ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΟΒ΄-27 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2000:Πρόταση νόμου βουλευτών ΝΔ"Για την προβολή των κομμάτων από τα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ κατά τις προεκλογικές περιόδους"
Ομολογώ ότι είμαι ευτυχής διότι προηγήθηκε στο Βήμα ο κ. Καψής, ο μόνος Βουλευτής πέραν του εισηγητού που μίλησε από το κυβερνών κόμμα, έτσι ώστε να αποκατασταθεί μια ισορροπία στο πνεύμα που θα έπρεπε να διέπει αυτήν τη συζήτηση. Γιατί ομολογώ δεν μπορώ καθόλου να παρακολουθήσω ούτε την παλαιοκομματική νοοτροπία του Υπουργού που ανταπάντησε στην πρότασή μας ούτε το παλαιομοδίτικο στυλ που ακολούθησε, κυρίως δεν μπορώ να παρακολουθήσω το δημαγωγικό του λόγο. Είναι λυπηρό σε ένα τέτοιο θέμα που αγγίζει την πεμπτουσία της δημοκρατίας και που η Νέα Δημοκρατία έφερε για συζήτηση στη Βουλή, με αφορμή μια πρόταση νόμου την οποία μπορεί κανείς να την κρίνει όπως θέλει, είναι λυπηρό ότι η αντίδραση του κυρίου Υπουργού υπήρξε ένα ακατάσχετο υβρεολόγιο κατά του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας με την επαναλαμβανόμενη πάντοτε μομφή ότι η Νέα Δημοκρατία δεν έχει πρόγραμμα δεν έχει προτάσεις.
Θα έπρεπε, κύριοι συνάδελφοι, με αφορμή και όχι αποκλειστικά περιοριζόμενοι σ' αυτήν την πρόταση νόμου, να σκεφθούμε πάρα πολύ σοβαρά το θέμα που μας απασχολεί και του οποίου ένα μικρό κομμάτι είναι η πρόταση νόμου που συζητούμε. Αντί βέβαια να συζητήσει το πρόβλημα ο κύριος Υπουργός επεδώθη σε ύβρεις, αλλά εκείνο το οποίο με λύπησε πάρα πολύ είναι το φαινόμενο, ότι δεν αντελήφθη ή δεν θέλησε να αντιληφθεί, ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημα που συζητούμε, και να μας αποκαλύψει με τον α ή β τρόπο, αν νομίζει ότι υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης ή έστω μια ελπίδα διευθέτησης, πριν από τις επόμενες εκλογές.
Το κομμάτι που μας απασχολεί σήμερα είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι του μεγάλου προβλήματος που λέγεται έσοδα και δαπάνες πολιτικών κομμάτων και πολιτικών κατά τη διεξαγωγή όχι μόνο του προεκλογικού αγώνα, αλλά ολόκληρης της πολιτικής δραστηριότητας. 'Ενα μικρό αλλά σημαντικό κομμάτι είναι βέβαια, πώς προβάλλονται από τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα τα κόμματα και οι πολιτικοί. Αλλά το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο και θα έπρεπε να μας είχε απασχολήσει πολύ πιο αποτελεσματικά. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της εποχής που διανύουμε; Δυο είναι οι μεγάλες συμφορές: Μία είναι, η ανεξέλεγκτη χρηματοδότηση ίσον η εξαγορά κομμάτων και πολιτικών. Πολύ σωστά το είπε ο κ. Καψής, λέγοντας κόμματα πωλούνται και πολιτικοί ενοικιάζονται, με πολύ πικρό χιούμορ βέβαια.
Το ένα λοιπόν, πρόβλημα είναι η ανεξέλεγκτη χρηματοδότηση ίσον εξαγορά κομμάτων πολιτικών με τα ανταλλάγματα που αναμένονται. Και το δεύτερο κομμάτι είναι η απαράδεκτη ανισότητα στη μεταχείριση κομμάτων και πολιτικών, όχι μόνο εξαιτίας των δαπανών, αλλά εξαιτίας και πολιτικών κινήτρων. Και σε αυτό το τελευταίο, επειδή το πεδίο όπου εκδηλώνεται κατά τρόπο ανεξέλεγκτο πλέον η ανισότητα στη μεταχείριση των κομμάτων και των πολιτικών είναι η ραδιοτηλεόραση, ειδικά σε αυτό, ο κύριος Υπουργός έπρεπε να είχε πάρει θέση.
Οι προτάσεις έχουν γίνει, η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας έκανε ολοκληρωμένη πρόταση για το συνολικό πρόβλημα και όχι μόνο για το κομματάκι που συζητούμε σήμερα, αλλά δυστυχώς, ούτε φωνή, ούτε ακρόαση. Και σήμερα ήταν μία εντονότατη πρόκληση προς τον Υπουργό, τουλάχιστον να αποκαλύψει, αν μελετά η Κυβέρνηση το θέμα, και το συνολικό και το επιμέρους της ραδιοτηλεόρασης. 'Ήταν μια μοναδική ευκαιρία να δούμε αν υπάρχει κυβέρνηση που προβληματίζεται και ακούει τις φωνές των Βουλευτών από όλα τα κόμματα και δυστυχώς αυτή η μοναδική ευκαιρία χάθηκε. Επιβεβαιώθηκε πλέον η αλαζονεία της Κυβέρνησης και η μεγάλη της αγωνία να διατηρήσει αυτήν την εξουσία με κάθε τρόπο και με κάθε αντάλλαγμα.
'Έρχομαι τώρα στο συγκεκριμένο πρόβλημα. Μα, το πρόβλημα είναι αν θα αγοράζεται ο χρόνος από το δημόσιο, το οποίο δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτήν τη δαπάνη, ή αν θα δεσμεύεται ο χρόνος, πράγμα αμφισβητούμενο, αν μπορεί την τελευταία στιγμή να γίνει, εν σχέση τουλάχιστον με τα ιδιωτικά κανάλια ή αν θα βρεθεί άλλος τρόπος ίσης κατανομής του χρόνου; Το πρόβλημα δεν είναι να απορρίψουμε τη μία ή την άλλη λύση, αλλά να βρούμε ποια είναι η λύση.
Η Επιτροπή μάλιστα Θεσμών και Διαφάνειας σας πρότεινε την πλέον βατή λύση από τις άλλες δύο, που ενδεχομένως δεν ασπάζεστε, να αποτιμάται ο ραδιοτηλεοπτικός χρόνος ως δαπάνη των κομμάτων ή των πολιτικών και ο χρόνος αυτός να προσμετράται στο πλαφόν του ορίου δαπανών που θα τεθεί δεσμευτικά και αποφασιστικά πλέον και κατά τρόπον αποτελεσματικό από το νόμο, με υπουργική απόφαση ή από τη Βουλή. Αλλά δεν δέχεστε μία τέτοια λύση. Και ενώ υπήρχε σε αυτόν τον ατελέστατο νόμο που ισχύει τώρα ένα όριο δαπανών που το έφθασαν και ξεπέρασαν τα κόμματα, τελικά εφευρέθηκε η λύση του αγγελιόσημου και του Φ.Π.Α., ώστε να φθάσουμε ίσα βάρκα, ίσα νερά.
Ντροπή μας, κύριοι συνάδελφοι, ντροπή όλων μας. Και αυτό σε τι οφείλεται; Στο ότι δεν υπάρχει ελεγκτικός μηχανισμός και δεν υπάρχουν κυρώσεις για να μπει τέλος πάντων ένας φραγμός, ένας έλεγχος στο όριο των προεκλογικών δαπανών, κυρίως των κομμάτων και δευτερευόντως των πολιτικών.
Είναι επιτροπή αυτή, η οποία έχει συγκροτηθεί και ήλεγξε υποτίθεται τα κόμματα και υποτίθεται ότι θα υπέβαλε και κυρώσεις, τις οποίες ουδέποτε υπέβαλε, αποτελούμενη από τον Πρόεδρο της Βουλής και εκπροσώπους Βουλευτές των κομμάτων; Τι θα κάνουν οι εκπρόσωποι Βουλευτές των κομμάτων;
Το πρόβλημα επιδέχεται μία και μόνο λύση στην κατεύθυνση, την οποία προτείνει και η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας. Αυστηρός έλεγχος των εσόδων, δημοσιότητα -βλέπουμε τι γίνεται τώρα στη Γερμανία- όριο δαπανών προσαρμοσμένο στα πράγματα, αλλά ρεαλιστικό, βατό και εφαρμόσιμο και για τα κόμματα και για τους πολιτικούς, και αποτελεσματικός έλεγχος με αποτελεσματικές κυρώσεις.
Αυτό θα έβγαζε και το Υπουργείο από την υποχρέωση να μανιπουλάρει το ραδιοτηλεοπτικό χρόνο, διότι άπαξ και θα υπήρχε όριο δαπανών ελεγχόμενο και τιμωρούμενο στην υπέρβασή του, τότε βεβαίως δεν θα υπήρχε ούτε η διάθεση ούτε ο πειρασμός της υπερβάσεως και του ραδιοτηλεοπτικού χρόνου, ακόμα και αν η κυβέρνηση και το εκάστοτε κυβερνών κόμμα θα είχε αυτόν τον πειρασμό.
Δύο λόγια μόνο και τελειώνω με αυτό, κύριοι συνάδελφοι, για να εκφράσω την απαισιοδοξία μου για την παντελή έλλειψη εμπιστοσύνης μου ότι ο παρών Υπουργός -δυστυχώς και η Κυβέρνηση- έχει την πολιτική βούληση να ρυθμίσει το θέμα στο πνεύμα, το οποίο είμαι βέβαιη ότι όλοι οι Βουλευτές επικροτούμε. Και θα σας πω γιατί. 'Έχουμε το παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο μεταχειρίστηκε το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο. Τα έχουμε πει και σε επερώτηση, επανέφερε το θέμα και ο κ. Παυλόπουλος, αλλά πρέπει, κύριοι συνάδελφοι, να πω και κάτι ακόμα, πέραν της παραιτήσεως των Προέδρων.
Ξέρετε πώς αντιλαμβάνεται τον έλεγχο νομιμότητας ο κύριος Υπουργός εν σχέσει με το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο; Να παίρνει τις αποφάσεις του Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου, να τις διαβάζει, να βλέπει ποιο κομμάτι τον εξυπηρετεί και ποιο κομμάτι δεν τον εξυπηρετεί, να εκτελεί το κομμάτι που τον εξυπηρετεί και το άλλο, αντί να το αναπέμπει και να λέγει, "κύριοι, πέστε μου εδώ παρανομήσατε, γιατί παρανομήσατε, αλλάξτε το ή εξηγήστε μου γιατί εμμένετε", να το διορθώνει κατά το δοκούν ή να μην το διορθώνει αλλά να κοινοποιεί υποτίθεται την παρανομία προς το διοικούμενο και προς όλους τους άλλους και να υβρίζει το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο.
'Όταν ένας Υπουργός εμφανίζεται και υβρίζει από του Βήματος της Βουλής τα επίλεκτα μέλη που ο ίδιος επέλεξε και τα έβαλε στο συμβούλιο, επειδή έβγαλαν κάποιες αποφάσεις που δεν εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από όλο αυτό το ραδιοτηλεοπτικό σκηνικό, τότε τι να περιμένουμε, κύριοι συνάδελφοι; 'Ότι θα δούμε λύση σ' αυτά τα καίρια προβλήματα και να ελπίζουμε ότι θα προστατευθούμε και ως πολιτικοί;
'Έχω την εντύπωση ότι πρέπει να πάρουμε την απόφαση ότι μόνο δια της αυτοπροστασίας μας μπορούμε να προστατευθούμε και όχι βέβαια αποβλέποντας στην οργανωμένη πολιτεία.