ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΙΗ'-29 ΜΑΪΟΥ 2003(Ν.3160/2003):Συζήτηση άρθρων Σ.Ν. Υπ. Δικαιοσύνης"Επιτάχυνση της ποινικής διαδικασίας και άλλες διατάξεις"(Εισηγήτρια)

Κατ’ αρχάς οφείλω να επισημάνω ότι έγιναν πολλές προσαρμογές από τον Υπουργό Δικαιοσύνης στα άρθρα, σύμφωνα με τις προτάσεις ολόκληρης της Αντιπολίτευσης, και επομένως οι παρατηρήσεις επί των άρθρων είναι περιορισμένες. 

Έχουμε αντίρρηση στο άρθρο 1 και ιδίως στην παράγραφο 2, που αφορά υποθέσεις εξαιρετικής φύσης. Αυτή η αλλαγή είναι σωστή, δηλαδή το να πάμε από το «συγκλονισμό της κοινής γνώμης», όπως έλεγε παλαιότερη διάταξη, σε «υποθέσεις εξαιρετικής φύσης», αλλά διαφωνούμε στο δικαίωμα του Υπουργού Δικαιοσύνης να παραγγέλλει, δηλαδή να διατάσσει, τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για τη διενέργεια ανάκρισης και την εισαγωγή της υπόθεσης στο ακροατήριο κατά απόλυτη προτεραιότητα. 

Υπενθυμίζω ότι αυτό έγινε σε μία έξαρση λαϊκισμού της Κυβέρνησης από κάποιον τελευταίο Υπουργό Δικαιοσύνης, για να επιδείξει η Κυβέρνηση ευαισθησία σε υποθέσεις που όντως συντάραξαν την κοινή γνώμη, όπως έλεγε η παλιά διάταξη. 

Νομίζω ότι αυτοί οι λαϊκισμοί δεν ωφελούν, διότι ο Υπουργός Δικαιοσύνης κάνει μία κίνηση προς τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου που μπορεί, κατά πολλούς τρόπους, να παρεξηγηθεί. Αυτό δεν χρειάζεται, διότι σύμφωνα με το άρθρο 35, όπως τροποποιήθηκε, και αναφέρομαι στο άρθρο 4 του νομοσχεδίου, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έχει ούτως ή άλλως από μόνος του το δικαίωμα σε υποθέσεις εξαιρετικής φύσης να διατάσσει τη διεξαγωγή της ανάκρισης και την εισαγωγή της υπόθεσης στο ακροατήριο κατά απόλυτη προτεραιότητα. 

Συνεπώς έχει τη δυνατότητα ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου να το κάνει από μόνος του αυτό. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης μπορεί να πάρει και ένα τηλέφωνο -ας μην υπερβάλλουμε- γιατί πρέπει να υπάρχει επικοινωνία του Υπουργού Δικαιοσύνης με τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. 

Επομένως αυτή η πανηγυρική εξαγγελία στο άρθρο 1 παράγραφος 2, δηλαδή στο άρθρο 30, για την επίσπευση δεν χρειάζεται. 

Έρχομαι στο άρθρο 2. Όντως η Ένωση Ποινικολόγων υποστηρίζει ότι πρέπει ο καλούμενος προς προκαταρκτική εξέταση, εκείνος στον οποίον αποδίδεται μία αξιόποινη πράξη και παρίσταται με το συνήγορό του, να παίρνει αντίγραφα όλη της δικογραφίας. 

Εγώ, προσωπικά, δεν είμαι βέβαιη για το αν θα πρέπει να παίρνει αντίγραφα της δικογραφίας. Δυστυχώς όπως έχουμε καταντήσει -όχι γιατί θεωρητικά δεν είναι σωστό, διότι θεωρητικά είναι πολύ σωστό και έτσι συμβαίνει σε όλες τις ξένες νομοθεσίες- με τα φαινόμενα των φέιγ βολάν που έχουν κυκλοφορήσει από τις προανακρίσεις, τις ανακρίσεις και τις προκαταρκτικές εξετάσεις κλονίζεται η πεποίθησή μου για το αν ενδείκνυται να επεκτείνουμε αυτό το δικαίωμα και σε όλα τα έγγραφα της δικογραφίας. 

Θα ήθελα, όμως, να βεβαιωθώ και ερωτώ, αν αυτή η τροποποίηση καθιστά το περιεχόμενο της προκαταρκτικής εξέτασης μέρος της δικογραφίας, πλην της ένορκης εξέτασης του υπόπτου, δηλαδή, όταν και αν ασκηθεί ποινική δίωξη και πάει η υπόθεση στην ανάκριση, εάν ο κατηγορούμενος θα έχει στα χέρια του όλο το φάκελο της προκαταρκτικής εξέτασης. 

Εγώ βγάζω το συμπέρασμα ότι αυτό θα γίνεται. Αυτό είναι θετικό, διότι αλλιώς, υπό το ισχύον καθεστώς, τον κυνηγάει μία προκαταρκτική εξέταση που δεν την ξέρει μέχρι το ακροατήριο και την οποία προκαταρκτική εξέταση μπορεί να την έχει υπόψη του το δικαστήριο με όποιους τρόπους –δικαστήριο είναι- αλλά δεν την ξέρει ο ίδιος ο κατηγορούμενος. 

Συνεπώς, αν συμβαίνει αυτό, απαλύνεται κάπως η αδυναμία του υπόπτου και εξεταζομένου να λάβει και αντίγραφα της δικογραφίας. 

Στο άρθρο, 50, παράγραφος 4, η υπέρβαση εξουσίας επανέρχεται σωστά στην ενδεικτική απαρίθμηση και φεύγουν απλώς αυτά τα περί ενόρκων και ετυμηγορίας, τα οποία δεν έχουν πλέον θέση στο σύστημα.

Κύριε Υπουργέ, στη διάταξη που είχατε κυκλοφορήσει υπήρχε και η «χειροτέρευση της θέσης του κατηγορουμένου» μέσα στους λόγους υπέρβασης εξουσίας, η οποία τώρα έφυγε και επανέρχεται στην αρχική διατύπωση. Δεν ξέρω αν πρέπει να φύγει, διότι η χειροτέρευση της θέσης κατηγορουμένου νομίζω ότι ακόμα «παίζει» στην πρακτική των δικαστηρίων, ανάμεσα στην απόλυτη ακυρότητα και στην υπέρβαση εξουσίας. Αν θυμάμαι καλά –τελευταία δεν έχω ασχοληθεί επισταμένως- άλλοτε θεωρείται απόλυτη η ακυρότητα και είχε σημασία αυτό, διότι η απόλυτη ακυρότητα εξεταζόταν αυτεπαγγέλτως και άλλοτε θεωρείται υπέρβαση εξουσίας. Τώρα βέβαια, η υπέρβαση εξουσίας εξετάζεται και αυτή αυτεπαγγέλτως από τον Άρειο Πάγο. 

Διερωτώμαι: Σκόπιμα έφυγε η «χειροτέρευση της θέσης κατηγορουμένου» από την υπέρβαση εξουσίας, για να μείνει πάλι «φλου» αν είναι απόλυτη ακυρότητα ή αν είναι υπέρβαση εξουσίας ή μήπως πρέπει να ξαναμπεί, για να το ξεκαθαρίσουμε μια και καλή;[...] 

Έρχομαι στο θέμα του άρθρου 511 και στην παραγραφή. Κύριε Υπουργέ, θα προκαλέσει τεράστιες δυσχέρειες η ρύθμιση που έχετε. Συμφωνώ βέβαια με όσα είπε ο κ. Κουβέλης και δεν τα επαναλαμβάνω. Αυτή η ρύθμιση δεν οδηγεί σε ελάφρυνση και επιτάχυνση ιδίως των διαδικασιών του Αρείου Πάγου. Σκεφθείτε ότι τώρα μπορεί να υποβληθεί ένας θεωρητικά παραδεκτός λόγος αναιρέσεως, ακόμα και φανταστικός, και όταν ο Άρειος Πάγος δει ότι υπάρχει ένας τυπικά παραδεκτός λόγος αναιρέσεως και συμπλήρωση της παραγραφής, προχωρεί σε οριστική παύση της ποινικής δίωξης, χωρίς να μπαίνει στην ουσία και χωρίς να εξετάζει την υπόθεση. 

Τώρα λέτε στον Άρειο Πάγο ότι και αν έχει συμπληρωθεί η παραγραφή, πρέπει να δει, αν η αναίρεση είναι βάσιμη για έναν τουλάχιστον λόγο αναιρέσεως, δηλαδή πρέπει να κάνει έρευνα της υποθέσεως.

Πρέπει να προσδιορισθεί η δίκη, να παραστούν ο αναιρεσίων και ο αντίδικός του να αναπτύξουν το λόγο αναιρέσεως, να αποφασίσει ο Άρειος Πάγος, αν είναι βάσιμος ο λόγος, και όταν αποφασίσει ότι ο λόγος είναι βάσιμος, τι κάνει; Θα αναιρέσει για το βάσιμο λόγο αναιρέσεως και μετά θα παύσει οριστικά την ποινική δίωξη ή θα αγνοήσει όλη αυτήν τη διαδικασία και τη βασιμότητα του λόγου αναιρέσεως και θα πει παύει οριστικά η δίωξη λόγω παραγραφής; 

Είναι παράλογο. Δεν νομίζω ότι βοηθά σε τίποτα. Δεν καταλαβαίνω γιατί μπαίνει αυτή η διάταξη. Για να περιορίσουμε δηλαδή την παραγραφή, η οποία είναι ουσιαστικού δικαίου; Άπαξ και άργησε η δικαιοσύνη μέχρι εκεί, ε, δεν μπορεί αυτό να είναι εις βάρος του κατηγορουμένου. Να μην αργούσε. Και να μη συμπληρωνόταν η παραγραφή μέχρι τότε. Και όταν κάνουμε τώρα στο νομοσχέδιο τέτοιες επισπεύσεις και υποτίθεται ότι τα πράγματα θα πάνε πιο γρήγορα και δεν θα παραγράφονται τα αδικήματα, δεν είναι δυνατόν να βάζουμε μια τέτοια διάταξη, που εκτός απ’ όλα τα άλλα, όπως είπα, είναι και παράλογη για τη διαδικασία του Αρείου Πάγου. 

Σκεφθείτε, όπως έλεγα στην επί της αρχής συζήτηση νομίζω ή στην επιτροπή, το λόγο αναιρέσεως «εκ πλαγίου εσφαλμένη εφαρμογή του ουσιαστικού νόμου». Δεν είναι ένας λόγος αναιρέσεως που περνάει έτσι εύκολα. Θέλει και ανάπτυξη από τον αναιρεσίοντα, θέλει και μελέτη από τον εισαγγελέα, θέλει και μελέτη από τους δικαστές. Η εκ πλαγίου παράβαση είναι ο δυσκολότερος λόγος αναιρέσεως. Και μάλιστα όταν μπλέκεται και με την έλλειψη αιτιολογίας. Να μη φθάσουμε και σε προχειρότητες, δηλαδή να λέει ο Άρειος Πάγος έλλειψη αιτιολογίας οπωσδήποτε για να δεχθεί την παραγραφή. Συνεπώς νομίζω ότι εδώ πρέπει να επανέλθουμε στο παλιό καθεστώς. Αν βρεθεί και ένας τρόπος να αποφεύγονται αυτές οι φαιδρότητες, που συμβαίνουν καμιά φορά με τους συνηγόρους που πετάνε διάφορα φανταστικά πράγματα, ως λόγους αναιρέσεως -παραδεκτούς βέβαια για να συμπληρωθεί η παραγραφή- καλό θα ήταν. Αλλά, όλα αυτά είναι αποτέλεσμα του ότι η παραγραφή συμπληρώνεται, διότι καθυστερούμε τις δίκες. 

Θέλω να μιλήσω λίγο για το άρθρο 58 και για τις αυξήσεις των θέσεων των δικαστών. Εντάξει, καλώς γίνονται αυτές οι αυξήσεις. Σας είχα πει και στην επιτροπή ότι πρέπει τώρα που επανήλθε η αναίρεση κατά παραπεμπτικών βουλευμάτων επί κακουργήματι, να γίνει μια σχετική αύξηση των θέσεων των αρεοπαγιτών, ίσως και των αντεισαγγελέων του Αρείου Πάγου. Εσείς μπορείτε να μελετήσετε τι ακριβώς συμβαίνει. Μου είπατε ότι είναι υπεραρκετοί. Εγώ σας είπα ότι δεν είναι αρκετοί, διότι και τώρα οι πέντε-έξι επιθεωρητές, δεν ασκούν πλήρη καθήκοντα. Κάνουν μόνο επιθεώρηση. Συνεπώς θα έπρεπε να γίνει κάποια λογική αύξηση των θέσεων των αρεοπαγιτών. 

Κάτι άλλο ακόμα. Θα κενωθούν πολλές θέσεις βέβαια εφόσον θα προαχθούν στις παραπάνω θέσεις. Θα χρειαστεί να πάρετε καινούργιους. Διερωτώμαι. Ύστερα από τον τελευταίο διαγωνισμό που έγινε και πήρατε κάπου είκοσι άτομα, έναν δηλαδή περιορισμένο αριθμό, ενώ έχουν πάρει τη βάση περισσότεροι. Και αρχικά, όπως πληροφορούμαι, η πρόθεσή σας ήταν να πάρετε πολύ περισσότερους, αλλά περιορίσατε τον αριθμό –τέλος πάντων δικαίωμά σας είναι, πώς το μελετάτε με τις υπηρεσίες-. Αλλά μήπως είναι ευκαιρία –και είναι και εύλογο το αίτημα του τελευταίου διαγωνισμού να θεωρηθούν επιτυχόντες- όσοι έχουν πάρει τη βάση και να πληρωθούν οι κενές θέσεις; Σας διαβεβαιώ, από τους λογαριασμούς που κάνω, ότι και αυτούς να πάρετε πάλι θα υπάρχουν πολλά κενά και πάλι θα κάνετε νέο διαγωνισμό για να μπουν καινούργιοι. 

Συνεπώς αυτό που λέτε –και το είπατε μάλλον ανεπισήμως και όχι επισήμως- ότι θα γίνει σύντομα νέος διαγωνισμός με πολλές θέσεις, δεν είναι ικανοποιητική απάντηση. Μπορείτε να τους πάρετε όλους τώρα και να κάνετε και τον καινούργιο διαγωνισμό εν ευθέτω χρόνο για τις υπόλοιπες κενές θέσεις που θα μείνουν.[...] 

Πράγματι η συζήτηση πήρε κάποιον άλλο δρόμο στο ήμισυ της συνεδριάσεως και είμαι υποχρεωμένη κι εγώ να ακολουθήσω αυτόν το δρόμο, διότι νομίζω ότι και η Κυβέρνηση και ο κύριος Υπουργός, αλλά κυρίως ο κ. Ακριβάκης, ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος, εστράφησαν κατά της Νέας Δημοκρατίας με τρόπο άδικο και εκτός πραγματικότητας. 

Είπε ο κύριος Υπουργός ότι η Νέα Δημοκρατία επιδιώκει με τις παρεμβάσεις της να προκαλέσει ανασφάλεια στη δικαιοσύνη. Και ήθελα να ρωτήσω: Τη δήλωση ότι αυτό το έτος θα είναι «έτος εισαγγελέων» -μια δήλωση με νόημα και νομικό και πολιτικό- η Νέα Δημοκρατία την έκανε; Ο ίδιος ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου αισθάνθηκε ότι συντρέχουν όλες οι προϋποθέσεις για να παρέμβει ο εισαγγελέας αυτήν τη χρονιά και να βάλει το μαχαίρι στο κόκαλο, όπως ζητείται απ’ όλες τις πλευρές, και όχι η Νέα Δημοκρατία. Η Νέα Δημοκρατία κάνει την πολιτική της κριτική, στρέφεται προς τον ελληνικό λαό και προς όλους τους παράγοντες και προς τη δικαιοσύνη, αλλά αυτές οι δηλώσεις έχουν γίνει από άλλα χείλη και δεν είμαστε εμείς που επιδιώκουμε ανασφάλεια στη δικαιοσύνη, αλλά είναι η ίδια η Κυβέρνηση που με τη συνολική στάση της όλα αυτά τα χρόνια που ασκεί την εξουσία δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να επεμβαίνει, άλλοτε εμμέσως και άλλοτε απροκάλυπτα, στο ρόλο της δικαιοσύνης. 

Και ερωτώ, κύριε Υπουργέ: Το 2000 ποιος ήταν Υπουργός Δικαιοσύνης που εψήφισε αυτήν τη διάταξη, που τώρα εσείς την αλλάζετε και είναι προς τιμήν σας, σε συγκλονιστικές για την κοινή γνώμη υποθέσεις, ο Υπουργός της Δικαιοσύνης να διατάσσει τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να παρεμβαίνει. Και ποιος το 2000 ανέμειξε τον Υπουργό Δικαιοσύνης με τη διαδικασία του άρθρου 29 που κινεί την ολομέλεια των εφετών εν συμβουλίω; Εσείς τα ψηφίσατε αυτά τα πράγματα το 2000 και ερχόσαστε τώρα να τα πάρετε πίσω. Εσείς καλά κάνετε προσωπικά που τα παίρνετε πίσω. Αλλά μην κατηγορείτε τη Νέα Δημοκρατία, η οποία είχε πολλούς λόγους όταν ήταν κυβέρνηση να παρέμβει για να ζητεί τη σύγκλιση της ολομέλειας των εφετών και ουδέποτε το έκανε ευθέως και απροκάλυπτα. Όλες οι συγκλίσεις έγιναν κατόπιν ανακοινώσεως ή αιτήσεως μελών της ολομελείας εφετών. Συνεπώς μη μας κατηγορείτε για πράγματα που εσείς ψηφίσατε και τώρα τα παίρνετε πίσω. 

Όσον αφορά τις υποθέσεις που τρέχουν και στις οποίες αναφέρθηκε και ο κ. Ακριβάκης, αλλά φρονίμως ποιών άρχισε να μας μιλάει για τις αιτήσεις της Νέας Δημοκρατίας, για το Γιάκοβλεφ, για το Φάλκον και για το «ΣΑΜΙΝΑ», ξεχνάτε, κύριε Υπουργέ, και εσείς προπαντός, κύριοι συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ, ποιες υποθέσεις με αναφορές εισαγγελέων είναι εκκρεμείς ακόμα στη δικαιοσύνη και δεν κινείται φύλλο; Διότι ούτε η Βουλή κάνει το καθήκον της, όπως πρέπει να το κάνει, ούτε η εισαγγελία προχωρεί περιμένοντας –να μην πω οχυρούμενη πίσω από- τη Βουλή. Θυμηθείτε την υπόθεση της ΔΕΚΑ. Παρεγράφησαν βέβαια λόγω διετίας οι ευθύνες Υπουργών από το 2000 και πριν. Παρεγράφησαν και οι ευθύνες της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς και όλων των άλλων που συμμετέχουν; Ο νόμος περί ευθύνης Υπουργών, που ψηφίσαμε, δεν αποκλείει τη συνέχεια της εισαγγελικής και της δικαστικής έρευνας σε αυτές τις υποθέσεις. Αλλά μένουν ανενεργείς. Για το ΞΥΣΤΟ, το οποίο επίσης ήλθε εδώ με αναφορά εισαγγελέων, μπορεί οι ευθύνες για το παρελθόν των Υπουργών λόγω της ειδικής διάταξης να παρεγράφησαν. Για τους συμμετόχους δεν πρέπει να συνεχιστεί η διαδικασία; Το ίδιο είναι και για τις ελληνοποιήσεις. 

Λοιπόν, ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, η υπόθεση της ΔΕΚΑ που αφορά το χρηματιστήριο και συναρτάται βεβαίως ως υπόθεση του χρηματιστηρίου με όλες τις άλλες που τρέχουν, είναι πολύ σοβαρές υποθέσεις για να κάνουμε ότι τις έχουμε ξεχάσει. Και νομίζω ότι η Νέα Δημοκρατία που φωνάζει και θέλει επιτάχυνση και σωστή διερεύνηση των υποθέσεων του χρηματιστηρίου, έχει πάρα πολύ δίκιο και αυτό είναι η Κυβέρνηση να συνταυτιστεί μαζί της στη διερεύνηση αυτών των υποθέσεων. Τώρα να μην μπω σε όσα γράφονται στις εφημερίδες καθημερινά και μας κάνουν όλους να σηκώνονται οι τρίχες της κεφαλής μας. 

Και έρχομαι στο νομοσχέδιο. Στα άρθρα, όπως είπαμε, έχουν γίνει πολλές βελτιώσεις, συμφωνούμε με τα περισσότερα. Εμείς ως Νέα Δημοκρατία καταψηφίζουμε μόνο το άρθρο 1, ειδικά για την παράγραφο 2, την παρέμβαση του Υπουργού να επισπεύδει τέλος πάντων τις διαδικασίες μέσω του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, και το άρθρο 50 ειδικά για την παραγραφή εν επιδικία στον Άρειο Πάγο. Επαναλαμβάνω, κύριε Υπουργέ, ότι ο Άρειος Πάγος θα βρεθεί μπλεγμένος με αυτήν την ιστορία. Διότι δεν θα ξέρει τι να κάνει. Μάλλον θα υποχρεώνεται να κάνει μία ολόκληρη δίκη για να βρει βάσιμο λόγο αναιρέσεως, θα βρίσκει το βάσιμο λόγο αναιρέσεως και τι θα κάνει; Θα επιστρέφει τη δικογραφία στο δικαστήριο της παραπομπής, να δικάσει ξανά την υπόθεση για να κηρύξει την παραγραφή; 

Είναι αυτή επίσπευση των διαδικασιών ή παράταση; Αφού θα έχει κάνει μια δίκη και θα έχει βρει βάσιμο λόγο αναιρέσεως, θα τα ξεχνάει όλα αυτά και θα λέει ότι παύει οριστικά τη δίωξη λόγω παραγραφής. Μπορεί να είναι ευγενική η πρόθεσή σας να μην παρελκύονται οι δίκες και να φθάνουν να παραγράφονται εν επιδικία στον Άρειο Πάγο, αλλά πρέπει να αιτιώμεθα εαυτούς και αλλήλους, γιατί έχουμε κάνει τέτοιες διαδικασίες, οι οποίες τραβάνε τις δίκες μέχρι εκεί. Δεν πρέπει, όμως, να φθάνουμε να βιάζουμε τις διαδικασίες, για να καλύψουμε αυτό το μειονέκτημα. 

Είπατε τι φταίει ο παθών. Τώρα, όμως, ο παθών θα πάθει μεγαλύτερο «κάζο» με τη ρύθμιση που κάνετε, διότι αν βρεθεί βάσιμος λόγος αναιρέσεως θα έχει και ένα βάσιμο λόγο αναιρέσεως εναντίον του. Φαίνεται ότι δεν είστε διατεθειμένος να το πάρετε αυτό πίσω και για τους λόγους αυτούς εμείς θα καταψηφίσουμε αυτήν τη διάταξη.[…] 

Η τροπολογία με γενικό αριθμό 1506, την οποία έχω υπογράψει εγώ και ο κ. Κατσαρός, αφορά τους υπαλλήλους της Κεντρικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Δικαιοσύνης σχετικά με το επίδομα που ζητούν και για το οποίο έχουν προχωρήσει σε απεργία και έχουν εξαγγείλει και άλλες. 

Στην επιτροπή, ο κύριος Υπουργός, μας είπε ότι το θέμα λύθηκε και ότι αυτό το επίδομα θα δοθεί μέσω των υπερωριών και ότι υπολείπεται μόνο η υπογραφή του κ. Φλωρίδη. 

Δεδομένου ότι αυτά οι υπάλληλοι τα έχουν ακούσει πάρα πολλές φορές –παλεύουν εδώ και χρόνια γι’ αυτή την υπόθεση- θα ήθελα να μας πει ο κύριος Υπουργός εάν από την τελευταία φορά που μιλήσαμε προωθήθηκε καθόλου αυτή η τελευταία λύση των υπερωριών ή εάν πρόκειται εντός των ημερών να υπογραφεί, προκειμένου να ξέρουν και οι υπάλληλοι τι θα κάνουν. 

Να μην αναγκαζόμαστε με επίκαιρη ερώτηση να φέρουμε εδώ τον κ. Φλωρίδη για να δούμε, εάν ισχύουν αυτά που μας λέει ο κύριος Υπουργός Δικαιοσύνης, και που δεν έχουμε καμία διάθεση να τα αμφισβητήσουμε. 

Δύο συνάδελφοι έχουμε καταθέσει μία διάταξη για τα ένδικα μέσα και βοηθήματα ενώπιον Συμβουλίου της Επικρατείας και των Διοικητικών Δικαστηρίων που έχουν απορριφθεί λόγω της μη κατάθεσης παραβόλου. Βέβαια είναι διαδικασία της διοικητικής δικαιοσύνης, δεν είναι σ’ αυτά που ψηφίσαμε μόλις προ ολίγου, μπορεί και εδώ όμως να μπει η διάταξη. Θα ήθελα να ξέρω ποια είναι η θέση του Υπουργού απέναντι σ’ αυτό το πρόβλημα που έχω βάλει, δηλαδή την απόρριψη ενδίκων μέσων λόγω μη καταβολής παραβόλου εξαιτίας αβλεψίας του δικηγόρου-υπερασπιστού. Τέτοιες διατάξεις έχουν κατά καιρούς πολλές ψηφισθεί, καιρός είναι και τώρα να ψηφισθεί και για εκείνες που απερρίφθησαν μέχρι το τέλος του 2001. 

Έρχομαι σε κάποιες άλλες τροπολογίες συλλήβδην που έχουν υπογράψει άλλοι συνάδελφοι, όπως την 1518, την 1520, την 1521 και 1522. Εμείς σαν Νέα Δημοκρατία τις υποστηρίζουμε. Δεν ξέρω οι συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ που τις υπέγραψαν γιατί δεν τις υποστηρίζουν. Θέλουμε να στηριχθούν οι δικαστικοί υπάλληλοι για το πρόσθετο έργο που επωμίζονται. Είμαστε υπέρ του να δοθούν αυτά τα ειδικά επιδόματα και μάλιστα χωρίς διακρίσεις, όπως είναι στην τροπολογία με δεκατέσσερα έτη και με εξαίρεση εκείνων που δεν έχουν τα τυπικά προσόντα. Όλοι οι δικαστικοί υπάλληλοι πρέπει να πάρουν πρόσθετο επίδομα. 

Συμφωνώ με τον κ. Σγουρίδη τουλάχιστον για τα παιδιά των συμβολαιογράφων ως προς τις ακριτικές περιοχές. Ας βγάλετε έξω, κύριε Υπουργέ, την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη τις μεγάλες πόλεις. Όμως τώρα η Αλεξανδρούπολη, η Ξάνθη, η Κομοτηνή, η Καβάλα εκεί τουλάχιστον να μην μπορεί να γίνει αυτή η μεταβίβαση από το γονιό στο παιδί του;