ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΜΓ'-1.6.1998(Ν.2621/1998):Σ.Ν. Υπ. Παιδείας"Ρύθμιση θεμάτων οργάνωσης και λειτουργίας Τ.Ε.Ι."(συνέχεια)-Κοιν. Εκπρόσωπος
Κατ' αρχήν θα ήθελα να πω ότι είναι προς τιμήν του κυρίου Υπουργού, ότι δέχεται τις προτάσεις της Πλειοψηφίας του Σώματος και επανέρχεται στα 2/3 του ασύλου. Δεν ξέρω στην πραγματικότητα πόση διαφορά έχει το 2/3 με τα 3/4, γιατί εξαρτάται από το σύνολο, αλλά όσο περισσότερο αυστηροποιείται η πλειοψηφία αυτή, τόσο καλύτερο είναι και για το άσυλο και για τα ΤΕΙ.
Θα ήθελα δύο άλλα σημεία να θίξω και επικαλούμαι την προσοχή του κυρίου Υπουργού. Το ένα είναι η παρ. 8 που δίνει την αληθή έννοια του άρθρου 13 παρ. 3. Προφανώς, για να επιστρατεύεται η αυθεντική ερμηνεία, θέλει ο νομοθέτης, δηλαδή, το Υπουργείο, να προσδώσει αναδρομική εφαρμογή στο άρθρο 13 παρ. 3 του ν. 1404. Δηλαδή, στο δικαίωμα αναπομπής αποφάσεων των οργάνων των ΤΕΙ από τον Υπουργό. 'Όπως διαβάζω το άρθρο 13 παρ. 3 είναι υπερβολική η εξουσία του Υπουργού, γιατί μπορεί να αναπέμπει πράξεις όλων των οργάνων είτε είναι εκλεκτορικά σώματα είτε είναι όργανα διοικήσεως, όχι μόνο αν συντρέχουν νομικοί λόγοι -λόγοι νομιμότητας- αλλά και όταν οι ρυθμίσεις που γίνονται δεν παρέχουν τις εγγυήσεις για μια σύμμετρη ανάπτυξη των ΤΕΙ ή για ισότιμες συνθήκες διδασκαλίας, σπουδών και εξετάσεων.
Αυτή είναι μια πάρα πολύ μεγάλη εξουσία και τη δίνετε στον Υπουργό, για να αναπέμπει αποφάσεις των οργάνων διοικήσεως του ΤΕΙ. Είναι, λοιπόν, εύλογο τουλάχιστον τα εκλεκτορικά σώματα που εκφέρουν κρίσεις ουσίας και ακαδημαϊκού περιεχομένου να μην υπόκεινται σε αυτήν τη δαμόκλειο σπάθη της αναπομπής από τον Υπουργό, παρά μόνο για λόγους νομιμότητας. Είναι σωστό αυτό. Γιατί όμως γίνεται με ερμηνευτική διάταξη και δεν γίνεται με αλλαγή του νόμου;
Προφανώς, πρέπει να καλυφθούν περιπτώσεις αναπομπής από τον Υπουργό για κρίσεις εκλεκτορικών σωμάτων στο παρελθόν. Το ερώτημα είναι πόσο μακριά θα πάει; Η διάταξη αυτή ισχύει επί δεκαπέντε χρόνια. Δηλαδή, την ερμηνεύουμε αναδρομικά αφ' ης ίσχυσε; Ας μας πει ο κύριος Υπουργός ποιες πράξεις αναπομπής του Υπουργού για κρίσεις ουσίας των εκλεκτορικών σωμάτων έχουν γίνει και δεν θέλει πλέον να ισχύσει ο περιορισμός της πλειοψηφίας των 2/3. 'Έχει σημασία το πράγμα. Εμείς πολιτική κάνουμε και θέλουμε να ξέρουμε ποιοι Υπουργοί και πόσο βαθιά έβαλαν το νυστέρι για να αναπέμψουν πράξεις των εκλεκτορικών σωμάτων για θέματα ουσίας και όχι βέβαια για θέματα νομιμότητας.
Με την ευκαιρία, δεν τροποποιείτε και τα υπόλοιπα του άρθρου 13; Δηλαδή, θα αναπέμπονται από τον Υπουργό πράξεις διοικήσεως των οργάνων με την αιτιολογία ότι δεν παρέχουν εγγυήσεις για μια σύμμετρη ανάπτυξη όλων των ΤΕΙ; Τι θα πει αυτό το πράγμα; Τι θα πει, "διότι δεν παρέχουν εγγυήσεις για ισότιμες συνθήκες διδασκαλίας σπουδών και εξετάσεων"; Νομιμοποιείται ο Υπουργός να κρίνει αν μέσα σε ένα ΤΕΙ, μία απόφαση ενός οργάνου διοικήσεως διαταράσσει τις ισορροπίες; Τα πράγματα είναι πολύ αμφίβολα. Γι’ αυτό, ζητώ πρώτον μία εξήγηση πόσο μακριά πάει η αναδρομική εφαρμογή και ποιες πράξεις πρέπει να καλυφθούν και δεύτερον, πώς εκτιμά ο Υπουργός αυτήν τη γενική διάταξη του άρθρου 13.
Δύο λόγια τώρα για μια κατηγορία διδασκόντων για τους οποίους κάνετε μια ρύθμιση που υποτίθεται ότι θα τους βοηθήσει, αλλά στην πραγματικότητα μάλλον θα περιπλέξει εσάς, τα ΤΕΙ και τους ιδίους. Πρόκειται για τους καθηγητές ξένων γλωσσών. Αυτοί ήδη έχουν υποστεί μία capitis deminutio, ένα φοβερό υποβιβασμό. Έχουν τον τίτλο του επίκουρου και παίρνουν αποδοχές ούτε καθαρίστριας. Παίρνουν διακόσιες έως διακόσιες πενήντα χιλιάδες δραχμές.
Τώρα, πάτε να κάνετε μία τακτοποίηση και τους εντάσσετε στη βαθμίδα του καθηγητού εφαρμογών. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που έχουν διδάξει δέκα και δεκαπέντε χρόνια. Δεν θα έπρεπε να έχουν το δικαίωμα, να ενταχθούν κάποιοι τουλάχιστον, λόγω πολυετούς υπηρεσίας και στη βαθμίδα του επίκουρου;
Δεύτερον, λέτε "μετά από κρίση από το εκλεκτορικό σώμα". Τι κρίση; Θα είναι κρίση ουσίας για ανθρώπους που δουλεύουν δεκαπέντε χρόνια; Δηλαδή, τι θα τους πουν; Δεν μας κάνετε τώρα, μετά από δεκαπέντε χρόνια; Αυτή η κρίση θα πρέπει να είναι περίπου αυτόματη. Βέβαια, δεν μπορούμε να ορίσουμε αυτοδίκαιη ένταξη, αλλά τουλάχιστον θα πρέπει να υιοθετήσετε μία διατύπωση που θα λέει "ένταξη η οποία επιβεβαιώνεται από το εκλεκτορικό σώμα του τμήματος".
Αυτό θα είναι μία ένδειξη και θα υποδεικνύει στα εκλεκτορικά Σώματα να κάνουν μία τακτοποίηση.
Τρίτον, που αφορά την ίδια κατηγορία, είναι το ότι δίνετε δικαίωμα ένταξης σε όλα τα ΤΕΙ. Δηλαδή, να ζητήσουν την ένταξη σε όποιο ΤΕΙ θέλουν, γιατί λέτε "του ιδίου ή άλλου ΤΕΙ". Καταλαβαίνετε τι θα γίνει, όταν ξεσηκωθούν όλοι οι υπηρετούντες σε οποιοδήποτε ΤΕΙ και υποβάλλουν αιτήσεις σε ένα συγκεκριμένο ΤΕΙ; Φυσικά, όλοι θα θέλουν να έρθουν στην Αθήνα.
Πρέπει να εκτιμήσετε μήπως η συγκεκριμένη ένταξη πρέπει να γίνεται στο ίδιο ΤΕΙ για να μην επέλθει αναστάτωση μεταξύ όλων των ΤΕΙ της χώρας.
Και κάτι άλλο ακόμη που δεν καταλαβαίνω. Παρεμβάλλεται μία απόφαση του υπηρεσιακού συμβουλίου των ΤΕΙ. Τι απόφαση είναι αυτή και σε ποιο στάδιο; Στο αρχικό μήπως; Η αίτηση που υποβάλλεται θα ήθελα να ξέρω πού θα πάει. Πρώτα στο υπηρεσιακό συμβούλιο ή στο εκλεκτορικό σώμα; Και τι θα πει το υπηρεσιακό συμβούλιο; Θα εκτιμήσει τυπικά προσόντα για να την εισαγάγει στο εκλεκτορικό Σώμα ή ανάποδα αφού κρίνει το εκλεκτορικό σώμα την ουσία, μετά θα πάει και στο υπηρεσιακό συμβούλιο, για να κρίνει τι; Είναι απορίες που μου δημιουργούνται από την ανάγνωση της διάταξης.
Τέλος δεν καταλαβαίνω γιατί να καταργούνται τα γενικά τμήματα ξένων γλωσσών. Είναι τμήματα που έχουν μία πολύ ενδιαφέρουσα και σημαντική υλικοτεχνική υποδομή. Την εποφθαλμιά κανένας αυτήν την υποδομή και θέλουμε να πάνε αλλού; Γιατί καταργούνται τα γενικά τμήματα;[…]
Θέλω να πω δυο λόγια για τους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων. Είναι επαινετή η πρωτοβουλία του Υπουργείου να ενισχύσει τους συλλόγους αυτούς, ώστε να διαδραματίζουν ένα ουσιαστικό ρόλο στο σχολείο. Εκείνο που θέλουμε στο καινούριο σχολείο να τονίσουμε είναι το κατάλληλο σχολικό περιβάλλον και η συνεργασία των παραγόντων της εκπαίδευσης. Δεν είναι μόνο οι δάσκαλοι και οι μαθητές αλλά είναι και οι γονείς οι οποίοι πρέπει να παίρνουν μέρος στη ζωή του σχολείου. 'Έχω επιφυλάξεις μήπως αυτό γίνεται κατά τρόπο ασφυκτικό, γιατί το Υπουργείο παίρνει τόσες πρωτοβουλίες για την οργάνωση των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων, ώστε περίπου να τους αφαιρεί κάθε πρωτοβουλία και δυνατότητα αυτοοργάνωσης. Ναι μεν εφαρμόζονται οι διατάξεις του Αστικού Κώδικα αλλά στο μεταξύ μπαίνουν και τόσες άλλες με αυτόν το νόμο που μπορεί σε συγκεκριμένες περιπτώσεις να δεσμεύουν την ευελιξία και την απαραίτητη ελευθερία του συνέρχεσθαι που πρέπει να υπάρχει σύμφωνα με το σχετικό άρθρο του Συντάγματος. Λέει π.χ. συγκροτούν ένα σύλλογο γονέων και κηδεμόνων. Βέβαια, είναι επιθυμητό να είναι ένας αυτός ο σύλλογος, αλλά μπορούμε να απαγορεύσουμε και ένα δεύτερο σύλλογο αν διαμορφωθούν τέτοιες συνθήκες που μπορεί να χρειασθεί να υπάρξει; Δηλαδή, θα βάλουμε τέτοιο φραγμό στο Σύνταγμα; Το "αυτοδικαίως" είναι σωστό γιατί θα πρέπει όλοι να σπρώχνονται να μετέχουν σε σύλλογο γονέων και κηδεμόνων. Φοβάμαι όμως μήπως βρείτε κάποιες δυσκολίες συνταγματικής φύσεως και ίσως θα θεραπευόταν αν βάζατε "εκτός εάν δηλώσουν ότι δεν θέλουν να συμμετέχουν". 'Ένας γονιός δεν θέλει να συμμετέχει, θα μπορεί να διαγραφεί; 'Έτσι όπως είναι, είναι υποχρεωτική η συμμετοχή.
Είναι πολύ δεσμευτικές οι διατάξεις για τον τρόπο της ψηφοφορίας, για το σύστημα της απλής αναλογικής, για τη δυνατότητα να είναι περισσότερα ή ένα ψηφοδέλτια. Εγώ νομίζω ότι θα ήταν πολύ καλύτερο, αν αφήνονταν ελεύθεροι οι σύλλογοι και έβγαινε από το Υπουργείο ένα υπόδειγμα καταστατικού, που θα πήγαινε στους συλλόγους για να το υιοθετήσουν, το καλύτερο κατά την αντίληψη του Υπουργείου υπόδειγμα καταστατικού -και αν ήθελαν θα συμμορφώνονταν και αν δεν ήθελαν μπορούσαν να κάνουν τις δικές τους βελτιώσεις.
Συνεπώς, θα έλεγα μήπως πρέπει να είναι ελαστικότερη η διάταξη και όχι τόσο δεσμευτική ιδίως ως προς τον τρόπο ψηφοφορίας και κατάρτισης των ψηφοδελτίων. Διότι κακά τα ψέματα, τα ψηφοδέλτια αν δεν δημιουργούν κομματικοποίηση, πάντως δημιουργούν προστριβές επί τη βάσει άλλων παραγόντων. Δηλαδή ενισχύουν το σχηματισμό ομάδων που δεν ξέρουμε αν βοηθάνε στη συνεργασία και στο καλό πνεύμα που πρέπει να υπάρχει μέσα στους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων.
Και μία παρατήρηση ακόμη για το όριο ηλικίας. Βέβαια φέρνετε σχετική τροπολογία και θα τα ξαναπούμε. Νομίζω όμως -σας το λέω από τώρα για να το σκεφθείτε- θα πρέπει να μπει και μία μεταβατική διάταξη, όπως είναι η μεταβατική διάταξη που υπάρχει για τους καθηγητές των στρατιωτικών σχολών, ιδιαίτερα για εκείνους τους καθηγητές Α.Ε.Ι. που απεχώρησαν πέρυσι. Οι μη έχοντες συμπληρώσει το εξηκοστό έβδομο έτος και υπηρετούν φέτος με την προοπτική ότι ο νόμος αυτός θα δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως πριν λήξει το ακαδημαϊκό έτος, δηλαδή τέλος Σεπτεμβρίου ή τέλος Αυγούστου, αυτοί θα καταληφθούν και επομένως θα μείνουν άλλα δύο χρόνια. Αλλά αυτοί που απεχώρησαν το 1997 με το εξηκοστό έβδομο έτος βρίσκονται σε μειονεκτική θέση.
'Όπως, λοιπόν, δίνεται η 1.1.1997 ως χρόνος εφαρμογής του νόμου για τους καθηγητές των στρατιωτικών σχολών θα έπρεπε το ίδιο να το σκεφθείτε να δοθεί και στους καθηγητές των Τ.Ε.Ι.[…]
Ήθελα να πω, κύριε Πρόεδρε, ότι δεν μπορούμε τους πολύτεκνους να τους μετατρέπουμε σε επαίτες. 'Έρχεται ένα αίτημα δίκαιο, επιβεβλημένο να το ικανοποιήσουμε και το αρνούμεθα μεταβάλλοντας αυτήν την κατηγορία των συμπολιτών μας, που είναι η πολυτιμότερη σ' αυτό τον τόπο, σε πραγματικούς επαίτες. Τώρα, που άνοιξαν επιτέλους τα πανεπιστήμια σε όλα τα Ελληνόπουλα και το 2000 θα μπαίνουν όλοι, ας κάνουμε τουλάχιστον την αρχή τώρα από τους πολυτέκνους, δίνοντάς τους την ευκαιρία να εγγραφούν χωρίς ποσοστό στις θέσεις που προσφέρονται. Ας κόψετε τα περίφημα ΠΣΕ. 'Όλες τις θέσεις των περιφήμων ΠΣΕ, δηλαδή των προγραμμάτων σπουδών επιλογής, που δεν ξέρουμε με ποιο τρόπο συνιστώνται και πώς θα λειτουργήσουν, αυτές τις θέσεις που τις προορίζετε για εκεί, ας τις δώσετε στους πολυτέκνους.[...]
Αναφέρομαι στην τροπολογία με γενικό αριθμό 1849 και ειδικό 240 και αφορά τους αναπληρωτές καθηγητές, το μεγάλο γνωστό πρόβλημα της κατηγορίας των δεκαοκτώ χιλιάδων αναπληρωτών, τους οποίους η Κυβέρνηση με το διαγωνισμό που κάνει, πετάει έξω, όπως λέμε, από τη μία μέρα στην άλλη.
Είχα την ευκαιρία και στη συζήτηση του νομοσχεδίου να θέσω το θέμα. Πραγματικά, θα ήθελα να ξέρω την απάντηση του κυρίου Υπουργού, γιατί δεν δέχεται αυτήν τη λογική πρόταση, που κάνουμε, η οποία δεν απέχει από το σύστημα επιλογής, που επιλέγει το Υπουργείο Παιδείας. Δηλαδή, διατηρούνται τα ποσοστά, όπως τα έχει το Υπουργείο Παιδείας, την πρώτη χρονιά 20% με το διαγωνισμό 80% με την επετηρίδα, την επόμενη χρονιά 40%, 60% κλπ., μόνο που μέσα στο 80% ή στο 60% δημιουργείται μία ξεχωριστή επετηρίδα, των αναπληρωτών, επί τη βάσει της εγγραφής τους στη βασική επετηρίδα και το μισό ποσοστό από το 80%, δηλαδή το 40% καλύπτεται από τους αναπληρωτές καθηγητές απευθείας, χωρίς να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό.
Προβλέπεται μία κλιμάκωση επτά ετών και μέχρι τότε, αν έχουν μείνει και κάποιοι αναπληρωτές που δεν έχουν διοριστεί, δίνεται μια ευχέρεια και στο εξής κατά 20% να καλύπτουν τις κενές θέσεις οι αναπληρωτές. Είναι μια δίκαιη και λογική λύση, δεν κλονίζει το σύστημα του Υπουργείου. Παρότι δεν δεχόμαστε το συγκεκριμένο διαγωνισμό, παρ' όλα αυτά ευθυγραμμιστήκαμε για να δώσουμε τουλάχιστον μια λύση ικανοποιητική στο θέμα των αναπληρωτών. Το να τους παραπέμπετε τον Οκτώβριο δεν ξέρω ποια σκοπιμότητα εξυπηρετείται, ενώ θα εκτονωνόταν πάρα πολύ η κατάσταση αν έλεγε ο Υπουργός ότι θα γίνει μεν ο διαγωνισμός, εφόσον επιμένει να τον κάνει, αλλά αμέσως μετά θα κινητοποιηθεί μία διαδικασία σαν και αυτή που προτείνουμε στην τροπολογία μας.[…]
Κάνετε λάθος, όταν λέτε ότι θα προκύπτουν συνεχώς νέοι αναπληρωτές. Διότι στην τροπολογία μας λέμε ότι η επετηρίδα αυτή κλείνει στις 30.6.98 και στο εξής οι κενές θέσεις, που θα πρέπει να καλύπτονται από αναπληρωτές, θα καλύπτονται απ' αυτούς τους αναπληρωτές. Επομένως, νέοι αναπληρωτές δεν πρόκειται να προκύψουν.
Επίσης δεν προκύπτει θέμα αντισυνταγματικότητας. Το κριτήριο, το οποίο προτάσσει τους αναπληρωτές είναι τα χρόνια υπηρεσίας. 'Όταν κάποιοι έχουν προϋπηρεσία βεβαίως έχουν ένα προβάδισμα και δεν μπορούν να πάνε με τα ίδια μέτρα και με τα ίδια σταθμά με εκείνους οι οποίοι περιμένουν αλλά κάνουν άλλα επαγγέλματα.
Τέλος το δεκαεξάμηνο που σας εκπλήσσει, προέρχεται από την εργατική νομοθεσία. Για οποιαδήποτε πάγια ρύθμιση πρέπει να υπάρχουν δυο ανανεώσεις συμβάσεων. Οι δεκαέξι μήνες είναι δυο ανανεώσεις συμβάσεων. 'Άρα, από νομική και συνταγματική πλευρά αλλά και ανθρώπινη και πραγματική, η πρόταση αυτή, κύριε Υπουργέ, είναι άψογη.