ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Δ'-4 ΙΟΥΛΙΟΥ 1997(Ν.2515/1997):Συζήτηση τροπολογιών Σ.Ν. Υπ. Οικονομίας"Άσκηση επαγγέλματος Λογιστή Φοροτεχνικού,λειτουργία ΣΟΕ κλπ"
Ο κύριος Υφυπουργός δε μας έδωσε μία απάντηση σ' ένα βασικό ερώτημα που ετέθη από την πρώτη στιγμή, από τον κ. Παυλόπουλο, που μίλησε πρώτος.
Γιατί έρχεται τώρα αυτή η διάταξη, η οποία εξαιρουμένων των εξαιρέσεων που δέχεται για τον ΟΑΣΑ κ.λπ., είναι μία παγία διάταξη Υπαλληλικού Κώδικα;
Η γενική διάταξη, που λέει ότι απαγορεύονται οι μετατάξεις γενικώς πλην των παραμεθορίων περιοχών, είναι μία διάταξη υπαλληλικού κώδικα. Και αν δεν κάνω λάθος, έχει εξαγγελθεί ο νέος Υπαλληλικός Κώδικας και θα έρθει -υποθέτω- στην Ολομέλεια, που θα ξεκινήσει από τον Οκτώβριο και μάλιστα θα έρθει με πολλές τυμπανοκρουσίες ως ένας θεσμικός νόμος που εκσυγχρονίζει τη δημόσια διοίκηση. Μακάρι να είναι έτσι.
Αλλά, γιατί πρέπει ένα κομματάκι αυτού του βασικού νόμου που αφορά τις μετατάξεις ως γενική ρύθμιση να έρθει με μία τροπολογία της οποίας μία "τσόντα" -αν μου επιτρέπεται η έκφραση- μία "σκωληκοειδής απόφυση" είναι η ρύθμιση κάποιων εκκρεμοτήτων; Γιατί; Για να εκκαθαριστεί το έδαφος, να λυθούν οι εκκρεμότητες εκ των προτέρων, ώστε, όταν έρθει ο Υπαλληλικός Κώδικας, να εμφανιστεί ως μία ρύθμιση παγία, θεσμική, απολύτως εκσυγχρονιστική; Αφού οι μετατάξεις αυτές γίνονται. Υπάρχει τώρα νόμος με τον οποίον προχωρούν οι μετατάξεις και όταν θα λυθεί το θέμα των μετατάξεων οριστικά με τον Υπαλληλικό Κώδικα σε συνδυασμό και με τις υπόλοιπες διατάξεις της δημόσιας διοίκησης θα μπορούσαν να ρυθμιστούν και οι εκκρεμότητες. Γιατί υπάρχει αυτή η βιασύνη να έρθει τώρα η παγία διάταξη μαζί με την απόφαση αυτή, η οποία αφορά τις τρέχουσες εκκρεμότητες;[...]
Αν κατάλαβα καλά μας είπε ο κ. Μαντέλης, ότι, επειδή ο Υπαλληλικός Κώδικας που θα έλθει θα προβλέπει μόνο δυνατότητα μετατάξεως εντός του δημόσιου τομέα και άρα επομένως θα απαγορεύονται οι μετατάξεις από τον ιδιωτικό τομέα, γι'αυτό έρχεται τώρα η Κυβέρνηση προκαταβολικά και διασφαλίζει αυτήν την οδό εισόδου στο δημόσιο τομέα δια μετατάξεων, ώστε, όταν έρθει ο Υπαλληλικός Κώδικας να μην υπάρχει πρόβλημα εξασφάλισης του ΟΑΣΑ και των ναυπηγείων.
Δηλαδή επιβεβαιώνεται αυτό που είπα στην αρχή: το τρυκ, το οποίο επιχειρεί η Κυβέρνηση μ' αυτήν την τροπολογία.
Θα ήθελα να μας διευκρινίσει τότε -εάν δεν είναι έτσι όπως τα λέω εγώ- ότι όταν έρθει ο Υπαλληλικός Κώδικας, θα υπάρχει και διάταξη τελική, η οποία θα καταργεί αυτή τη διάταξη. Δηλαδή θα κόβει οριστικά το "πήγαινε-έλα" μεταξύ των Ν.Π.Ι.Δ., που ανήκουν στο κράτος, και του δημόσιου τομέα.[...]
Αυτή η τροπολογία μου θυμίζει μπακάλικο τεφτέρι. Δηλαδή, η Κυβέρνηση πιάνει το κάθε ζευγάρι, μετράει πόσο οικογενειακό επίδομα παίρνει ο ένας σύζυγος, εάν έχει προσαύξηση λόγω τέκνων ή δεν έχει, μετράει και του άλλου και προσπαθεί να τα φέρει έτσι ώστε κανένας να μην πάρει το πλήρες που δικαιούται, αλλά να εξισωθεί με τον άλλον. Δηλαδή πηγαίνει να φαλκιδεύσει την απόφαση του Αρείου Πάγου.
'Ήθελα να πω, ότι ο αγώνας για την εξίσωση των φύλων στο θέμα των οικογενειακών επιδομάτων έχει πολύ μακρά ιστορία στον τόπο μας. Ξεκίνησε από την επομένη που ψηφίστηκε ο νόμος για την ισότητα στο Οικογενειακό Δίκαιο, από το 1982, και ξεκίνησε πρώτα με τον αγώνα των συνδικαλιστριών της ΔΕΗ, οι οποίες πρώτες αντιμετώπισαν αυτή την άνιση μεταχείριση, να παίρνει δηλαδή μόνο ο ένας εκ των συζύγων το οικογενειακό επίδομα. Και πέτυχαν πράγματι εκείνες τις πρώτες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας που δεν εφαρμόστηκαν. Προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και βεβαίως μετά -και είναι προς τιμήν της συναδέλφου κ. Γιαννάκου που ήταν τότε Υπουργός Υγείας, Πρόνοιας- εδόθη το οικογενειακό επίδομα στους δύο συζύγους.
Μετά ακολούθησαν άλλες περιπέτειες και ο αγώνας επιστεγάστηκε με την τελευταία απόφαση του Αρείου Πάγου, ενώ έχουν προηγηθεί κι άλλες του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Η ομολογία είναι σαφής. Αυτό λέει το Σύνταγμα και αυτό λέει και η λογική: Ο καθένας σύζυγος αδιακρίτως φύλου, δικαιούται να πάρει εκείνο που δικαιούται από τη δουλειά του και μάλιστα ολόκληρο. Δεν είναι δυνατόν να έρχεται η πολιτεία να σταθμίζει τα επιδόματα του ενός και του άλλου και να τα φέρνει στην ίδια μοίρα, ώστε κανένας να μην παίρνει το πλήρες.
Συνεπώς, εδώ οφείλει να δώσει εξηγήσεις ο κύριος Υπουργός και να μας πει τι φαλκίδευση γίνεται της νομολογίας του Αρείου Πάγου. Και ας είναι βέβαιος, ότι εάν πράγματι συμβαίνει αυτό που διαβάζουμε και αντιλαμβανόμαστε πίσω από τις διατάξεις -γιατί είναι μάλιστα πολύ πονηρά διατυπωμένες, δεν ξέρουμε εάν ακριβώς αυτό λένε- αυτό δεν πρόκειται να σταθεί ενώπιον κανενός ελληνικού και ενώπιον κανενός ευρωπαϊκού δικαστηρίου.
Δηλαδή, ο κύριος Υπουργός επιβεβαιώνει ότι οι αποφάσεις των δικαστηρίων περιορίζονται εκάστοτε ανάλογα με την εισοδηματική πολιτική της Κυβέρνησης.
Χαίρω πάρα πολύ, που διακηρύσσεται αυτό από της έδρας εκείνης, της κυβερνητικής έδρας και μάλιστα σήμερα που ασχολείται το υπουργικό συμβούλιο με θέματα δικαιοσύνης, για να καταλάβει ο ελληνικός λαός πόσο σέβεται η Κυβέρνηση τις αποφάσεις των δικαστηρίων.[...]
Είναι αδιανόητο αυτήν τη στιγμή να συζητήσουμε μία τροπολογία, η οποία αποτελεί τρία ξεχωριστά νομοσχέδια. Δεν είναι δυνατόν να εκβιάζεται η Βουλή να συζητήσει υπ' αυτούς τους όρους και με τέτοια ελλιπή προετοιμασία τέτοιες διατάξεις.
Πέραν των όσων είπε ο κ. Τσοβόλας, τα οποία συμμεριζόμαστε απολύτως και είχα σκοπό να τα θέσω και εγώ, εγώ διαβάζω εδώ στην ειδική έκθεση και ότι υπάρχει μία δαπάνη συνολικού ποσού δωδεκάμισι (12,5) δισεκατομμυρίων για το Δημόσιο. Δεν ξέρω αν είναι δικαιολογημένη ή αδικαιολόγητη, αλλά είναι μία δαπάνη δωδεκάμισι (12,5) δισεκατομμυρίων. Δεν είναι δυνατό, λοιπόν, να συζητήσουμε αυτήν την τροπολογία. Μάλιστα παρατηρώ, ότι αυτή η τροπολογία, που έχει τόσα προβλήματα καθώς και η επομένη η οποία είναι και συνταγματικά απαράδεκτη η συζήτησή της, εννοώ το υποχρεωτικό ΑΦΜ, τις άφησε το Προεδρείο τελευταίες για συζήτηση, προφανώς λόγω και της πιέσεως του χρόνου.
Κύριε Πρόεδρε, αναμένουμε μία απάντηση. Μπορώ να έχω το λόγο επί του διαδικαστικού;
Η Κυβέρνηση θα λάβει θέση επί του θέματος, που θέσαμε από την αρχή, ότι η τροπολογία αυτή αφορά ατομικά δικαιώματα και δεν πρέπει να εισαχθεί στο Τμήμα, αλλά πρέπει να πάει στην Ολομέλεια; Το θέμα αυτό, κύριε Πρόεδρε -αυτό αφορά και το Προεδρείο- κρίνεται από το Τμήμα. Είναι γνωστό ότι πρέπει να τεθεί στην κρίση του Τμήματος, αν υπάγεται στην αρμοδιότητά του ή όχι , ως προδικαστικό ζήτημα επί της τροπολογίας.
Όπως είπε και ο κ. Κουβέλης, δεν εξετάζουμε αν προσβάλλει συνταγματικές διατάξεις η διάταξη αυτή, αλλά αν κατά το περιεχόμενό της έχει σχέση με τα απαριθμούμενα στο πρώτο μέρος του Συντάγματος συνταγματικά δικαιώματα. Τότε δεν μπορεί να εισαχθεί στο Τμήμα, αλλά πρέπει να έλθει στην Ολομέλεια. Και είναι πασιφανές, ότι αυτή η διάταξη έχει σχέση και με το δικαίωμα προσωπικότητας και με το δικαίωμα της προσωπικής ελευθερίας, χωρίς να υποστηρίζω αν τα παραβιάζει ή όχι ή αν κείται εντός των συνταγματικών περιθωρίων.
Λέει δηλαδή αυτή η διάταξη, ότι κάθε ένας, είτε φυσικό πρόσωπο είτε νομικό πρόσωπο που απλώς κατοικεί στην Ελλάδα, πρέπει να έχει αριθμό φορολογικού μητρώου, δηλαδή αυτόματα να αποκτά μία φορολογική ταυτότητα. Να μπαίνει, δηλαδή, σε κάποιο ηλεκτρονικό αρχείο της εφορίας. Μα αν αυτό δεν έχει σχέση με τα ατομικά δικαιώματα, με το δικαίωμα της προσωπικότητας και με το δικαίωμα της προσωπικής ελευθερίας, τότε με τι άλλο έχει σχέση; Δεν εξετάζω αν είναι μέσα στα όρια που προβλέπει το Σύνταγμα. Αυτό δεν το εξετάζω, διότι δεν μπαίνω στην ουσία της τροπολογίας. Αλλά είναι πασιφανές, ότι αναφέρεται σε ατομικό δικαίωμα η τροπολογία αυτή. Μην ξεχνάμε ότι ψηφίσαμε και νόμο περί επεξεργασίας των προσωπικών πληροφοριών, ο οποίος προστατεύει αυτά τα ατομικά δικαιώματα, τα οποία ανέφερα και επιτρέπει και περιορισμό αυτών των δικαιωμάτων υπό ορισμένες προϋποθέσεις που ο ίδιος εκείνος ο νόμος θέτει.
Έτσι, με τη νοοτροπία αυτή, θα ήταν δυνατόν, επομένως και το νόμο περί επεξεργασίας των προσωπικών πληροφοριών που ψηφίσαμε στην Ολομέλεια, να τον ψηφίσουμε και να τροποποιήσουμε με μία τροπολογία στο Τμήμα.
Αφήνω, δε, κατά μέρος και το άλλο γεγονός, ότι αν έχουμε ενστάσεις συνταγματικού περιεχομένου επί της ουσίας σ' αυτήν την τροπολογία, δεν μπορούμε να τις φέρουμε με τη διαδικασία που προβλέπει ο Κανονισμός της Βουλής και το Σύνταγμα -πρόταση αντισυνταγματικότητας και συζήτηση επ' αυτής- διότι και αυτή προβλέπεται στη συζήτηση επί της αρχής. Αν τουλάχιστον είχε περιληφθεί στο νομοσχέδιο από την αρχή, θα μπορούσαμε να θέσουμε και θέμα συνταγματικότητας όταν συζητούσαμε επί της αρχής.
'Όλα αυτά δείχνουν, ότι υπάρχει μια πολύ σημαντική περιστολή των διατάξεων που αφορούν τον τρόπο διεξαγωγής των εργασιών της Βουλής και την τήρηση των διαδικαστικών διατάξεων του Συντάγματος από την ίδια τη Βουλή.
Για το λόγο αυτό εμείς θέτουμε θέμα, να αποφασίσει το Τμήμα, αν υπάγεται στην αρμοδιότητά του και αναλόγως της αποφάσεως αυτής θα καθορίσουμε και τη θέση μας.
Εμείς, κύριε Πρόεδρε, πιστεύουμε ότι η συζήτηση αυτή κακώς γίνεται για τους λόγους που ανέπτυξα προηγουμένως. Η Βουλή απεφάσισε, το αναγνωρίζω, εν τοιαύτη περιπτώσει εμείς δεν μετέχουμε στη συζήτηση αυτής της τροπολογίας.