ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΣΤ΄- ΘΕΡΟΣ 2008 - 16 ΙΟΥΛΙΟΥ 2008 (ΠΡΩΙ) : Νομοσχέδιο του ΥΠΕΠΘ "Θέματα προσωπικού ΥΠΕΠΘ"
Η πρόθεσή μου ήταν να αναφερθώ πολύ συγκεκριμένα σ’ ένα άρθρο και σε μία πρόταση που έχω να κάνω στον κύριο Υπουργό, αλλά εφόσον προηγήθηκε ο Πρόεδρος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και είπε ορισμένα πράγματα τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την εκπαιδευτική πολιτική και τα σχέδια του Υπουργείου Παιδείας, είμαι υποχρεωμένη να απαντήσω.
Το ότι τα μέτρα που έχουν εξαγγελθεί, κύριε Πρόεδρε, για την τακτοποίηση, τέλος πάντων, αυτού του παραλόγου καθεστώτος, που δικαιολογημένα και το κόμμα σας και τα άλλα κόμματα και εμείς έχουμε επισημάνει από καιρό, το ότι η Κυβέρνηση παίρνει το θάρρος να το τακτοποιήσει, αυτό είναι κάτι στο οποίο πρέπει να της πούμε «μπράβο» και όχι να τη μεμφόμαστε. Και το ότι φαίνεται -δεν το ξέρουμε ακόμη σε λεπτομέρειες- πως ακολουθεί έναν σωστό δρόμο, προκύπτει από το ότι όλοι διαμαρτύρονται γι’ αυτά που σχεδιάζει η Κυβέρνηση.
Διαμαρτύρονται βέβαια τα δημόσια πανεπιστήμια και ιδιαίτερα οι σπουδάζοντες φοιτητές των δημοσίων πανεπιστημίων, διότι μελλοντικά θα αντιμετωπίσουν μεγαλύτερο ανταγωνισμό στη διεκδίκηση θέσεων εργασίας, αλλά ταυτόχρονα διαμαρτύρονται και τα ποικιλώνυμα κέντρα ελευθέρων σπουδών που έχουν ξεφυτρώσει ανά χιλιάδες, διότι θα κλείσουν.
Η διαδικασία που αντελήφθην ότι εισηγείται το Υπουργείο Παιδείας, είναι να γίνει μία πραγματική αξιολόγηση και κατάταξη, ώστε να δούμε ποια εκπληρούν τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες λειτουργούν και τα δημόσια πανεπιστήμια και αυτά τα ολίγα, που συμβαίνει να είναι και συνδεδεμένα με την Ευρωπαϊκή Ένωση -απέναντι στην οποία έχουμε ανυπέρβλητες υποχρεώσεις- αυτά να μπουν στην εκπαιδευτική διαδικασία. Και να υπάγονται επιτέλους στο Υπουργείο Παιδείας και όχι στο Υπουργείο Εμπορίου, σαν να πωλούν τρόφιμα ή απορρυπαντικά. Αυτό είναι μάλλον κάτι το οποίο πρέπει να επικροτήσουμε όλοι, όχι μόνο εμείς που είμαστε στη Νέα Δημοκρατία, αλλά όλα τα κόμματα και να αναμείνουμε με υπομονή να δούμε τη συγκεκριμένη ρύθμιση, που πιστεύω ότι θα είναι ισορροπημένη και δίκαιη.
Έρχομαι στο άρθρο 23, το οποίο, κύριε Υπουργέ, μεμονωμένα ήθελα να θέσω υπ’ όψιν σας. Δεν ξέρω αν ασχοληθήκατε μ’ αυτό στη συζήτηση. Λυπούμαι που έλειπα από νωρίς, διότι στην Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης γινόταν συζήτηση ενός νομοσχεδίου το οποίο με ενδιέφερε ιδιαιτέρως.
Εδώ κάτι έχει συμβεί προφανώς και το Υπουργείο Παιδείας αναγκάζεται να δώσει μία παράταση λειτουργίας τριών ετών σε ιδιωτικά σχολεία που λειτουργούν νόμιμα εντός σχεδίου πόλεως, παίρνοντας κάθε χρόνο την άδεια που δίνει το Υπουργείο Παιδείας, το οποίο εξετάζει, αν εκπληρούν τα κριτήρια τα οποία πρέπει να εκπληρούν. Διαβάζουμε ότι ακόμη τρία χρόνια μπορούν να πάρουν άδεια και μετά θα πρέπει να αναζητήσουν την τύχη τους.
Βέβαια πιστεύω ότι αυτή είναι μία ρύθμιση που τακτοποιεί μία κατάσταση εις όφελος της εκπαίδευσης, αλλά το αποτέλεσμά της είναι ότι θα κλείσουν ιδιωτικά σχολεία που λειτουργούν νόμιμα εντός σχεδίου πόλεως, δηλαδή σε αστικές περιοχές και μάλιστα υποβαθμισμένες. Δηλαδή πρόκειται για τα παιδιά που πηγαίνουν σε ιδιωτικά σχολεία, πληρώνουν δίδακτρα και είναι μέσα στην περιοχή τους, δεν «ξενιτεύονται» δηλαδή να πάνε στα πολυτελή σχολεία της περιφέρειας, τα οποία δεν δεσμεύονται από σχέδια πόλεως και χωροταξικές κατανομές.
Ασφαλώς πρόθεση του Υπουργείου Παιδείας, δεν είναι να κλείσει αυτά τα σχολεία αλλά να τα κρατήσει και γι’ αυτό τους δίνει αυτήν την τριετή προθεσμία. Είναι όμως λίγο. Αυτά τα τρία χρόνια, δίνουν την προοπτική της τριετούς φοίτησης είτε στο γυμνάσιο, είτε στο λύκειο. Από πλευράς δηλαδή παιδιών και γονέων έχει μία λογική η τριετία, αλλά από πλευράς ιδιοκτητών ιδιωτικών σχολείων είναι εξοντωτική. Εμείς ενδιαφερόμαστε και γι’ αυτό, δηλαδή πρέπει να προστατευθούν και αυτοί που έχουν βάλει την περιουσία τους εκεί και που έχουν διακινδυνεύσει κεφάλαια. Αυτά τα σχολεία ενδεχομένως λειτουργούν για χρόνια μέσα σε σχέδια πόλεως και με κανονικές άδειες. Έχουν δάνεια, έχουν μακροχρόνιες υποχρεώσεις. Πώς μετά τρία χρόνια θα πρέπει να τα έχουν ρυθμίσει έτσι, ώστε να μη χάσουν τις περιουσίες τους; Άμα δεν μπορείς να εκμεταλλευθείς την άδεια λειτουργίας του σχολείου, «δημεύθηκε» η περιουσία σου.
Γι’ αυτό θα έλεγα, κύριε Υπουργέ -επειδή κάποιο βάσιμο λόγο έχετε για να εισάγετε αυτήν τη διάταξη- να δώσετε, τουλάχιστον, μία μεγαλύτερη προθεσμία. Κάντε την μία πενταετία. Επειδή έχω υπ’όψιν μου οικονομικές δεσμεύσεις εκπαιδευτικών σχολείων που θα βρεθούν προ αδιεξόδου μετά την τριετία, τουλάχιστον κάντε την μία πενταετία, μήπως εν τω μεταξύ λυθούν και τα προβλήματα που δημιουργούν την ανάγκη να θεσπιστεί αυτή η διάταξη.