ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΞΔ'-31 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2003:Επίκαιρη επερώτηση προς Υπ. Τύπου, σχετικά με τη μετάδοση των εργασιών της Βουλής από τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ.

Απάντηση: 

Λυπούμαι πολύ, λυπούμαστε όλη η Νέα Δημοκρατία γιατί συζητείται αυτή η επερώτηση. Κανονικά δεν θα έπρεπε να συζητούμε αυτό το θέμα, της δημιουργίας του μόνιμου τηλεοπτικού διαύλου της Βουλής, ώστε να πληροφορείται ο ελληνικός λαός ευθέως, αμέσως και χωρίς παρεμβάσεις τα συμβαίνοντα στη Βουλή των Ελλήνων. 

Δεν θα έπρεπε να συζητηθεί πρώτον, διότι σύμφωνα με τις εξαγγελίες του Πρωθυπουργού και της ίδιας της Κυβέρνησης αυτό το κανάλι θα έπρεπε να είναι προ πολλού πραγματικότητα. Έχει εξαγγελθεί από το χρόνο ψήφισης του Συντάγματος και ανά εξάμηνο αναβάλλεται. 

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο δε θα έπρεπε να συζητούμε τέτοιο θέμα σήμερα είναι διότι αυτό δεν είναι ουσιαστικά ένα θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης Κυβέρνησης και Αντιπολίτευσης, διότι ενδιαφέρει το σύνολο της Βουλής, το σύνολο των πολιτών και συμφωνεί βεβαίως και σ’ αυτό η Κυβέρνηση. 

Ένα τελευταίο θέμα και στοιχείο που πρέπει να το προσέξουμε που δυσκολεύει αυτήν τη συζήτηση είναι, ότι φέρνουμε σε πολύ δύσκολη θέση και τον ίδιο τον Πρόεδρο της Βουλής. Διότι κανονικά θα έπρεπε και εκείνος να είχε γίνει σήμερα κοινοβουλευτικός ελέγχων όπως και όλοι οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ μαζί με την Αντιπολίτευση, αφού ο ίδιος ο Πρόεδρος της Βουλής πρωτοστατεί στη δημιουργία αυτού του καναλιού. Και αν μελετήσουμε όλες τις συζητήσεις που έχουν γίνει στη Βουλή για θέματα εσωτερικής λειτουργίας της Βουλής, συζητήσεις για την τροποποίηση του Κανονισμού, συζητήσεις επί του προϋπολογισμού της Βουλής, δεν υπήρξε ούτε μια φορά που να μην τεθεί υπό συζήτηση το θέμα του τηλεοπτικού διαύλου της Βουλής και να μην έχει υπάρξει και θέση του Προέδρου, ότι αυτό πρέπει να γίνει και ελπίζει –σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις της Κυβέρνησης- ότι αυτό θα γίνει σύντομα. Άλλωστε είναι γνωστές και οι θέσεις του ίδιου του Προέδρου της Βουλής απέναντι στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, η δριμεία κριτική την οποία ασκεί για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης που επιτελούν αυτά τα μέσα και γιατί όχι και την κατασυκοφάντηση της Βουλής και των Βουλευτών απ’ αυτά τα συμφέροντα που ελέγχουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και προφανώς έχουν συμφέρον να υποβιβάζουν και την εικόνα της Βουλής προς το λαό και την κοινή γνώμη. 

Έναντι όλων αυτών που σας ανέφερα, δηλαδή των εξαγγελιών της Κυβέρνησης, της ιδιομορφίας του θέματος που αφορά ολόκληρη τη Βουλή και όχι μόνο την Αντιπολίτευση, των θέσεων του ιδίου του Προέδρου της Βουλής επ’ αυτών, η Κυβέρνηση «αγρόν αγοράζει». Και θα σας εκθέσω αμέσως πώς αγοράζει τον αγρό η Κυβέρνηση, αλλά πολύ φοβάμαι ότι αυτά που θα σας εκθέσω τώρα θα τα ακούσετε και πάλι επαναλαμβανόμενα από την ίδια την Κυβέρνηση που θα απαντήσει. 

Υπάρχουν δύο θεμελιώδεις διατάξεις στο Σύνταγμα, οι οποίες δεν μας επιτρέπουν άλλο να περιμένουμε και να κωλυσιεργούμε σε αυτό το θέμα. Η μια είναι η βασική διάταξη του Συντάγματος στο άρθρο 66 που ορίζει ότι οι συνεδριάσεις της Βουλής είναι δημόσιες. Και «δημόσιες» δεν σημαίνει μόνο ότι είναι ανοικτές οι πόρτες και μπορεί να έρχονται οι πολίτες και να κάθονται στα θεωρεία και να παρακολουθούν τις συζητήσεις. «Δημόσιες» σημαίνει ότι πρέπει με κάθε τρόπο οι εργασίες της Βουλής να φτάνουν και στον τελευταίο πολίτη, ώστε να έχει άμεση πρόσβαση σ’ αυτά που γίνονται εδώ και όχι μέσω εκείνων οι οποίοι διαμεσολαβούν για να παρουσιαστούν τα συμβαίνοντα εδώ προς τα έξω. 

Η δεύτερη διάταξη, που είναι ad hoc διάταξη του Συντάγματος, είναι το άρθρο 15 παράγραφος 2 το οποίο κατέστησε πλέον υποχρεωτική τη δωρεάν μετάδοση των εργασιών της Βουλής και ορίζει ότι θα εκδοθεί νόμος ο οποίος θα καθορίσει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες θα εφαρμόζεται αυτή η δωρεάν αναμετάδοση. 

Βέβαια, άλλους νόμους έχει σπεύσει η Κυβέρνηση και τους έχει ψηφίσει, διότι αυτοί οι νόμοι την συνέφεραν. Ψηφίστηκε παραδείγματος χάρη –αναφέρομαι μόνο στους νόμους που αφορούν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης- ο νόμος για το βασικό μέτοχο, μια διάταξη εξόχως διευκολυντική για τις επιδιώξεις της Κυβέρνησης. 

Ψηφίστηκε και ο νόμος που καθορίζει πώς εμείς οι Βουλευτές και τα κόμματα θα παρουσιάζουμε τα τηλεοπτικά μας μηνύματα σε προεκλογική περίοδο. Αλλά βεβαίως ο βασικός νόμος που θα μας έλυνε τα χέρια και δεν θα είχαμε αναγκαστεί να ψηφίζουμε νόμους και διατάξεις που θα μας καθορίζουν μέχρι δευτερολέπτου πόσο θα εμφανιζόμαστε στα τηλεοτπικά μέσα, ο βασικός νόμος που θα ρύθμιζε τη δωρεάν μετάδοση των εργασιών της Βουλής προς το πανελλήνιο και εκτός Ελλάδος, αυτός δεν έχει ψηφιστεί.

Ακούστε την ιστορία. Τον Οκτώβριο του 2001 σε ερώτησή μας για λογαριασμό του Πρωθυπουργού η Υπουργός Εσωτερικών βεβαιώνει σε έναν κατάλογο εδώ των εκτελεστικών νόμων του Συντάγματος φαρδιά πλατιά ότι αυτός ο νόμος θα έχει κατατεθεί στη Βουλή έως το Δεκέμβριο του 2001. Τον Ιούνιο του 2002, επειδή δεν έχει γίνει τίποτα, κατατίθεται ερώτηση προς τον Πρωθυπουργό γιατί δεν έχει κατατεθεί ο νόμος αυτός. Και συζητείται στη Βουλή και τότε ο Υφυπουργός Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης δίνει τις εξής απαντήσεις. Πρώτα-πρώτα συμφωνεί πέρα για πέρα η Κυβέρνηση για την αναγκαιότητα. Λέει ότι έχει ψηφίσει το νόμο για την ψηφιακή τηλεόραση και παραπέμπει τους Έλληνες να πληρώνουν είτε συνδρομητικό κανάλι ή πάντως εφόσον πρόκειται περί ψηφιακής τηλεόρασης, να αγοράσουν κωδικοποιητή και να συνδεθούν με δορυφορική λήψη. Αφού τους παραπέμπει εκεί, μετά «λέει καλό θα ήταν και θα έπρεπε να έχουμε δωρεάν», καταφεύγει στη ΕΡΤ για να δει αν υπάρχουν συχνότητες, μας λέει ότι οι διατιθέμενες συχνότητες από την ΕΡΤ που χρησιμοποιούνται για το «CNN», για το «BBC», είναι περιφερειακής εμβέλειας και είναι αντιδημοκρατικό να μεταδίδονται οι εργασίες της Βουλής μόνο περιφερειακά –θα έλεγα και εγώ με το λαό μη στάξει η ουρά για την αντιδημοκρατικότητα- και τέλος, καταλήγει ότι πρέπει να βρεθεί δωρεάν κανάλι για τη Βουλή. Επεξεργάζεται με τον κ. Αθανασάκη κάποιες λύσεις και μας αναγγέλει ότι στο τέλος του χρόνου θα υπάρξουν στο ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής δύο δορυφορικοί σταθμοί εδάφους στα πλαίσια της συμφωνίας που έχει υπογραφεί και επικυρωθεί με τη «Φωνή της Αμερικής» και ότι ο ένας από αυτούς τους δύο δορυφόρους θα χρησιμοποιηθεί για τη μετάδοση των εργασιών της Βουλής. 

Ερχόμαστε τον Οκτώβριο του 2002, εμφανίζεται ο παριστάμενος Υπουργός Τύπου στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, ξανατίθεται το θέμα του καναλιού της Βουλής -εδώ ξεχνιούνται πολλά από αυτά που είχε πει ο κ. Χυτήρης στη Βουλή- υπερθεματίζει ότι πρέπει να βρεθεί μία λύση και λέει: «Ήρθα σε επαφή με τον κ. Στάγκο για τη διάθεση μιας συχνότητας εκ μέρους της τηλεόρασης και θα σας στείλω τη σχετική επιστολή, η οποία δεν με διευκολύνει καθόλου, καθ’ όσον δεν υπάρχει τεχνική δυνατότητα, λόγω έλλειψης πανελλαδικής συχνότητας».[…] 

Οι πανελλαδικές συχνότητες, κατά την πληροφόρηση που έχουμε, είναι έξι, που ενδεχομένως να έχει τελειώσει και να έχουν μοιραστεί. Θα μας τα πει ο κύριος Υπουργός. Δεν περισσεύει καμία από τις έξι συχνότητες για να την πάρει η Βουλή. Στο σημείο αυτό καλώ ειδικά τον κύριο Υπουργό να μας πει ποιοι πήραν αυτές τις έξι συχνότητες ή ποιοι πρόκειται να τις πάρουν. 

Αυτή είναι η προϊστορία του καναλιού και πρέπει να σας πω ότι αποτελεί, κατά την εκτίμησή μας, απαράδεκτο εμπαιγμό ολόκληρης της Βουλής αυτή η στάση, αλλά και βαθύτατη προσβολή των κοινοβουλευτικών αρχών. 

Κατ’ αρχάς να δούμε τι συμβαίνει διεθνώς, διότι μπορεί να επικαλεστεί η Βουλή ότι δεν συμβαίνει αλλού. Κάπου διάβασα ότι δεν συμβαίνει αλλού. Κάθε άλλο. Φυσικά δεν υπάρχει παντού τηλεοπτικό κανάλι, υπάρχει σε πολλές χώρες. Η Γαλλία έχει τηλεοπτικό κανάλι δωρεάν και για τις εργασίες της Βουλής και για τις εργασίες της γερουσίας. 

Επίσης τηλεοπτικό κανάλι έχει η Πορτογαλία, το Λουξεμβούργο, η Δανία, η Αυστρία. Και δύο χώρες, η Γερμανία και η Μεγάλη Βρετανία, έχουν κανάλι όπως το «VOX» στη Γερμανία και ειδικό κανάλι του «BBC», που μεταδίδουν συστηματικά τις εργασίες της Βουλής. Και μάλιστα, αλλού αυτήν την εκμετάλλευση την κάνει ιδιωτική εταιρεία, όπως την κάνει στη Γαλλία. Στις υπόλοιπες χώρες είναι κρατική, υπηρεσία της Βουλής δηλαδή, η οποία διέπει τη λειτουργία αυτού του καναλιού.

Κοιτάζουμε τι συμβαίνει διεθνώς. Διεθνώς όμως δεν παρατηρείται η παραπληροφόρηση και η κακόβουλη διαστρέβλωση της πραγματικότητας που συμβαίνει σ’ αυτήν τη χώρα. Και συμβαίνει παραπληροφόρηση και κακόβουλη διαστρέβλωση και από τα κρατικά κανάλια και από τα ιδιωτικά. Πόσες φορές ιδίως στο παρελθόν, αλλά και τώρα δεν βλέπουμε τον τρόπο με τον οποίο τα κρατικά κανάλια παρουσιάζουν τις συζητήσεις της Βουλής, σε σχέση με την κατανομή μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης; Πρώτα ακούγεται ο Υπουργός, πρώτα παρουσιάζεται ο Πρωθυπουργός, πληροφορείται ο λαός ως πρώτη είδηση τι είπε η Κυβέρνηση για το θέμα και μετά έρχεται η πληροφορία ότι αυτό το προκάλεσε η αντιπολίτευση και ότι βγήκε ο τάδε Βουλευτής και υπέβαλε την ερώτηση ή την επερώτηση ή την τοποθέτηση για τη Βουλή. Και να μην αναφερθώ πλέον στα ιδιωτικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, όπου εκεί δεν υπάρχει μόνο το θέμα προνομιακής μεταχείρισης της Κυβέρνησης, –ο κανόνας είναι αυτός, γιατί τα συμφέροντα συμπίπτουν σ’ αυτήν την πλευρά- αλλά υπάρχουν και διάφορες άλλες διασυνδέσεις με πρόσωπα και βλέπουμε διακριτικές μεταχειρίσεις πολιτικών -εννοώ Βουλευτών- από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, απαράδεκτες για το πολιτικό μας σύστημα. 

Επομένως πάσχει το πολιτικό σύστημα και πάσχουμε κι εμείς μαζί με το πολιτικό σύστημα. Γι’ αυτό, όπως είπα και πριν, δεν θα καταφεύγαμε σ΄ αυτόν το νόμο περί προεκλογικών δαπανών και ρύθμισης του τηλεοπτικού χρόνου κομμάτων και Βουλευτών, όπου καταλήξαμε να κάνουμε προσθαφαιρέσεις με δευτερόλεπτα, πόσες φορές θα εμφανιζόμαστε και πόσες δεν θα εμφανιζόμαστε. Αν υπήρχε το κανάλι της Βουλής, ο κάθε πολίτης θα άνοιγε όποτε ήθελε την τηλεόραση και θα παρακολουθούσε τους εκπροσώπους του, θα έβλεπε τι γίνεται εδώ, πώς μιλάει ο καθένας και τι γίνεται, τέλος πάντων, μέσα σ’ αυτήν την Αίθουσα στην πραγματικότητα και όχι με την εικονική παρουσίαση που κάνουν συνήθως τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. 

Θέλω να πω δύο λόγια και για το πόσο όχι μόνο εμπαιζόμαστε ως Βουλή, εμπαιζόμαστε ως πολιτεία από την Κυβέρνηση, αλλά και πόσο βαθιά προσβάλλεται και το πολίτευμά μας. Σας είπα και πριν ότι η αρχή της δημοσιότητας των συνεδριάσεων των δικαστηρίων κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα με το άρθρο 66. Και θα μου επιτρέψετε να σας διαβάσω αυτολεξεί μια μικρή περικοπή από το σύγγραμμα του παλιού καθηγητή, του Σγουρίτσα, που εμείς οι παλαιότεροι τον είχαμε καθηγητή, για να δείτε πώς περιγράφει την αρχή της δημοσιότητας, τι επιδιώκεται με τη δημοσιότητα των συνεδριάσεων της Βουλής. Λέει: « Η δημοσιότις αυτή επιτρέπει την υπό του λαού παρακολούθησιν της δράσεως των αντιπροσώπων του και διευκολύνει ούτω την αναγκαίαν μεταξύ των επαφήν και συνεργασίαν. Επιπλέον, η δημοσιότης είναι και εξαίρετον μέσον διαπαιδαγωγήσεως του λαού διότι παρέχει εις αυτόν την εικόνα των απασχολούντων το κράτος προβλημάτων και του τρόπου της αντιμετωπίσεως αυτών, ενώ εξάλλου ενισχύει το αίσθημα της ευθύνης των Βουλευτών και συντελεί εις την, μετά περισκέψεως και εν όψει των γενικοτέρων συμφερόντων της χώρας, ρύθμιση της συμπεριφοράς των, δοθέντος ότι αύτη παρακολουθείται υπό της κοινής γνώμης και εν καιρώ θα εκτιμηθεί». 

Είναι σαφές τι επιδιώκεται. Πρώτον, όπως λέει και ο σοφός καθηγητής: η ενημέρωση, η διαπαιδαγώγηση και η διαμόρφωση της πολιτικής βούλησης των πολιτών. Και, δεύτερον, ο έλεγχος της Κυβέρνησης, των κομμάτων και των Βουλευτών. 

Σημειώνω, ότι η αρχή της δημοσιότητας είναι υποχρεωτικός κανόνας του Συντάγματος που διέπει τις εργασίες της Βουλής. Δεν κάμπτεται, όπως άλλες διατάξεις, δυνάμει ενός άλλου κανόνος, του άρθρου 65 που λέει ότι η Βουλή αποφασίζει ελευθέρως τα της λειτουργίας της και των συνεδριάσεών της. Επομένως η δημοσιότητα είναι υποχρεωτική από το Σύνταγμα. 

Τώρα, ρώτησε ο κύριος Πρόεδρος γιατί η Κυβέρνηση παραβιάζει τόσο βάναυσα αυτόν τον κανόνα. Δεν υπάρχει άλλη, διαφορετική απάντηση απ’ αυτή που λέμε και ξέρουμε όλοι μας και σεις, κύριοι συνάδελφοι της Συμπολίτευσης: Ότι η Κυβέρνηση είναι δέσμια συμφερόντων που διαφεντεύουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, διότι η Κυβέρνηση δεν έχει το θάρρος να προχωρήσει σε τομές και ρήξεις στον τομέα αυτόν και διότι δυστυχώς το ύστατο καταφύγιό της για να επιβιώσει είναι η χειραγώγηση της κοινής γνώμης μέσω των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.[...] 

Δεν μπορώ παρά να αρχίσω και εγώ με ένα σχόλιο για όσα είπε ο κ. Ακριβάκης, καίτοι δεν είναι αυτήν τη στιγμή εδώ. Θέλω να αναφερθώ δηλαδή στο φαιδρό, ας μου επιτραπεί η έκφραση, ερώτημα προς τη Νέα Δημοκρατία, γιατί δεν κατέθεσε πρόταση νόμου για τον εκτελεστικό νόμο του Συντάγματος, σχετικά με το κανάλι της Βουλής. Ούτε λίγο ούτε πολύ δηλαδή επερώτησε ο κ. Ακριβάκης τη Νέα Δημοκρατία, γιατί δε συμμορφώνεται και δεν εκτελεί τη νομοθετική πρωτοβουλία, την οποία είχε κανονικά η Κυβέρνηση. Αυτό είναι φαιδρό κατά την άποψή μου. Είναι μία έξοδος απελπισίας. 

Το καλύτερο που θα είχε να κάνει ο κ. Ακριβάκης θα ήταν να ρωτήσει το δικό του Υπουργό, του ΠΑΣΟΚ, που προηγήθηκε στο Βήμα και είπε: «Μα, δεν είναι και δύσκολο πράγμα αυτός ο νόμος. Νομοτεχνικά δεν παρουσιάζει καμία δυσκολία και μη μας ψέγετε γιατί δεν φέραμε αυτόν το νόμο, διότι είναι κάτι πάρα πολύ απλό. Το πρόβλημα είναι τεχνικό και δεν είναι ο νόμος». 

Συνεπώς ας πάρει πίσω το ερώτημα το ρητορικό και με έμφαση διατυπωμένο προς τη Νέα Δημοκρατία, διότι πρώτον, στο κάτω – κάτω της γραφής εμείς δεν είμαστε υποχρεωμένοι να καλύπτουμε τα κενά της νομοθετικής πρωτοβουλίας της Κυβέρνησης. Και δεύτερον, ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι μία πρόταση νόμου της Νέας Δημοκρατίας δεν θα είχε καλύτερη τύχη από μία επερώτηση, διότι δεν επρόκειτο να γίνει, όπως όλες, δεκτή. 

Το δεύτερο επιχείρημα του κ. Ακριβάκη ήταν αυτό το περίφημο έγγραφο, η απάντηση της κ. Παπανδρέου για λογαριασμό του Πρωθυπουργού στην ερώτηση των συναδέλφων της Νέας Δημοκρατίας που ρωτούσαν πότε θα καταθέσετε τους εκτελεστικούς νόμους του Συντάγματος. Ο κ. Ακριβάκης βιάστηκε και έμεινε στην πρώτη σελίδα όπου όντως στο τέλος γίνεται μνεία των εκτελεστικών νόμων του άρθρου 15, παράγραφος 1 -άλλων νόμων- και όπου λέει ότι επανεξετάζονται οι υφιστάμενες διατάξεις στην επάρκειά τους. Οι νόμοι αυτοί, της παραγράφου 1 του άρθρου 15, είναι ο έλεγχος ραδιοφωνίας, τηλεόρασης, η μετάδοση εργασιών της Βουλής και των προεκλογικών μηνυμάτων των κομμάτων. Και δεν γύρισε στη δεύτερη σελίδα πάνω-πάνω όπου γίνεται ειδική μνεία του άρθρου 15, παράγραφος 2 του Συντάγματος και του εκτελεστικού νόμου που επιγράφεται «δωρεάν μετάδοση των εργασιών της Βουλής και των προεκλογικών μηνυμάτων…» κ.λπ. όπου παραπλεύρως σημειώνεται φαρδιά-πλατιά ότι ο νόμος αυτός θα κατατεθεί μέχρι το Δεκέμβριο του 2001. Ο κ. Ακριβάκης έκανε αυτό το λάθος. Εντάξει, συγχωρείται και διορθώνεται με αυτά που λέω εγώ. 

Πρέπει, όμως, να δώσει και μια απάντηση ο κύριος Υφυπουργός μην τυχόν και υπήρχε και καμία κακή συνεννόηση ανάμεσα στην Κυβέρνηση και άλλα έλεγε το Υπουργείο Τύπου και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και άλλα η Υπουργός Εσωτερικών. 

Θέλω να σχολιάσω τώρα λίγο τις απαντήσεις που έδωσε ο κ. Πρωτόπαπας. Είπε ότι «εμείς δεχόμαστε την πρόκληση που είπατε, «ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα»». Δυστυχώς, όμως, μόνο «τη Ρόδο» είδαμε από την Κυβέρνηση. Το «πήδημα» δεν το είδαμε. Δεν ακούσαμε τι θα κάνει η Κυβέρνηση ακριβώς για να κάνει αυτό το «πήδημα». Να μας πει πότε θα φέρει το νόμο του Συντάγματος και πότε προγραμματίζει ότι θα έχει επιτύχει τις τεχνικές προϋποθέσεις για να λειτουργήσει το κανάλι της Βουλής. 

Βέβαια ανέφερε και δύο σκέψεις που υποτίθεται ότι συγχωρούν την Κυβέρνηση για την καθυστέρησή της.

Το ένα ήταν ότι έχει μικρή ακροαματικότητα η Βουλή. Κατ’ αρχάς το πώς μετριέται η ακροαματικότητα και με ποια ποιοτικά κριτήρια δίδουν απαντήσεις και πού δίδουν τις απαντήσεις αυτοί που βλέπουν τηλεόραση, είναι πάρα πολύ αμφισβητούμενο. Όλη η Βουλή ξέρει ότι αυτές οι μετρήσεις στερούνται αξιοπιστίας. Εγώ να παραδεχθώ, όμως, ότι έτσι είναι και ότι η Βουλή έχει μικρή ακροαματικότητα. Είναι αυτός λόγος να υπαγορεύει και να επιτρέπει στην Κυβέρνηση να κωλυσιεργεί; Μα, ακριβώς αυτό θέλουμε. Να ανέβει η ακροαματικότητα της Βουλής, να συνηθίσει ο πολίτης να γυρίζει το κουμπί και να βλέπει Βουλή. Και αυτό δεν θα γίνει όσο πλεονάζουν και βομβαρδίζεται ο πολίτης από τα ριάλιτι σόους και δεν έχει την τεχνική δυνατότητα να γυρίσει στη Βουλή. 

Το δεύτερο επιχείρημά του ήταν, εν πάση περιπτώσει η ΕΡΤ μεταδίδει τις κορυφαίες συζητήσεις της Βουλής, όπως τον προϋπολογισμό, τις προ ημερησίας διατάξεως συζητήσεις και άλλα μεγάλα θέματα. Τις μεταδίδει. Το ξέρω. Εκτός από τον προϋπολογισμό, όπου εκεί πράγματι μπορούν να παρελάσουν πολλοί Βουλευτές, οι άλλες συζητήσεις, κύριε Πρόεδρε, μεταξύ ποίων διεξάγονται; Μεταξύ των Αρχηγών, μεταξύ των Υπουργών, άντε και των Κοινοβουλευτικών Εκπροσώπων. Ο απλός Βουλευτής, πλην του προϋπολογισμού, πότε άλλοτε έχει την ευχέρεια να παρουσιαστεί στη Βουλή και ιδίως οι συνάδελφοι των επαρχιών, όπου εκεί ενδεχομένως τα κρατικά κανάλια έχουν τη μεγαλύτερη χρήση και επομένως ο απλός Βουλευτής δεν εμφανίζεται; 

Και αυτό είναι το παράπονο όλων μας. Και αυτό θα βοηθούσε στην αναβάθμιση του Κοινοβουλίου, αν όλοι μπορούσαν να κριθούν και να ελεγχθούν από τον πολίτη που τους ψηφίζει. 

Τέλος, ο κύριος Υπουργός μάς είπε ότι η ΕΡΤ, το κρατικό κανάλι, έχει κάνει θετικά βήματα προς την κατεύθυνση της αντικειμενικότητας και της μετάδοσης επί ίσοις όροις των ειδήσεων. Έχει κάνει θετικά βήματα από πού; Πού βρισκόταν η ΕΡΤ και πού βρίσκεται τώρα; Τι να θυμηθούμε; Αυτήν τη δεκαετία του 1980, τη ζούγκλα, την κατάσταση κολάσεως που επικρατούσε στην κρατική τηλεόραση; Από αυτό το καθεστώς έχουν γίνει πραγματικά θετικά βήματα, αλλά απέχουμε πάρα πολύ από το να φτάσουμε στο ιδεατό πεδίο. 

Να αναφέρω και κάτι στον κύριο Υφυπουργό να το εξετάσει για να δει αν έχω δίκιο ή όχι. Προ μιας εβδομάδος ή κάτι περισσότερο έγινε μια παρουσίαση από την Ευρώπη, όχι από δω, μέσω ΕΡΤ βέβαια δύο μεγάλων θεμάτων σε δύο εκπομπές. Το ένα θέμα ήταν το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και η επόμενη εκπομπή ήταν το μέλλον της Ευρώπης. Τις παρουσίασε κατά πληροφορίες που μου έδωσαν ο δημοσιογράφος Δούκας. Ξέρετε πόσοι μετείχαν στην κάθε μια; Πέντε στελέχη του ΠΑΣΟΚ, Ευρωβουλευτές, Υπουργοί, Υφυπουργοί και ένας Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας που μόλις κατόρθωσε και είπε «καλησπέρα σας». Ας μην μιλάμε, λοιπόν, για αντικειμενικές ενημερώσεις και ας εξετάσει ο κύριος Υφυπουργός τι έγινε μήπως είναι και κάτι που έγινε εναντίον της θελήσεώς τους. Πέντε στελέχη του ΠΑΣΟΚ και ένα της Νέας Δημοκρατίας που είπε «καλησπέρα σας». 

Τέλος, ενώνω και εγώ το αίτημα που διατύπωσε καθαρά και ο κ. Κουβέλης: Πείτε μας πρώτον, πότε βλέπετε αυτές οι τεχνικές δυσκολίες τελικά να υπερπηδώνται και το δεύτερο, που εγώ θα ήθελα να μου πείτε και δεν το απαντήσατε, είναι τέλος πάντων αυτές τις έξι συχνότητες που έχουν προκηρυχθεί ή δόθηκαν κιόλας, ποιοι τις έχουν; Ονοματίστε τους να τους ακούσουμε κι εμείς, να γραφτούν στα Πρακτικά για να ξέρουμε ποιοι έχουν τις έξι συχνότητες που υπάρχουν.