ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΛΒ'-17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2003(Ν.3187/2003):Συζήτηση και ψήφιση επί των άρθρων Σ.Ν. Υπ. Εθνικής Άμυνας "Ανώτατα Στρατιωτικά Ιδρύματα(Α.Σ.Ε.Ι.)"
Τα άρθρα που συζητούμε είναι αυτά τα οποία αποδίδουν και το νόημα του νομοθετήματος, δηλαδή είναι η αποθέωση του «βολέματος» κάποιων διδασκόντων στις στρατιωτικές σχολές. Δεν έχω καμιά αντίρρηση, όπως είπα και στη συζήτηση επί της αρχής, να κατοχυρωθούν κατά τρόπο όμοιο με εκείνον που είναι κατοχυρωμένοι οι καθηγητές των πανεπιστημίων. Εκείνο, όμως, που λείπει από εδώ, όπως είχα πει και στην αρχή, είναι ότι πέραν των κατοχυρώσεων δεν αποδίδεται η ουσία και η πραγματική φυσιογνωμία των στρατιωτικών σχολών.
Τώρα έρχομαι στις διάφορες κατοχυρώσεις και σε ορισμένα ανεξήγητα «βολέματα». Εκτιμώ ότι ο κ. Αρσένης έκανε παραβολή με το νόμο που ισχύει για τα πανεπιστήμια και ότι έχουν μεταφερθεί περίπου όλα εδώ. Έχω μια μικρή αμφιβολία κατά πόσο η παράγραφος 8 του άρθρου 14, όπως διατυπώνεται εδώ, ισχύει το ίδιο και για τα πανεπιστήμια. Η παράγραφος αυτή λέει τα εξής: «Σε μέλος ΔΕΠ που καλείται από το δημόσιο, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τα νομικά πρόσωπα του δημοσίου τομέα να προσφέρει τις υπηρεσίες του με πλήρη απασχόληση» -δηλαδή πλήρη απασχόληση στο δημόσιο και στα άλλα νομικά πρόσωπα- «χορηγείται με απόφαση του Υπουργού Εθνικής Άμυνας άδεια απουσίας από τα διδακτικά και ερευνητικά του καθήκοντα.»
Αμφιβάλλω αν ισχύει αυτό για τους πανεπιστημιακούς. Είναι προς έλεγχο αλλά νομίζω ότι δεν ισχύει. Όμως, και αν ισχύει για τους πανεπιστημιακούς, μπορεί να ισχύσει για τους καθηγητές των στρατιωτικών σχολών; Δεν λέει πόση είναι η άδεια απουσίας του. Μπορεί δηλαδή να κατέχει τη θέση στη στρατιωτική σχολή και να λείπει για κάμποσα χρόνια παρέχοντας πλήρους απασχόλησης υπηρεσίες στο δημόσιο, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στα νομικά πρόσωπα του δημόσιου τομέα. Νομίζω ότι η διάταξη αυτή είναι απαράδεκτη, ακόμη και αν ισχύει για τους πανεπιστημιακούς, που αμφιβάλλω αν ισχύει. Θέλω δηλαδή να πω ότι πρόκειται περί μεταφοράς, αλλά περί μεταφοράς που δεν ταιριάζει καθόλου σε αυτές τις σχολές.
Έρχομαι παραπέρα, στην αναστολή καθηκόντων. Υπενθυμίζω ότι για μας τους καθηγητές των πανεπιστημίων που γινόμαστε Βουλευτές υπάρχει πλήρης αναστολή των πανεπιστημιακών καθηκόντων. Βεβαίως το ίδιο πρέπει να ισχύει και για τους καθηγητές των ΑΣΕΙ. Και ισχύει εδώ. Όμως η ίδια πλήρης απασχόληση ισχύει στα πανεπιστήμια και για τους Υπουργούς και για τους Αναπληρωτές Υπουργούς και για τους Υφυπουργούς. Εδώ, ακούστε τι γίνεται με το άρθρο 15 παράγραφος 1. Η περίπτωση α΄ και β΄ καθιερώνει πλήρη αναστολή καθηκόντων στους Υπουργούς, Αναπληρωτές Υπουργούς και Υφυπουργούς, καθώς επίσης και στους γενικούς και ειδικούς γραμματείς Υπουργείων. Αν συμβεί δηλαδή μέλη ΔΕΠ των στρατιωτικών σχολών να γίνουν Υπουργοί, υπάρχει πλήρης αναστολή. Ακούστε, όμως, τι λέει η παράγραφος 3: «Μέλη ΔΕΠ που κατέχουν θέσεις των σημείων α΄ και β΄ της παραγράφου 1» -δηλαδή Υπουργοί, Αναπληρωτές Υπουργοί, Υφυπουργοί, γενικοί και ειδικοί γραμματείς- «μπορούν ύστερα από αίτησή τους να ασκούν χωρίς αμοιβή διδακτικά και ερευνητικά καθήκοντα στο οικείο Τμήμα του ΑΣΕΙ που ανήκουν.»
Μα, τώρα ποιον κοροϊδεύουμε; Στη μια παράγραφο καθιερώνουμε πλήρη αναστολή, όπως ισχύει και για τους πανεπιστημιακούς, και στη δεύτερη παράγραφο δίνεται άδεια ασκήσεως διδακτικών καθηκόντων, χωρίς βέβαια αμοιβή, λες και το πρόβλημα είναι η αμοιβή; Τουλάχιστον μην εμπαιζόμεθα όταν ψηφίζουμε τέτοιες διατάξεις εδώ!
Για όλες τις άλλες διατάξεις ισχύουν όσα είπαν οι συνάδελφοι και των δύο πλευρών. Και έρχομαι τώρα στις μεταβατικές διατάξεις. Εδώ γίνεται το εξής: Οι τακτικοί καθηγητές και οι έκτακτοι εντεταλμένοι μόνιμοι καθηγητές εντάσσονται αυτοδικαίως διά του νόμου σε μόνιμες κενές θέσεις ΔΕΠ στη βαθμίδα του καθηγητή, στις οποίες μετατρέπονται οι θέσεις που κατέχουν. Δεν βλέπω πουθενά να μεσολαβεί καμία κρίση, που να λέει ότι εντάσσονται, εφόσον κατέχουν τα προσόντα που αναφέρονται στο άρθρο 9 και για τους τακτικούς και τους αναπληρωτές καθηγητές. Αυτοδίκαιη ένταξη διά του νόμου, εάν θυμάμαι καλά, δεν έγινε ούτε με τον πανεπιστημιακό νόμο του 1982. Μεσολάβησε μία κρίση, με την οποία κάτι διαπιστώθηκε τέλος πάντων. Δεν έγινε ανοιχτή διαδικασία με προκήρυξη, αλλά μεσολάβησε κάποια κρίση.
Έχω μάλιστα μία πληροφορία –και περιμένω να μας δώσει απάντηση ο κύριος Υπουργός- ότι υπάρχουν καθηγητές που δεν έχουν τα προσόντα του άρθρου 9, αν δεν κάνω λάθος. Πώς εντάσσονται αυτοί αυτοδικαίως και χωρίς κρίση; Έχω επίσης μια πληροφορία ότι η Διοίκηση Αεροπορικής Εκπαίδευσης, πριν από το Δεκέμβριο, όταν ετοιμαζόταν αυτός ο νόμος, είχε προτείνει εγγράφως όλοι οι διδάσκοντες να ενταχθούν αυτοδικαίως στη βαθμίδα του επίκουρου καθηγητή και μετά, με κρίσεις εσωτερικές, να κριθούν ποιοι έχουν τα προσόντα και να ενταχθούν στη βαθμίδα για την οποία είναι κατάλληλοι.
Συνεπώς νομίζω ότι αυτή η αυτοδίκαιη ένταξη διά του νόμου, χωρίς να υπάρξει ένα ξεκαθάρισμα, εάν συντρέχουν ή δεν συντρέχουν τα προσόντα που καθιερώνει ο νόμος, μυρίζει βόλεμα και δεν είναι αξιοκρατική.
Από την άλλη μεριά είμαστε φθηνοί στο αλεύρι και ακριβοί στη στάχτη, όταν ερχόμαστε στους επιμελητές. Οι κάτοχοι διδακτορικού διπλώματος επιμελητές κρίνονται για ένταξη σε μόνιμες θέσεις στη βαθμίδα του λέκτορα. Μα τώρα, κάτοχοι διδακτορικού διπλώματος, που είναι και χρόνια στη σχολή, δεν μπορεί να έχουν τη δυνατότητα να κριθούν και για επίκουροι; Γιατί καθηλώνονται στη βαθμίδα του λέκτορα, όταν διαβάζω, στην αμέσως επόμενη παράγραφο, ότι εάν έχουν συμπληρώσει τριετή υπηρεσία, μπορούν με αίτησή τους να ζητήσουν να κριθούν για εξέλιξη στην αμέσως επόμενη βαθμίδα, δηλαδή του επίκουρου καθηγητή; Τι νόημα έχουν όλες αυτές οι αλλεπάλληλες κρίσεις; Αν κάποιοι επιμελητές με διδακτορικό, που έχουν και τα χρόνια, είναι ικανοί να γίνουν επίκουροι, ας ενταχθούν στη βαθμίδα των επίκουρων, τη στιγμή που για τους καθηγητές και τους αναπληρωτές έχουμε τέτοιες ευεργετικές διατάξεις, όπως η αυτοδίκαιη ένταξη.
Και μία τελευταία παρατήρηση, κύριε Πρόεδρε, γιατί πέρασε ο χρόνος μου. Υπάρχει μια διάταξη εδώ, την οποία πρέπει να μας εξηγήσετε, κύριε Υπουργέ, με ορισμένα νούμερα και ορισμένες πληροφορίες σχετικά με το διδακτικό προσωπικό. Στην παράγραφο 2, στο δεύτερο εδάφιο του α΄ αναφέρεται ότι οι υφιστάμενες δώδεκα κενές έδρες τακτικών καθηγητών ή εκτάκτων εντεταλμένων μόνιμων καθηγητών στη Σχολή Ικάρων μετατρέπονται ως εξής: οι δύο σε θέσεις καθηγητών, οι τέσσερις σε θέσεις επίκουρων και οι έξι σε θέσεις λεκτόρων. Πώς γίνεται αυτή η κατανομή; Μετρήσανε ποιοι περισσεύουν, ποιοι ταιριάζουν σε ποια θέση…[…]
Θα πρέπει λοιπόν να μας πείτε πόσο είναι το διδακτικό προσωπικό και στις τρεις σχολές, πόσοι ανήκουν στην κάθε βαθμίδα, πόσοι εντάσσονται και μπλοκάρουν τις θέσεις και δεν μπορεί να μπει κανείς άλλος, που μπορεί να έχει ανώτερα προσόντα, και για ποιους προορίζονται αυτές οι θέσεις που με το νόμο ονοματίζονται σε ορισμένη βαθμίδα.