθρωποι κοντεύουν να γίνουν σχιζοφρενικοί από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που εγνώριζαν τι έκανε στην εκπαίδευση και από το ΠΑ.ΣΟ.Κ που εμφανίζεται αυτή τη στιγμή.
Εν πάση περιπτώσει, όμως, επειδή και αυτό το βήμα καλό θα ήταν να γίνει σωστά, γι' αυτό εμείς υποστηρίζουμε ότι θα έπρεπε να εγκαταλείψει την ιδέα το Υπουργείο Παιδείας, της εισόδου στοιχείων μέσα στην ιεραρχία της εκπαίδευσης που δεν ανήκουν σε αυτήν.
Σωστά επαναφέρει την αξιολόγηση, κατά βαθμίδες. Ο εκπαιδευτικός ελέγχεται από όλες τις βαθμίδες της ιεραρχίας που βρίσκονται πάνω από αυτόν και ο κάθε, πάνω από τον εκπαιδευτικό, ευρισκόμενος διευθυντής, προϊστάμενος κλπ., ελέγχει τον αμέσως κατώτερο. Και τελικά, υπάρχει και μία υψηλή βαθμίδα αξιολογητών, όπως λέει, οι οποίοι επιτελούν ένα γενικότερο αξιολογικό έργο.
Εδώ είναι η διαφωνία μας, κύριε Υπουργέ. Αυτοί πρέπει να προκύπτουν μέσα από την εκπαίδευση, όχι μόνο για τους λόγους τους οποίους εκθέτουμε στην τροπολογία, εξέθεσαν οι συνάδελφοι και θα εκθέσει και ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος, αλλά και για λόγους δικαιοσύνης, θα έλεγα.
- Έτσι θα ανταμειφθεί αυτή η εκπαιδευτική κοινότητα, η οποία υπέστη τα δεινά που σας περιέγραψα.
Θα έλεγα, λοιπόν, αφού υπάρχει και από την παράταξή σας υποστήριξη της ιδέας αυτής που εισηγούμεθα με την τροπολογία μας, καλό θα ήταν να την εξετάσετε. Θα μπορούσαμε ίσως να βρούμε κάποιο σημείο προσέγγισης.