ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΝΖ'-20 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1999 (Ν.2782/1999):"Κύρωση του Κρατικού Προϋπολογισμού οικονομικού έτους 2000"
Η συζήτηση για τον Προϋπολογισμό είναι συνήθως αφιερωμένη σε μια συνολική αποτίμηση του κυβερνητικού έργου και σε μια πρόβλεψη για την πορεία της χώρας το ερχόμενο έτος.
Θα μου επιτρέψετε να επικεντρώσω το ενδιαφέρον κάτω από αυτό το πρίσμα στο κεφάλαιο που λέγεται "παιδεία", το κεφάλαιο εκείνο, που δείχνει τις πιο πικρές διαπιστώσεις σε αριθμούς, αλλά και σε έργα.
Είναι γνωστός ο αποσυντονισμός και το χάος που δημιούργησε στην παιδεία η λεγομένη μεταρρύθμιση Αρσένη. Τώρα, διαβάζοντας τον Προϋπολογισμό, βλέπουμε σαν καθρέπτη μπροστά μας και με τον πιο εναργή τρόπο πόσο κυριολεκτικά στον αέρα σχεδιάστηκε αυτή η μεταρρύθμιση και πόσο μετά βεβαιότητας αναμένεται το ναυάγιο της μέσα στο 2000, όχι μόνο για λόγους ουσίας, αλλά και για λόγους αριθμών και δαπανών.
Πρώτα απ' όλα, να ξεκινήσω με ένα θλιβερότατο στοιχείο που προέκυψε μόλις τελευταία. Το καταθέτω στη Βουλή, γιατί είναι πραγματικά μνημείο. Είναι από το βιβλίο του καθηγητή Γιώργου Ψαχαρόπουλου "Η οικονομική της εκπαίδευσης", όπου περιέχεται ένας πίνακας των δαπανών ανά μαθητή φοιτητή σε δολάρια ετησίως για τα τρία στάδια της εκπαίδευσης, πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια και περιλαμβάνονται όλες οι ευρωπαϊκές χώρες σε σταθερή αγοραστική αξία, δηλαδή έχει ληφθεί υπόψη και το κόστος ζωής.
Η Ελλάδα είναι τελευταία -και με απόσταση- με χίλια τετρακόσια ενενήντα (1490) δολάρια ετησίως για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ανά μαθητή και δυο χιλιάδες εξακόσια ογδόντα (2680) δολάρια ετησίως ανά φοιτητή. Ξέρετε πού κινείται η επόμενη από το τέλος χώρα, που είναι η Ισπανία;
Κινείται στο διπλάσιο. Δίνει η Ισπανία τρεις χιλιάδες διακόσια εβδομήντα (3.270) δολάρια ανά μαθητή και τέσσερις χιλιάδες τριάντα (4.030) για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Αυτά τα νούμερα δυστυχώς, που δείχνει η στατιστική επιβεβαιώνονται και από τον σημερινό Προϋπολογισμό. Το ποσοστό για την παιδεία κατ' αρχήν δεν είναι 10,2% όπως αναφέρατε, διότι με το γνωστό κόλπο συνυπολογίζονται και τα τοκοχρεολύσια. Επομένως η πραγματική αύξηση δαπανών για την παιδεία το 2000 είναι ελαχίστη. Είναι μόλις 2,5% αν υπολογίσει κανείς ότι το υπόλοιπο είναι πληθωρισμός και μισθοδοσίες.
Το πιο τραγικό όμως είναι, αν μελετήσουμε, έστω και αυτόν το γλίσχρο συνολικό προϋπολογισμό για την παιδεία, πώς κατανέμεται στην πραγματικότητα.
Λοιπόν, το 81% του Προϋπολογισμού είναι μισθοδοσίες, δηλαδή ανελαστικές δαπάνες, και μόλις το 19% είναι για πραγματικές εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Αλλά τι να πρωτοκαλυφθεί απ' αυτό το 19%, όταν ειδικά με τη λεγόμενη "μεταρρύθμιση Αρσένη" έχει επέλθει μια σοβαρότατη επιβάρυνση του Προϋπολογισμού;
Διότι σκεφθείτε, παραδείγματος χάριν, τι συμβαίνει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ειδικά ένεκα της λεγόμενης "μεταρρύθμισης" και του δημοκοπικού συνθήματος "όλοι να μπουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση".
Τα τμήματα των πανεπιστημίων και ΤΕΙ αυξήθηκαν κατά εβδομήντα και ο αριθμός των εισακτέων αυξήθηκε κατά 30%. Πέστε μου, απ' αυτό το 19%, που αφιερώνεται για τις εκπαιδευτικές δραστηριότητες και με αυτήν την ελαχίστη αύξηση του Προϋπολογισμού, πώς θα καλυφθούν αυτές οι πρόσθετες δαπάνες; Ασφαλώς δεν καλύπτονται.
Αν λάβουμε μάλιστα υπόψη ότι και το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων σχεδόν εξαφανίζεται, οι πρυτάνεις εκλιπαρούν, "έχουν βγάλει δίσκο" για να πάρουν δίκην φιλοδωρημάτων κάποιες πιστώσεις για τις επενδύσεις, καταλαβαίνετε ότι κινούμαστε σε επίπεδα τριτοκοσμικά.
Βέβαια εδώ υπάρχει μια πολύ "αποστομωτική" -το λέω ειρωνικά- απάντηση του Υπουργείου Παιδείας. Αυτές οι δαπάνες -λέει- καλύπτονται από το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης.
Πρώτα απ' όλα, ας δούμε τι έγινε με το τρέχον και λήγον Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. Η απορρόφηση υπήρξε δραματικά χαμηλή και μόλις τον τελευταίο καιρό έγινε μια αγωνιώδης προσπάθεια να απορροφηθούν τα κονδύλια. Και πώς απορροφήθηκαν; Δεν ξέρουμε, κύριοι συνάδελφοι, πώς απορροφήθηκαν. Ενάμιση μήνα και, δύο μήνες τώρα, έχω καταθέσει μια ερώτηση προς τον Υπουργό Παιδείας και ζητάω να μου πει αναλυτικά με ποιους ενδιάμεσους φορείς, με ποιες συμβάσεις και με ποιες αναθέσεις ανέθεσε εκπαιδευτικά έργα και δράσεις σε διάφορους ιδιώτες. Και κύριοι συνάδελφοι, το Υπουργείο Παιδείας δεν απαντά.
Δεν σας κάνει εντύπωση ότι ψήφισε μια, σε αδιαφάνεια ασύλληπτου περιεχομένου, διάταξη με ενδιάμεσους φορείς για να μπορεί να κάνει απευθείας αναθέσεις σε όποιον θέλει για τα εκπαιδευτικά έργα, προκειμένου να απορροφηθεί το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, και να μη δίνει απάντηση το Υπουργείο Παιδείας και να μην καταθέτει τα σχετικά έγγραφα;
Αλλά ας δούμε, λοιπόν, το Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης για το οποίο μας μιλάει συνεχώς το Υπουργείο Παιδείας. Πόσα είναι αυτά, κύριοι συνάδελφοι; Είναι ένα δισεκατομμύριο εκατό εκατομμύρια (1.100.000.000.000) δραχμές. Πόσα δηλαδή κατ' έτος; Είναι εκατό πενήντα δισεκατομμύρια (150.000.000.000) κατ' έτος από το Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης για όλην την παιδεία.
Ελάτε, λοιπόν, να μου πείτε, πώς θα καλυφθούν όλα αυτά τα μεγαλεπήβολα σχέδια για εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, αύξησης τμημάτων, αύξηση εισακτέων;
Είναι βέβαιο και τώρα αποδεικνύεται με νούμερα ότι αυτή η μεταρρύθμιση σχεδιάστηκε τελείως στον αέρα, εξελίσσεται στον αέρα και με τα παιδιά στους δρόμους.
Βέβαια τα παιδιά μας δεν βγαίνουν αμόρφωτα. 'Έχουμε επίπεδο πραγματικής εκπαίδευσης αρκετά υψηλό, αλλά ποιος την πληρώνει την παιδεία; Το κράτος την πληρώνει με αυτά τα νούμερα, που σας ανέφερα ή οι γονείς των παιδιών και οι φοιτητές που σπουδάζουν σε φροντιστήρια, ιδιωτικά σχολεία και ξένα πανεπιστήμια;
Αυτός είναι ο μύθος και η χρεοκοπία της δωρεάν παιδείας, για την οποία το ΠΑ.ΣΟ.Κ. υποτίθεται ότι κόπτεται.
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και η Νέα Δημοκρατία μιλάει μόνο με αριθμούς. Μόνον αν πραγματοποιηθούν οι αριθμοί τους οποίους υπόσχεται η Νέα Δημοκρατία, δηλαδή 5,5% επί του ΑΕΠ για τις δαπάνες και 20% από το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, που θα αναδιαπραγματευθούμε, μόνο τότε μπορούμε να πιστεύουμε και να ελπίζουμε για μια πραγματική αλλαγή και βελτίωση των εκπαιδευτικών μας θεμάτων.